naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z | Meer over Jacob Vis
De Scheepsbouwer (2008) Jacob Vis ****
Mooie contrasten

De scheepsbouwer is het zevende boek van de hand van Jacob Vis met Ben van Arkel in een hoofdrol. Het verhaal speelt zich wederom af in IJsselmonde, een plaatsje dat sterk doet denken aan Kampen.

Scheepsbouwer Paul Kops is ernstig ziek en heeft nog korte tijd te leven. Hij overziet zijn leven, zijn liefdes en de geschiedenis van zijn werf. Op de dag van zijn dood verdwijnen Joanna - Pauls jonge tweede vrouw-  en haar minnaar Peter. Peter was de pleegzoon van scheepsbouwer Paul Kops. Take Post wordt gearresteerd. Hij is voorman op de werf van Paul Kops. De dochter van Take is overtuigd van de onschuld van haar vader en enkele jaren later onderzoekt commissaris Ben van Arkel, als leider van het tegenspraakteam, wat er werkelijk met Joanna en Peter is gebeurd. Hij duikt in het verleden, reconstrueert en ondervraagt betrokkenen.

Jacob Vis heeft twee belangrijke verhaallijnen verwerkt in De scheepsbouwer.  Paul Kops, de man die op de rand van de dood staat, vertelt zijn levensverhaal. Daarnaast is er de verhaallijn waarin Ben van Arkel centraal staat. De beide lijnen vullen elkaar mooi aan en werpen een verschillend licht op de kwestie van de verdwenen minnaars; heden en verleden wisselen elkaar af.

Het boek leest lekker vlot weg. Soms is het confronterend, hard, rauw en realistisch, soms is het melancholiek, weemoedig en ontroerend. Deze beide uitersten maken dat het tot een afwisselend boek met contrasten. Paul Kops kijkt niet alleen terug op de geschiedenis van zijn werf, maar ook op zijn huwelijken en de liefdes in zijn leven. Feiten over scheepswerven, het harde werken, de mannenwereld, internationale contacten en de techniek van bijvoorbeeld  ‘lassen’ worden in het verhaal verweven.
De schrijfstijl van Jacob Vis kenmerkt zich door directheid. Hij maakt de wereld niet mooier dan hij is. Dit betekent dat sommige passages schokkend zijn en realistisch worden opgetekend.

Ben van Arkel komt andermaal naar voren als de sympathieke commissaris die probeert de waarheid over de minaars te achterhalen. Hij ontmoet een nieuwe liefde en dit leidt ook bij hem tot bezinning over de vrouwen en liefdes in zijn leven.

Een opmerkelijk personage is Take Post. Hij zit gevangen en maakt de indruk van een gekooid dier.  Jacob Vis maakt van hem een dreigend en eigenzinnig personage.

Jacob Vis is een van de beste Nederlandse schrijvers van misdaadromans. Met De Scheepsbouwer levert hij wederom dit bewijs. Ligt een nominatie voor ‘De Strop’ in het verschiet? Dat zou de vijfde worden want Jacob Vis werd al vier keer eerder genomineerd.
De erfgename (200) - Jacob Vis ****

De erfgename is een boek van de hand van schrijver Jacob Vis in een reeks met Ben van Arkel als politieman.
Het boek verwijst naar het landgoed dat centraal stond in Morren uit 2001 en een andere bekende - genaamd Lynn (uit Brains) - maakt haar opwachting.  Zij is een ex-vriendin van Ben van Arkel, de liefde tussen hen bloeit tijdens De erfgename weer op.
De rijke, bejaarde  Henriëtte woont op een landgoed genaamd Morren. Haar echtgenoot is overleden en hij had een laatste wens. Deze wens was dat het landgoed afgestaan wordt voor een nieuw Krishnamurti-centrum. De dochter van Henriëtte - Gonda - is er echter faliekant op tegen. Gonda is een eigenzinnige vrouw die met haar nieuwe liefde afreist naar Zuid-Afrika. Henriëtte vraagt advies aan Ben van Arkel: wat moet ze doen?  Ze is al langdurig met hem bevriend, vandaar deze vraag. Ben van Arkel is vanuit zijn werk verwikkeld in een onderzoek naar de dood van de welgestelde industrieel Wim Haasbroek. Zijn weduwe Ann wacht een miljoenenerfenis. De vraag is of er een luchtje zit aan de dood van deze rijke industrieel.  

Jacob Vis heeft zijn sporen verdiend in de wereld van de Nederlandstalige misdaadroman en met De erfgename levert hij weer een prima boek af. Wie houdt van de serie rondom Ben van Arkel in het plaatsje IJsselmonde komt volop aan zijn trekken. Een belangrijk personage is deze keer Henriëtte. Ze is oud en vraagt zich met regelmaat af hoeveel tijd haar nog rest. Ze heeft nooit een warme relatie gehad met haar dochter Gonda. Het landgoed Morren waar Henriëtte woont speelt op de achtergrond een stijlvolle rol.  Vervlogen tijden met een dienstbare bode komen tot leven.

Op de achterflap van het boek staat dat vier vrouwen een centrale rol spelen in De erfgename. Dat is inderdaad het geval.  De vrouwen zijn verschillend qua karakter maar hebben gemeenschappelijk dat ze nogal eigenzinnig en niet bepaald doorsnee  zijn. Jacob Vis heeft van hen personages  gemaakt die gaan leven. Daarnaast boeien ze door eigengereidheid.
Ben van Arkel  en Lynn zijn verliefd. Wie Brains heeft gelezen, weet dat Lynn veel heeft meegemaakt, in De erfgename is ze nog bezig met de verwerking. Ben van Arkel wordt weer geschilderd als de integere en hardwerkende politieman. Hier en daar wordt hij iets te ‘perfect ’ neergezet.  

De schrijfstijl van Jacob Vis is verrassend. Hij brengt lastige thema’s vrij direct voor het voetlicht. Op andere momenten zijn er ‘kwetsbare’ beschrijvingen. Het boek leest soepel, boeit en verrast. Morren en de oude, bijna aristocratische dame zijn bijzonder.
Jacob Vis is en blijft een van de beste Nederlandse schrijvers van misdaadromans. Dat bewijst hij ook weer met De erfgename. Eigenzinnig werk voorzien van een kwaliteitslabel.

De omslag is ontleend aan een schilderij van Ilja Repin met een adelijke baronesse genaamd Varvara Ikskul von Hildenbandt. Het doek is geschilderd in 1889.