Eigenzinnige stijl

Met De man van de blauwe cirkels heeft Fred Vargas een Parijse misdaadroman afgeleverd. De hoofdpersoon is commissaris Adamsberg. Hij wordt geïntrigeerd door blauwe krijtcirkels die overal in Parijs de stoepen sieren. In die cirkels bevindt zich een achtergelaten gebruiksvoorwerp, maar ook bijvoorbeeld een dode muis. Wat bezielt deze tekenaar en wat zal hij de volgende keer achterlaten?

Dit is het eerste boek van Fred Vargas dat ik lees. En ik moet zeggen dat het een aangename kennismaking was. Vargas houdt er een mooie, eigen en verzorgde schrijfstijl op na. De personages zijn kleurrijke - soms een beetje afwijkende – mensen en het is boeiend om kennis te nemen van hun bijzondere lotgevallen. Zo komen we een mooie blinde tegen, een vrijgezelle oudere vrouw die alle contactadvertenties bijhoudt omdat ze gelooft dat haar grote liefde nog ooit langs zal komen en Mathilde Forestier, een wetenschapster. Commissaris Adamsberg wordt geassisteerd door Danglard. Ook dit speurderduo is zeker niet alledaags. Fred Vargas laat zien dat ze originele karakters kan scheppen. En dit doet ze soms met een knipoog.
En het verhaal? Dat loopt goed en aan het eind van het boek is de cirkel rond. Hoewel ik dit een eigenzinnig boek vind, is een bepaalde vonk niet overgeslagen om het met meer dan drie sterren te waarderen. Maar Vargas staat zeker garant voor enkele uren aangenaam verpozen in Franse sferen.

In De omgekeerde man reist commissaris Adamsberg, bekend uit andere boeken van Fred Vargas, af naar de Provence. Een wolf doolt rond en moordt. De plaatselijke bevolking, flink geholpen door de pers, heeft van het dier ondertussen een weerwolf gemaakt. Angst en sensatie alom. Maar wie doet er iets aan? Je kunt wel van alles roepen. En dan?

Het toeval wil dat Camille, een vroegere geliefde van Adamsberg in ditzelfde gebied woont. Ze komt in aanraking met de nabestaanden van de slachtoffers van dit ‘weerwolfbeest’.  Enkele inwoners van het getroffen gebied zijn dermate ontsteld, boos en gedreven dat ze jacht willen maken op het gedrocht. Ze kunnen geen auto rijden en dus vragen ze Camille. Ze twijfelt. Wil ze haar vriend wel achterlaten? Ze heeft net een prettige relatie. Ze kiest, na wikken en wegen, toch voor het avontuur want dat zit nu eenmaal in haar bloed. Dus chauffeert ze een stinkende veewagen, die omgebouwd is tot een soort aftandse caravan richting Franse bergen. Dit alles in gezelschap van Soliman, een donkere jongeman en Waker, een oude ziener. Doel: het ontwarren van het raadsel van de weerwolf.  Maar redden ze dat wel alleen? Wordt het tijd om commissaris Adamsberg in te schakelen?

De omgekeerde man is ongetwijfeld een misdaadroman. Maar daarmee is niet alles gezegd. Want Fred Vargas is van vele markten thuis. Is dit een avonturenroman? Een sprookje? Een karakterstudie? Een ontwikkelingspsychologische roman? Zeker is dat het een spannend verhaal is met veel humor, prachtige dialogen en passages die vragen om herlezing.
De personages worden fraai uitgewerkt tot een soort archetypes. Dialogen hebben meerwaarde doordat ze niet alleen een gesprek tussen mensen weergeven maar veel toevoegen aan het geheel. Een rake typering of een andere toonzetting. Hierdoor komt het verhaal dichtbij, is afwisselend, wordt concreet en ontroert. Na zo’n geestige dialoog switcht Vargas naar een meer verhalende stijl. Een voortdurend heen-en-weer, een op-en-af. Variatie. Met de frisheid van limoenen. En nog spannend ook!

Fred Vargas heeft grote prijzen gewonnen en is ongetwijfeld op dit moment één van de grote namen van de Europese misdaadroman.
Ze volgt een eigen pad, is vernieuwend en ventileert een eigentijds geluid rondom universele thema’s.
‘Chapeau’ voor Fred Vargas!   

De eeuwige jacht (2009) - Fred Vargas *****

Fabelachtig

Hoofdpersoon in de boeken van Fred Vargas is met grote regelmaat commissaris Jean-Baptiste Adamsberg. In De eeuwige jacht wordt hij geconfronteerd met de moord op twee mannen. Hun keel is doorgesneden en via het onderzoek komt hij weer in contact met Ariane Lagarde, zij is een patholoog anatoom. Lang geleden hadden ze een forse aanvaring. Aanvankelijk lijkt het alsof de mannen het slachtoffer waren van een afrekening onder junks maar commissaris Adamsberg gelooft daar niet in. Er zijn sporen die een andere richting op wijzen. Daarnaast krijgt de commissaris te maken met een nieuwe medewerker die merkwaardige rijmsels fabriceert, met zijn grote liefde Camille die afstand houdt, met dieren die afgeslacht en relikwieën die gestolen zijn. En er is een rol weggelegd voor een oud recept.

De nieuwe Vargas is een belevenis en is de volle vijf sterren meer dan waard. De Franse auteur geeft met De eeuwige jacht weer haar visitekaartje af, haar grote klasse binnen de wereld van de internationale misdaadliteratuur wordt bevestigd.

Ze mixt spanning met humor, schrijft sprankelend en verrassend en laat wonderbaarlijke dingen gebeuren. Het team van Adamsberg werkt op een volstrekt eigenzinnige wijze en de medewerkers vallen op door bijzondere kenmerken.
De nieuwe medewerker bijvoorbeeld heeft de onbedwingbare neiging om te rijmen, een andere medewerker lijdt aan narcolepsie en de teamkat lijkt op het eerste gezicht een wolbaal maar heeft eveneens verrassende eigenschappen in petto. Een vrouwelijk teamlid stijgt tot ongekende hoogte.

De commissaris heeft inmiddels een jonge zoon die hij wonderbaarlijke verhalen vertelt. Vetes tussen verschillende gebieden in Frankrijk komen aan bod evenals een geschiedenis uit de jeugd van Adamsberg. De plot verrast maar is niet het belangrijkste element uit dit boek. Vanaf het begin beleeft de lezer een wonderbaarlijk avontuur.  

Fred Vargas stopt onverwachte wendingen in haar verhaal en laat het onmogelijke gebeuren. Dat stoort op geen enkele wijze maar verhoogt het leesplezier omdat het zo ‘rijk’ en fantasievol is.
De eeuwige jacht is een uniek leesavontuur dat verbaast, bedwelmt en betovert. Prachtig, krachtig en fabelachtig. Literatuur!