naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
Emma's baby (2009) - Abbie Taylor ***

Emma is een jonge alleenstaande moeder die het niet breed heeft. Ze heeft een zoontje - Ritchie - van dertien maanden. Samen met hem woont ze in een vervallen flat. Ze staat er echt alleen voor, haar sociale netwerk is miniem. Ze kan het nauwelijks opbrengen om Ritchie in haar eentje op te voeden.
De beginscène hakt er meteen stevig in omdat het over een angst gaat die elke ouder kan invoelen. Emma tilt de buggy met Ritchie in de metro. Daarna draait ze zich om want andere bagage moet ingeladen worden. Op dat moment sluiten zich de deuren. Haar kind met buggy staat in de metro, zij staat op het perron en de trein rijdt weg. Emma holt mee maar ziet haar kind verdwijnen in de donkere ondergrondse gangen van de metro. Gelukkig leest Emma enkele woorden af van de lippen van een mevrouw die zich in de trein bevindt. Emma stapt op de volgende trein en een halte verder heeft ze Ritchie weer terug dankzij de behulpzame mevrouw die Antonia blijkt te heten. Alles lijkt weer in orde, de opluchting is groot, maar schijnt bedriegt. De hel begint daarna pas echt. Ritchie verdwijnt definitief.

De beginscènes zijn realistische en angstaanjagend. De wanhoop van Emma is goed beschreven en trekt de lezer meteen in het boek. Een kind dat verdwijnt is een thema dat relatief vaak voorkomt in een misdaadroman. Het onderwerp spreekt natuurlijk sterk tot de verbeelding van ouders.
Emma’s baby zou uit kunnen groeien tot een tranentrekker die het moet hebben van een groot appèl op sentimenten van ouders. Maar schrijfster Abbie Taylor weet er meer van te maken. Emma is geen doorsnee moeder. Haar sociale isolement en de moeite die het kost om een kind alleen op te voeden worden belicht. Dit geldt eveneens voor de beperkingen die een jonge moeder zonder geld en inkomen heeft. Oordelen van de omgeving over de kwaliteit van de opvoeding stigmatiseren. Dit alles maakt dat het boek meer in zich heeft dan een roze wolk die plotsklaps verandert in donkere onweerswolken met volop bliksem.
Geen roze wolk dus, geen overdreven sentimenten over hoe geweldig het is om moeder te worden, maar een boek dat realistisch vertelt over de kansen en mogelijkheden van een relatief arme, jonge vrouw die het in haar eentje moet zien te redden met een baby die aandacht en tijd vraagt.

Het boek leest vlot en de zoektocht blijft spannend. Tegen het eind treedt enige verzadiging op ten aanzien van Emma en haar wanhoop.  
Al met al is het thema ‘vermist kind’ meer dan gemiddeld uitgewerkt. Een sympathiek boek over een angstige en vastberaden jonge vrouw. Angst, agressie en depressie liggen toch vaak vlakbij elkaar. Een boek dat waarschijnlijk vooral vrouwen zal aanspreken.