Vertel het mij is het vierde boek van Julie Parsons in Nederlandse vertaling. De vorige drie boeken zijn goed ontvangen, dus ik was benieuwd naar de laatste.
Owen Cassidy, 8 jaar, komt niet thuis. Tijdens zijn verdwijning ligt vader Nick met zijn buurvrouw in bed. Dit komt natuurlijk boven tafel tijdens het onderzoek naar de verdwijning van Owen en het is het gesprek van de dag. Nick, desperaat en overladen met een gigantisch schuldgevoel, kiest ervoor zijn land jarenlang te verlaten. Hij kan zijn draai niet meer vinden en het echtpaar kan elkaar niet bereiken. Na vele jaren keert Nick terug, vastbesloten om het raadsel rondom de verdwijning van Owen op te lossen. Susan, zijn vrouw, staat toe dat hij op de benedenverdieping gaat wonen.

Vertel het mij is een fijnzinnig boek over wat er kan gebeuren als een kind verdwijnt en nooit teruggevonden wordt. Het vertelt over: de hoop, het ongeloof, de woede, en de machteloosheid van ouders, die het niet lukt een rouwproces met elkaar tot een bevredigend einde te brengen. Beide ouders rouwen op een eigen wijze en kunnen daartussen geen verbinding vinden. Het is Julie Parsons gelukt om de emoties van Nick en Susan overtuigend voor het voetlicht te brengen. Dat maakt dit boek ontroerend. De schuldvraag, die voortdurend aanwezig is, wordt indringend verwoord. Kan er in een dergelijk geval ooit zoiets bestaan als ‘ontschuldiging’, vroeg ik mij af? De politieinspecteur, in de persoon van Min, wordt ‘humaan’ beschreven.

'Vertel het mij' is ook een verontrustend boek over het kwade in de huidige samenleving. Julie Parsons schrijft : beklemmend, fijnzinnig en toegankelijk; ze kan een beladen thema overtuigend en met nuance voor het voetlicht brengen. Wat betreft de plot, dit kwam voor mij niet als een verrassing, dit vond ik een mindere kant van het boek. Tot slot. Mooi boek over een verontrustend thema. Drie sterren

Ik zag jou (2008) - Julie Parsons ***

Beklemmend maar niet altijd even spannend

Het laatste vonnis (Mary, Mary) van Julie Parsons kreeg van de VN thrillergids in 1998 maar liefst 5 sterren. Het is het aangrijpende verhaal van psychiater Margaret Mitchell die haar dochter verliest, ze wordt vermoord. Ze neemt vervolgens het recht in eigen hand. Een ander personage in dit verhaal is Michael McLoughlin. Hij is een politieman en betrokken bij de oplossing van de moord op Mary, de dochter van Margaret Mitchell.

In 2007 schreef Julie Parsons Ik zag jou. Ze voert wederom de beide personages op. Margaret Mitchell is lange tijd haar vaderland ontvlucht na de dood van haar dochter maar keert nu terug omdat ze de demonen die haar achtervolgen niet langer kan verdragen. Ze vindt als vanzelf sporen van haar dochter en op op een dag ontmoet ze bij toeval een jonge vrouw op het kerkhof. Zij blijkt de dochter te zijn van een vrouw genaamd Sally Spencer. Sally heeft haar andere dochter verloren. Ze is verdronken maar de moeder gelooft hier niet in. Volgens haar is ze vermoord. De politieman die destijds betrokken was bij de oplossing van de moord op de dochter van Margaret Mitchell is inmiddels gepensioneerd. Sally vraagt hem om naspeuringen te verrichten naar het overlijden van haar dochter en zo komen bekende en nieuwe personages bij elkaar in Ik zag jou.

Het laatste vonnis was een buitengewoon aangrijpend boek van de Ierse schrijfster Julie Parsons. Helaas haalt Ik zag jou dit niveau niet. Wel is de melancholieke sfeer aanwezig die ook het vorige boek kenmerkte.
Indringend wordt beschreven wat de dood van een kind in het bijzonder met moeders doet. Hoe groot het lijden is dat ze tot levenslang veroordeelt. Het boek ademt dan ook een trieste en melancholieke sfeer.

Maar het lijkt alsof Julie Parsons iets teveel wilde. Er zijn teveel zijpersonages die niet altijd even goed uit de verf komen. Een ander personage is dermate geschift dat het bijna ongeloofwaardig is dat ze nog vrij rondloopt.

Het boek blijft wel boeien tot het einde, het is beklemmend maar niet altijd even spannend.
Dat het blijft boeien is mede te danken aan hoofdpersonen zoals de gepensioneerde politieman Michael McLoughlin. Hij zet een menselijke inspecteur neer die op zijn retour is. Hij is sympathiek en heeft weinig op te houden. Ook hij worstelt met gebeurtenissen uit Het laatste vonnis. Pas tegen het eind ontmoeten de beide personages uit het vorige boek elkaar. Eind goed, al goed is er echter niet bij. Gelukkig maar want dit zou niet gepast hebben bij de toonzetting van de rest van het verhaal. 
Al met al is Ik zag jou een beklemmend en tragisch verhaal met personages die lijden aan de dood van hun dierbaren. Met slaap als remedie om tijdelijk te vergeten.  Het boek is niet echt een vervolg op Het laatste vonnis en is als zelfstandig verhaal ook prima te lezen.  Goed voor drie sterren.