naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
Het laatste offer (2003) Petra Hammesfahr****
Dat er nog vele mogen volgen!


Petra Hammesfahr is een Duitse thrillerauteur die talrijke publicaties op haar naam heeft staan. Helaas zijn er maar weinig in Nederlandse vertaling verschenen. Maar nu is er dan ‘Het laatste offer’. In dit boek maken we kennis met Karen Stichler die op 14 september 1990 een fietser heeft aangereden die daarna overleden is aan de verwondingen. Ze weet achteraf niet wat er precies gebeurd is en heeft een flink trauma opgelopen. Andere hoofdpersonen zijn : haar broer Norbert en haar echtgenoot Marko. En er is een politieman met de naam Thomas Scheib. Hij vermoedt dat een seriemoordenaar in Duitsland slachtoffers maakt, elk jaar slaat hij toe op 14 september. Maar Scheib wordt niet geloofd. Toch gaat hij geobsedeerd en onverzettelijk door met zijn jacht.

Het verband tussen de wereld van Karen Stichler en Thomas Scheib wordt stukje bij beetje duidelijk. Ook krijg je steeds meer zicht op het verhaal van Karen. ‘Het laatste offer’ is een spannend boek. Het is duidelijk dat Petra Hammesfahr het vak verstaat. Haar schrijfstijl doet ‘journalistiek’ aan. Ze laat gebeurtenissen plaatsvinden en haar stijl geeft het boek flink vaart en drijft de spanning op.

Voorin het boek is een lijstje met personages opgenomen. Dit is geen overbodige luxe, het geeft houvast. Soms is het handig het er even bij te pakken. Het boek heeft vaart en je wordt voortdurend op het verkeerde been gezet. Soms denk je te weten wie de dader is maar een paar bladzijden verder slaat de twijfel weer toe. Aan het eind van het boek vond ik het verhaal iets te ingewikkeld worden, maar dit valt in het niet bij de kwaliteit van de rest van het boek.

Ik vond het verfrissend eens een thriller van Duitse makelij te lezen over gewone Duitsers met hun zorgen en beslommeringen. Petra Hammesfahr kan uitstekend spannende verhalen schrijven. Dat er nog vele mogen volgen!

De zondares (2004) Petra Hammesfahr ****

Mooi geschreven psychothriller


De zondares van Petra Hammesfahr vertelt het verhaal van Cora Blender. Ze is getrouwd, 24 jaar en heeft een kind. Tijdens een familie-uitstapje naar een meer – het is zomers heet – gaat ze door het lint. Ze was van plan zichzelf die middag te verdrinken, niemand wist dit - maar het loopt anders. Ze steekt een badgast neer met een schilmesje. Hij zat in de buurt en zij stoorde zich nogal aan zijn gedrag. Commissaris Grovian start het onderzoek en ondervraagt Cora. Wat bezielt deze vrouw? Hoe komt een jonge moeder tot deze daad? Wie is Cora Blender eigenlijk en wat is haar achtergrond? En waar komt die enorme woede vandaan? Langzaamaan worden deze en andere vragen beantwoord. Cora’s verleden wordt gereconstrueerd aan de hand van haar eigen warrige gedachten, herinneringen en door een meer objectieve reconstructie. Ze heeft gaten in haar geheugen - er is veel verdrongen – als gevolg daarvan slaat ze soms wartaal uit. Een vrouw in nood met veel onderdrukte emoties. Een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Petra Hammesfahr heeft een psychologische misdaadroman geschreven waarin een trauma met een fileermesje wordt ontleed. Stukje bij beetje wordt het verleden van Cora ontsloten. Een verleden met een moeder die aan godsdienstwaanzin lijdt, een zusje met een ernstig hartfalen en een vader die het gezin niet op de rails kan houden. Hoe desastreus of bepalend kunnen jeugdervaringen zijn? Dat is een prominent thema in De zondares. Een ander onderwerp is dat verdrongen herinneringen ooit moeten doorbreken. En wat gebeurt er dan? In hoeverre klopt je eigen werkelijkheid met de objectieve realiteit. Een psychothriller - volgens de uitgever, een rake typering. De schrijfster ontrafelt : minutieus, gedetailleerd, intelligent, geloofwaardig en trefzeker.

Voor wie houdt van gedetailleerde ontwarring van de raadsels van de menselijke geest is dit een fantastisch boek. Voor wie vaart wil zal het wellicht betekenen dat het op sommige momenten even doorbijten is. Het middenstuk is vrij taai en soms gaan gedetailleerde beschrijvingen ten koste van het tempo. De uiteindelijke ontknoping is verrassend tegen het licht van de beginsituatie. De leefwereld en het geheugen van Cora Bender worden overtuigend ontsloten na veel zijsprongen en dwaalsporen. Knap geconstrueerd en mooi geschreven.