naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
Brandmerk (2005) Willy Josefsson **
Gepensioneerde speurder


In Brandmerk van Willy Josefsson ontmoeten we Martin Olsson. Hij is ex- politieman, met pensioen en gaat naar de begrafenis van een oud-collega. Een drager heeft de kist niet goed vast, hij schiet open en bevat twee lijken. Opschudding alom als blijkt dat dit ook nog eens een keer een beroemdheid is uit de IT-wereld. Olsson raakt ongewild betrokken bij het onderzoek.

Martin Olsson is een ietwat sombere man met vaste gewoontes. Hij heeft tijd te over omdat hij niet meer werkt. Dit wordt onder andere geïllustreerd door het dagelijkse leven van Olsson uitvoerig te beschrijven. Martin is een soort antiheld waardoor hij sympathiek wordt. Je ziet hem schutteren met zijn onzekerheid en zijn geslotenheid. Een beschouwend man die zich afvraagt of hij in eenzaamheid zal sterven als zijn tijd gekomen is. Olsson is ietwat klunzig; bij een vrouw die hij graag als partner wil, gedraagt hij zich onzeker en afhankelijk. Dat klinkt allemaal nogal somber, maar Josefsson weeft daarnaast droge humor door zijn verhaal. Hierdoor wordt de somberheid verluchtigd.

Ergens in het midden van het boek vond ik dat het verhaal wel erg traag was geworden. Maar even verderop herstelt het zich en tot slot volgt toch nog een verrassende finale met een onverwachte ontknoping.

Dan naar de minpunten van dit boek. De rol van de politie vond ik nogal onwaarschijnlijk. De schrijver maakt niet echt aannemelijk waarom de gepensioneerde Olsson zo’n grote invloed krijgt bij de opsporing. Het lijkt net alsof de politie niets kan of doet. Het verhaal blijft over het geheel genomen een beetje aan de oppervlakte. Zo speelt het zich deels af rondom verwikkelingen binnen de IT wereld, maar deze worden summier toegelicht. Dit – voor mij - eerste boek van de Zweed Josefsson is redelijk bevallen. Olsson, de hoofdpersoon, mag in elk geval blijven!