Elk jaar verschijnt er een nieuwe misdaadroman van de hand van Unni Lindell. Dit jaar is dat vroeg in het nieuwe jaar. Boeman is de vertaling van Mørkemannen, een boek dat stamt uit 2008. Dit betekent dat uitgeverij Q mooi ‘bij’ is met de vertaling van de boeken van Unni Lindell. Vaak is Cato Isaksen de hoofdpersoon in de reeks. Ook nu is dit het geval, hoewel een ander personage in opkomst is. De lezer die de serie boeken kent, heeft ook het nodige meegemaakt met Cato. Wat zou er nu weer gebeuren?

Een vrouw staat op haar balkon en hoort iemand fluiten. Even later is ze over de rand van het balkon geduwd. Ze stort naar beneden en overlijdt. Een ooggetuige heeft de duw waargenomen, zelfmoord is uitgesloten.
Het is zomer, een Pools meisje werkt op een camping. Ze voelt zich niet veilig en heeft voortdurend het gevoel dat er iemand op haar loert. Soms hoort ze een zacht gefluit. Cato Isaksen en zijn team worden ingeschakeld om de moord op de vrouw die van het balkon werd geduwd te onderzoeken. Is er een verband met de ervaringen van het tienermeisje op de camping?

Cato Isaksen is prominent aanwezig. Daarnaast is een hoofdrol weggelegd voor Marian Dahle. In een vorig boek van Lindell heeft de lezer al kennis met haar gemaakt. Haar personage wordt in Boeman verder uitgediept. Marian Dahle is geadopteerd en er ligt een sfeer van geheimzinnigheid rondom haar verleden. Ze is vastbesloten de beste te zijn van het team, ze werkt hard en haar methodes zijn omstreden. Dit brengt haar met regelmaat in conflict met Cato Isaksen. Hij is haar baas, maar ze is brutaal en gaat haar eigen goddelijke gang. Cato moet niets hebben van haar hond – Birka -  die ze consequent meeneemt naar haar werk. De perikelen rondom het duo Isaksen – Dahle komen uitvoerig aan de orde in Boeman.  Is hier misschien toch ook de Duitse uitspraak:  ‘Was sich liebt, das neckt sich‘, van toepassing?

Het boek speelt aan het eind van de zomer, de hitte en de daarbij behorende manier van leven in de stad en op een camping worden overtuigend beschreven waardoor de lezer zich waant in zomerse sferen.   
Unni Lindell schrijft goede dialogen. Mede hierdoor zit er flink vaart in het boek. De oplossing van de misdaad - de val van de vrouw- komt stukje bij beetje dichterbij. Een andere verhaallijn is het verhaal van het Poolse meisje dat zich ernstig bedreigd voelt op een camping. Tijdens deze passages heerst er een broeierige en dreigende sfeer. Dat er iets gaat gebeuren, dat voelt de lezer, de vraag is alleen nog ‘wat’ en ‘wanneer’. Een mooie zin die meermaals voorbij komt is: ‘Hoewel ik je mis, kan niets me nog raken’.  De plot is verrassend en stemt tot nadenken over (on)rechtvaardigheid.

Al met al is Boeman weer een typische Lindell. Dit betekent kwaliteit, veel sfeer, goede dialogen en een politieteam dat staat als een huis. Met een mooie en prominente rol voor Marian Dahle die met regelmaat de strijd aanbindt met Cato. Vakwerk van deze uitstekende Noorse schrijfster.

Meer recensies van de boeken van Unni Lindell