naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
De eenzaamheid van de priemgetallen (2009) Paolo Giordano ****
Stijlvolle roman over sociaal contact

Een jonge schrijver, geboren in 1982, won een prestigieuze Italiaanse prijs voor dit debuut. Hij is natuurkundige dus hij zal weet hebben van priemgetallen. Maar dat is heel iets anders dan een roman schrijven over twee mensen die in sociaal opzicht geïsoleerd zijn. De naam van de schrijver luidt Paolo Giordano. Zijn boek : De eenzaamheid van de priemgetallen.

Mattia heeft een tweelingzus. Hij heeft last van haar. Hij lijkt hoogbegaafd, zij nauwelijks begaafd. Hij is een kind en wordt geacht zich om haar te bekommeren. Hij heeft last van zijn rare zusje en als ze dan eindelijk uitgenodigd worden voor een kinderverjaardagsfeestje dan is hij haar liever kwijt dan rijk. Vanuit zijn kinderlijke belevingswereld - in sociaal opzicht functioneert hij ver beneden zijn leeftijdsniveau - heeft hij een plan beraamd om zijn vrijheid te krijgen. Hij laat haar achter in een park en gaat zijn eigen weg. Later blijkt dat zijn zusje spoorloos is geraakt, ze komt niet terug. Dit zal hem zijn leven lang achtervolgen.
Alice moet skiën, maar ze wil niet en heeft geen talent. Andere kinderen lachen haar uit. Ze heeft obsessieve angsten die haar dwars zitten bij het beoefenen van de sport. Als haar op een dag een ongeluk overkomt, deels veroorzaakt door haar behoefte aan beheersing, blijkt dat dit voorval verstrekkende gevolgen heeft voor de rest van haar leven.

Zie hier de parallellen tussen Mattia en Alice. Ze zijn allebei geobsedeerd en slachtoffer van hun onvermogen om buiten hun eigen wereld te treden en contact te maken of een ander toe te laten. Ze hebben- vanuit onvermogen- een cocon gecreëerd waarin ze – naar eigen idee – kunnen functioneren. De buitenwereld denkt daar vaak anders over. Mattia en Alice ontmoeten elkaar en trekken elkaar aan. In zekere zin bereiken ze elkaar. Toch staat een onvermogen tot contact hen in de weg. Ook hierin vinden ze elkaar.

Priemgetallen zijn alleen en verloren, vlak bij elkaar, maar niet dicht genoeg om elkaar echt te raken. Dat is het thema dat schrijver Giordano toepast op sociaal contact. Hij schrijft over twee mensen die op het eerste gezicht weinig gemeenschappelijk hebben maar die elkaar toch aantrekken. Hun vriendschap is bijzonder en tragisch. Het onvermogen tot contact geldt ook voor andere personages in dit boek. Eenieder kent op zijn eigen manier eenzaamheid.

Giordano heeft een boek geschreven met opmerkelijke personages. Ze zweven om elkaar heen, beroeren elkaar nauwelijks. Parallellen naar de fundamentele eenzaamheid van een individu liggen voor de hand. Het boek biedt stof voor bespiegeling over in hoeverre de ander echt gekend kan worden.
Een mooi en integer boek dat inzicht biedt in de mogelijkheden en onmogelijkheden van contact. Waar ligt de grens tussen individuen? Wat is het wezenlijke van contact? In hoeverre is echt contact mogelijk? En wat is de ruimte die een individu nodig heeft?

Al met al een bijzonder stijlvolle roman over communicatie. Door de sociaal gehandicapte hoofdpersonages lijkt oppervlakkig bezien de herkenbaarheid klein maar bij nadere beschouwing komt het erg dichtbij voor wie vragen over grenzen van contact toelaat.