naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
Ver na middernacht (1997) Iris Johansen **

Binnen zijn soort is het goed gedaan


Iris Johansen heeft meerdere boeken geschreven. ‘Ver na middernacht’is opnieuw uitgegeven door Poema en dateert van 1997. Ze beschrijft het verhaal van een alleenstaande moeder, tevens belangrijk wetenschapper, die onder druk komt te staan omdat haar ontdekking een ommekeer kan betekenen voor de gezondheidszorg. De vinding zal dan ook veel geld opleveren. Hierdoor verschijnen er kapers op de kust. Kate’s privé-leven, met name haar zoon Josua, loopt gevaar. En zo ontvouwt zich het verhaal van een spectaculaire vinding waarop menig geldbeluste slechterik aast.

Iris Johansen schrijft vlot. Een plot is niet echt aanwezig, maar dat is bij dit boek geen probleem. Vanaf het begin weten we wie er deugen en wie er niet deugen. En vanaf het begin weet je dat DE LIEFDE ergens zal opduiken. Want Iris Johansen weet dat lezers (zie: lezeressen) ook een vleugje (of misschien wel een heleboel vleugjes romantiek) seks en daarna een happy-end op prijs stellen. Dat krijg je allemaal in dit boek.

Iris Johansen vertelt een onderhoudend verhaal. Ze schrijft pakkend en het boek moet uit. Ontbreekt er nog iets, is dan de vraag? Ja, toch wel, wat mij betreft. De karakters zijn te weinig uitgewerkt. De mannen zijn te stereotype; ze zijn zo prachtig, zelfs na een nacht doorzakken blijven ze aantrekkelijk. Katy is klein van postuur, maar weet van wanten. Ze is een vrouw die geëmancipeerd is, maar ook graag tegen een gespierde mannenborst leunt, vooral als hij houdt van het echt mannenwerk zoals: beschermen, ‘slechteriken uitschakelen’ en de boel onder controle houden. Is dat erg? Nee, voor mij niet, op zijn tijd heb ik wel lol in dit soort ontspanning. Binnen zijn soort is het zeker goed gedaan. Twee sterren.

Winddanser (2002) Iris Johansen *
Laat maar zitten


Recept. Neem een vrouwelijke hoofdpersoon. Maak haar jong, knap, intelligent en rijk. Geef haar een goede baan en een goed karakter, maar zorg wel dat ze ‘single’ is. Mix dit met een mannelijke hoofdpersoon. Maak hem niet al te knap, meer markant en sportief - type ruwe bolster, blanke pit – zorg wel dat hij rijk is. Breng hem in gevaarlijke situaties, zodat hij zijn moed kan tonen. Ook hij heeft geen verkering. Als achtergrond kies je een rijk milieu, type ‘betere Amerikaanse kringen’. Laat ze veel ‘katten’, maar creëer ook een broeierige sfeer. Zorg ervoor dat ze elkaar ‘krijgen’, niet te vroeg, zo tegen het eind van het boek. Mix dit met actie en wisseling van plaats. Breng de slechteriken ook in beeld. Zorg dat de vrouwelijke en de mannelijke hoofdpersoon ‘het’ een keer met elkaar doen. Beschrijf die ervaring als ‘hemels’.

Dit zou een soort algemene receptuur kunnen zijn voor een bepaald type boek waar vrouwen (meer dan mannen, vermoed ik) zo nu en dan van smullen. Is daar iets mis mee? Nee, vind ik niet. Op zijn tijd hou ik wel van lichtverteerbare kost met een dosis spanning. Lekker lezen. De wereld blijft draaien en alles komt goed. Voorspelbaarheid heeft zijn positieve kanten.

Het boek ‘Winddanser’ kon mij echter niet bekoren. Een onwaarschijnlijk verhaal met zoveel stereotypen dat het irritant wordt. De dochter van de president zit in een paranormale tunnel. Op zich vanuit haar ervaringen nog wel verklaarbaar, maar het hele gezeul met dat meisje van Amerika naar Europa en vooral de afloop irriteerde me. Overigens is de president, haar vader, een merkwaardig personage en volstrekt niet geloofwaardig. Factie? Fictie? De moeder komt al helemaal niet in beeld, want zij is zwanger en ligt op bed. Onwaarschijnlijk dat ze een kind van 7 niet achterna komt.

Laat ik de argumenten nog eens op een rijtje zetten: te stereotype, te gemakkelijk, teveel in het stramien van ‘de goeien en de slechteriken', geen geloofwaardige karakters en een raar verhaal. Echt spannend is het nergens. Als de grote boef uitgeschakeld is (en natuurlijk gebeurt dat), dan is het gevaar geweken en leeft men nog lang en gelukkig. 'Laat maar zitten' wat mij betreft.