naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z | Meer over Harlan Coben
Spoorloos (2003) Harlan Coben *****

Een topthriller

In de verschillende recensies (op Crimezone) die al geschreven zijn over 'Spoorloos' van Harlan Coben is al veel lovends gezegd. Ik ben het daar volledig mee eens. Daarom slechts een puntsgewijze opsomming om de vijf sterren te beargumenteren:
1. het is spannend en verrassend
2. de plot is fantastisch
3. het boek heeft heel veel vaart
4. het verhaal is geweldig goed geschreven
5. de karakters zijn prima uitgewerkt en geloofwaardig. Het Spook is onvergetelijk!
6. het boek roept emoties op: van afschuw tot ontroering.
7. er zijn geen losse eindjes of verhaallijnen. Het klopt allemaal en op het eind komt alles in een fantastisch slot samen.

Vooral lezen dit boek! Harlan Coben heeft een topthriller afgeleverd.

Geen tweede kans (2004) Harlan Coben ****

Amusement van de bovenste plank


De nieuwe Harlan Coben is uit en de titel luidt: ‘Geen tweede kans’. In het boek wordt het verhaal verteld van Marc Seidman die ontwaakt in een ziekenhuis. Er is op hem geschoten en de aanslag heeft hij amper overleefd. Zijn vrouw is ook gedood en zijn dochter Tara is spoorloos. Na enige tijd wordt er losgeld gevraagd en vanaf dit moment doet Marc alles om zijn dochtertje terug te krijgen.

Harlan Coben is een gevierd thrillerauteur en zijn voorgaande boeken heb ik verslonden. Ook dit boek is weer ontzettend spannend. De beginzin zet de toon voor de rest van het verhaal. Deze luidt: ‘Toen de eerste kogel me in de borst trof, dacht ik aan mijn dochter’. Daarna wordt het verhaal in sneltreinvaart verteld, het ontwikkelt zich razendsnel waardoor de lezer geen adempauze gegund is. Het is een filmisch boek. De plot zit goed in elkaar en een paar keer zet Coben de lezer op het verkeerde been. De schrijver maakt korte zinnen en spreekt de lezer meermaals rechtstreeks aan. Hierdoor worden toegankelijkheid en tempo verhoogd. Sommige karakters zijn geloofwaardig, hoewel dit in dit boek niet Cobens grootste kracht is. Het verhaal en de gebeurtenissen staan voorop.

Op sommige momenten vond ik enkele personages en voorvallen een beetje onwaarschijnlijk. Zo kan Marc Seidman lichamelijk nog een boel voor elkaar boksen ondanks zijn frequente en heftige blessures. Dit geldt ook voor zijn zijn ex-vriendin Rachel. En zo zijn er nog enkele voorvallen. Maar dit kon voor mij de pret van het lezen niet drukken. Amusement van de bovenste plank, maak u op voor een verhaal in up-tempo.

Momentopname (2004) Harlan Coben ****
Meesterlijke plotwendingen

 

Grace heeft met haar gezin, man en twee jonge kinderen, een rustig bestaan opgebouwd. Dat verandert op de dag dat ze foto’s ophaalt van een gezinsuitje. In het mapje zit ook een foto die duidelijk niet van het ontwikkelde rolletje afkomstig is. Het is een oude afbeelding van jaren geleden. Hoe komt die foto in het mapje en wie zijn de afgebeelde mensen? De man van Grace, Jack, verbleekt als hij de foto ziet. Later op de avond rijdt hij weg in zijn auto en verdwijnt……
Meer dan het bovenstaande wil ik niet kwijt over het verhaal omdat de onthulling van verschillende gebeurtenissen een belevenis op zich is.

De eerste zin van het boek luidt: ‘Scott Duncan zat tegenover de moordenaar’. Vanaf het allereerste begin wordt de lezer het verhaal in getrokken. In het tweede hoofdstuk wordt de hoofdpersoon Grace geïntroduceerd. Ook hier zijn de beginzinnen weer zorgvuldig gekozen en ze krijgen, achteraf gezien, een diepere betekenis.

In Momentopname volgen gebeurtenissen elkaar op in vliegende vaart en er is geen ontkomen meer aan. Als vanzelf raak je betrokken bij de nachtmerrie waarin Grace verzeild raakt. De verteltrant van Harlan Coben geeft het verhaal een adembenemend tempo. Snelle dialogen, een toegankelijke schrijfstijl, eigentijdse herkenbare gebeurtenissen en boeiende karakters. En steeds weer verandert het perspectief. De ene keer kijk je door de ogen van Grace, het volgende moment bezie je gebeurtenissen vanuit Eric Wu, een moordmachine. Met deze Wu schetst Harlan Coben een onvergetelijk personage. Ook Cram is opmerkelijk.

Zoals we van Harlan Coben gewend zijn, er is ook humor, met name in het begin van het verhaal. Het boek verslapt nergens, het gaat maar door als een voortrazende sneltrein. Dit alles maakte dat ik het boek niet kon wegleggen. Na afloop heb ik het nog eens dunnetjes overgelezen. Dan valt op hoe in kleine zinnetjes soms iets gezegd wordt, dat na lezing van het gehele verhaal een andere betekenis krijgt.

Er is niet bepaald sprake van een happy-end, maar hierdoor wint Momentopname aan kracht. Harlan Coben is de man van verrassende wendingen, zelfs op het eind heeft de lezer er nog eentje tegoed. Een kritiekpunt is dat het allemaal wel een beetje ‘erg veel’ is. Zo worden talrijke personages ingebracht en het toeval speelt soms eens iets te grote rol. Maar dat valt in het niet bij de knappe constructie die Harlan Coben neerzet. In mijn geval betekende dat uren weg van de wereld en gefascineerd doorlezen tot het verrassende einde.

De onschuldigen (2005) Harlan Coben ***
Onverwachte wendingen


Matt Hunter heeft een forse straf uitgezeten nadat hij een man doodde tijdens een vechtpartij. Het lot lijkt hem - na vrijlating - gunstig gezind. Een prima baan, een leuke vrouw en gezinsuitbreiding is op komst. Tot hij op een dag een filmpje ontvangt waarop zijn vrouw Olivia afgebeeld staat met een onbekende man. Daarna neemt het leven van Matt een angstaanjagende wending en stapelen onweerswolken zich op.

Harlan Coben wordt wel de meester van de ‘twists and turns’ genoemd. Dat is helemaal terecht want ook dit boek zit vol met onverwachte wendingen en verrassende vondsten. Hierdoor krijgt het verhaal een fors tempo en sta je als lezer regelmatig op het verkeerde been. Dat dwingt tot gretig verder lezen.

Harlan Coben schotelt de lezer een puzzel voor die je graag wilt leggen. Langzamerhand komt het geheel in zicht en duiken verbanden op. Ook in De onschuldigen is dit weer een avontuur en in dit opzicht voldoet het boek aan de verwachtingen.

Toch wringt er iets, zeker in vergelijking met voorgaande boeken. Het verhaal ademt de sfeer uit van iets teveel constructie. Het lijkt alsof de schrijver zijn succesformule deze keer te klakkeloos toepast waardoor het eindproduct toch enigszins teleurstelt. En zeker wanneer op het eind het allerlaatste raadsel wordt onthuld. De plot is aardig, maar doet toch ook enigszins geconstrueerd aan. Al met al vind ik De onschuldigen niet het beste boek van Coben.

Naast deze kritiek blijft ook overeind dat Harlan Coben een uitstekende auteur is die meeslepend en vol vaart schrijft over gewone mensen wier leven plotseling een onverwachte en beangstigende wending neemt.  

Eens beloofd (2006) Harlan Coben ****
Fris en kleurrijk.

Harlan Coben werd in eigen land beroemd met zijn Myron Bolitar thrillers. Maar de grote doorbraak wereldwijd was te danken aan zijn stand-alone verhalen met hun twists en turns, spanningsopbouw, voortdurende verrassing en jakkerend tempo.
Coben schreef 7 boeken over Myron – de sportheld - en daarna werd het stil. Maar altijd bleef duidelijk dat zijn hoofdpersoon eens zou terugkeren. Ik heb ooit een Myron Bolitar verhaal gelezen. Dat was ‘Oud Zeer’ uit 2001 en het kon me niet echt bekoren. Ondertussen zijn de jaren verstreken, heeft Bill Clinton Harlan Coben uitgeroepen tot een van zijn favoriete auteurs en zijn de verkoopcijfers wereldwijd fors gestegen. Achteraf gezien een goede beslissing om andere verhalen te gaan schrijven en Bolitar te laten rusten.
Maar nu is hij terug in ‘Eens beloofd’ En hoe!

Uit bezorgdheid laat Myron de dochter van een vriendin - Aimee - beloven dat ze hem belt als ze ooit een lift nodig heeft. Al snel is het zover en belt ze midden in de nacht. Myron pikt haar op en levert haar af op een adres. De volgende dag is ze verdwenen en Myron was de laatste die haar heeft gezien. Verdacht!
Het verhaal draait om de opsporing van Aimee en er lijken verbanden te zijn met de verdwijning van een ander meisje.
Een klus voor Myron die geassisteerd wordt door merkwaardige personages. Win – psychopaat – is de steun en toeverlaat van Myron. Big Cyndi – de menselijke vulkaan - honderdveertig kilo en ex-profworstelaar. Naast opmerkelijke personages zijn er beeldende en intrigerende situaties zoals een achtervolging door een louche ‘Tweeling’. Myron verenigt harde en zachte kanten. Hij heeft het hart op de goede plaats en tegelijkertijd bezit hij de meest gedetailleerde kennis over hoe iemand verantwoord om zeep te helpen. Hij gaat fors de strijd aan maar is als was in handen van zijn nieuwste liefje of hij beschrijft met mededogen en humor zijn ouders op leeftijd.
‘Eens beloofd’ heeft vaart, heeft humor en is prachtig geschreven.
De plot mag er zijn en zoals altijd valt op het eind het kwartje.
Kleurrijk, verfrissend en een genoegen om te lezen.
Geleende tijd (2007) Harlan Coben. ****
De tijd vliegt met 'Geleende tijd'.


Harlan Coben weet vaak te verrassen, hij schrijft verhalen die je telkens op het verkeerde been zetten. Dat is zijn doel en zijn handelsmerk. Is  zijn jongste titel weer zo’n boek?

 ‘Geleende tijd’ stamt uit 2007 en is een stand-alone verhaal. Myron Bolitar, een bekende hoofdpersoon uit andere boeken van Coben komt deze keer niet voorbij.
De hoofdpersoon heet Paul Copeland. Hij heeft een dochtertje en zijn vrouw is overleden. Hij stamt af van Russische voorouders en is procureur van Essex County. Twintig jaar geleden is zijn zus tijdens een zomerkamp vermoord.  Een gebeurtenis die het gezin Copeland in hart en ziel heeft getroffen. De vader is blijven zoeken naar zijn dochter en de moeder heeft het gezin nadien verlaten. Paul Copeland zelf kampt met schuldgevoelens. Hij was die nacht aanwezig tijdens het kamp. Had hij maar beter opgelet!  
Paul Copeland wordt gevraagd een vermoorde man te identificeren. Dit verzoek brengt de nacht van de moord op zijn zus weer volop tot leven. Er lijkt een verband te zijn tussen deze man en zijn zus.

Harlan Coben houdt er een indringende schrijfstijl op na. Hij wil de lezer vasthouden en heeft de aspiratie de concurrentie met de hedendaagse snelle media aan te gaan. Dit voornemen maakt hij in ‘Geleende tijd’ waar. De dialogen zijn uitermate vlot geschreven en houden de lezer voortdurend bij de les. Spitsvondige uitspraken worden afgewisseld met rake beschrijvingen. Het tempo verslapt nauwelijks;  er gebeurt veel en veel tegelijkertijd. Humor maakt eveneens onderdeel uit van de Coben-mix.  

Een verrassend boek met een fikse vaart.  De auteur spaart zijn personages niet en ‘eind goed, al goed’ is niet van toepassing op dit verhaal. Dat geeft stof mee tot nadenken. Harlan Coben maakt - ook nu weer - van lezen een spannend avontuur.
Geleende tijd
Houvast (2008)- Harlan Coben ****
Hij doet het weer……

Adam is de puberzoon van Tia en Mike Baye. Mike is arts, Tia advocaat. Adam geeft de laatste tijd problemen. Een vriend heeft zelfmoord gepleegd en sinds die tijd is Adam niet meer benaderbaar door zijn ouders. Hij zit veel achter zijn computer en zijn ouders vragen zich af wat hij allemaal doet.  Ze besluiten – na een aarzeling vanwege inbreuk op zijn privacy – een programma op zijn computer te laten installeren waarmee ze zijn gangen kunnen volgen. Na korte tijd krijgen ze rapport dat hen ernstig verontrust. Waarmee is hun zoon bezig? Met wie mailt hij? En in welke kringen is hij beland?

Houvast is een echte Coben. Wat betekent dit?
Vanaf de eerste bladzijde weet hij de lezer gevangen te houden in een uitermate spannend verhaal met meerdere verhaallijnen die aan het eind mooi in elkaar passen. Tot die tijd vraagt de lezer zich telkens af waar dit naartoe gaat. Dit levert een voortdurende en stijgende spanning op. Maar er is meer. Harlan Coben schrijft over eigentijdse dilemma’s zoals : ethische aspecten rondom privacy, onze - in materieel opzicht - verwende kinderen en eigentijdse experimenten van jongeren. Maar ook de onmacht van ouders om elkaar te bereiken na het verlies van een kind of het verdriet van een man na het overlijden van zijn echtgenote. Harlan Coben toont zich een voortreffelijke schrijver omdat hij dit effect met relatief weinig woorden bereikt. Daarnaast is hij uiteraard een geniale plotbouwer. De titel Houvast had goed voorzien kunnen worden van een vraagteken want Coben suggereert nergens dat hij pasklare antwoorden heeft op hedendaagse kwesties.

Houvast heeft veel te bieden en is gevarieerd. Harlan Coben neemt de lezer alweer mee in een wervelend, actueel en spannend verhaal. En.....Inhoudelijk is het ook nog eens een krachtig boek!