|
Claus Cornelius Fischer is een Duitse auteur die zijn boek situeert in Nederland. Dat is opmerkelijk. Zijn commissaris heet Bruno van Leeuwen en is 54 jaar oud. Hij rechercheert in Amsterdam. Op Koninginnedag wordt een twaalfjarige jongen gevonden in het Vondelpark. Hij is gruwelijk verminkt en kenmerken van een rituele moord zijn aanwezig. Enige tijd later wordt een andere moord gepleegd. De commissaris ziet verbanden met wetenschapper en antropoloog Josef Pieters.
Commissaris Bruno van Leeuwen heeft het in zijn privé-leven niet gemakkelijk. Hij zorgt – met enige ondersteuning - voor zijn vrouw die de ziekte van Alzheimer heeft. Hij weigert haar op te bergen in een zorginstelling maar de zorg valt hem zwaar.
Claus Cornelius Fischer heeft een Nederlandse locatie en een Nederlands misdaadverhaal geschreven. De auteur weet ongetwijfeld veel van Amsterdam. Dat blijkt uit zijn beschrijvingen van mensen, locaties, zeden en gewoontes. Ook allerlei andere feiten bijvoorbeeld rondom hersenaandoeningen zijn goed gedocumenteerd.
En Vergeef ons onze schulden is bij tijd en wijle een interessant boek. Een bezwaar is dat het verhaal te breed uitgesponnen is. Het lijkt alsof de auteur teveel wil. Een potentiële Nobelprijswinnaar wordt gekoppeld aan Amsterdam, aan inheemse stammen, aan Alzheimer en aan de ziekte van Creutzfeldt-Jacob. Jammer dat de auteur niet kritisch stukken tekst heeft ingekort of geschrapt.
De relatie van de commissaris en zijn vrouw die lijdt aan de ziekte van Alzheimer ontroert met enige regelmaat. De zorg, de overbelasting, de grilligheid van het verloop van de ziekte en de aftakeling laten sporen na en zijn goed beschreven. Desondanks overtuigt het boek niet echt door de veelheid aan informatie en te lange stukken tekst.
Wat rest zijn 2 sterren. Met een eervolle vermelding voor een bijzondere commissaris in relatie tot zijn demente vrouw. |
|
