Dit is geen boek over een speurtocht naar een moordenaar, het is ook geen boek met veel bloed en sensatie. De spanning zit hem in ‘het kleine’ waardoor het gevaarlijk dichtbij komt.

Hier gebeurt nooit wat begint met de ontdekking van de moord op Lennie. Ze is doodgestoken en daarna is haar hart gestolen. Het Engelse plaatsje aan de kust - waar nooit wat gebeurt - is geschokt. Tess, de beste vriendin van Lennie is de hoofdpersoon van het verhaal. Door de ogen van Tess beleven we de gevolgen van de moord op de directe omgeving van het slachtoffer. Het gezin van Tess, man en vier kinderen, is ontregeld evenals het gezin van de vermoorde Lennie. Dit heeft grote gevolgen voor de onderlinge relaties, voor vermeende zekerheden, voor de kijk op het leven.

Hier gebeurt nooit wat is een zorgvuldig gecomponeerd verhaal over gevolgen van een moord voor nabestaanden. Opmerkelijk is de aandacht voor ‘kleine’ maar wezenlijke vragen zoals: welke foto van je geliefde geef je aan de pers als je weet dat de wereld bezit van haar neemt. Het dorp is ook in verwarring, maar ‘Lennies dood is goed voor de economie’. De plaatselijke bakker vaart wel bij de toestroom van journalisten. De kinderen uit beide gezinnen reageren op een eigen, soms onnavolgbare wijze. De continuïteit van het bestaan staat op de helling en dient zich tegelijkertijd aan. De baby moet gevoed worden. Tess is ernstig van slag. Ze geeft borstvoeding en haar baby – Livvey - is continue aanwezig. Ze is zowel baken als handenbinder. Dergelijke tegenstellingen worden in het boek mooi uitgewerkt. Julie Myerson laat zien hoe waarden of morele keuzes, onder invloed van een calamiteit, onder druk komen te staan. Dat is zowel beangstigend als ontroerend.

Samengevat. Een mooi ontroerend psychologisch drama over verwarring, verdriet, rouw en loslaten. Dit boek zal geen enkele moeder onberoerd laten, dat weet ik zeker. Tot slot een kanttekening bij het genre. Ik vind dit meer een psychologische roman dan een psychologische misdaadroman.