Neem nooit afscheid (2011)- Doug Magee ****

Sarah gaat naar een zomerkamp, samen met andere kinderen. Haar moeder Lena zwaait haar uit. Even later komt er een tweede bus. Dat is de echte bus die de vier kinderen naar het kamp zou brengen. Waar zijn de kinderen gebleven? En wie was de chauffeur van de eerste bus? Al snel volgt een vraag om losgeld. De kinderen zijn ontvoerd. Waar zijn ze en wie is de ontvoerder?

Doug Magee heeft een spannend verhaal afgeleverd met een goed uitgewerkte psychologische achtergrond. De angsten van de ouders komen geloofwaardig aan de orde evenals de druk op de onderlinge relaties. Het blijkt niet allemaal koek en ei te zijn. Het wringt onderling en de spanning eist zijn tol.

Doug Magee schakelt van de ouders, de commotie en de rol van de pers rondom de ontvoering over naar de kinderen die met een meneer zijn meegereden. De lezer volgt ook hen en Magee schakelt behendig. Het verspringen van de verhaallijnen maakt dat de spanning toeneemt. De rol van de hectisch opererende media geeft extra versnelling.

Een onverwacht incident tijdens de ontvoering maakt dat niet alles loopt zoals gepland. De ontvoerders lijken niet professioneel. Of toch wel?
Doug Magee kruipt ook in de huid van de kinderen en laat de lezer hun 'avontuur' meebeleven. Ze zijn geloofwaardig door hun angsten, hoop en moed. Ze verblijven in een afgelegen gebied en hun fantasie slaat regelmatig op hol.

Het einde is iets teveel ‘film-met-goede-afloop’, maar dat terzijde.
Al met al is Neem nooit afscheid een spannend en vlot geschreven boek mét nuances, meerdere lagen, goed uitgewerkte personages en onverwachte wendingen.   

Het verhaal vraagt om verfilming. Laat die film maar komen!