Twitter Facebook Gastenboek

Lupko Ellen

De tweede misdaadroman - Wraaktocht - van deze auteur kreeg onlangs 4 sterren in de VN Thriller- en Detectivegids. Een interview....

Taskers, Afghanistan en Groninger klei

Door : Ine Jacet

 

Lupko. Misschien wil je jezelf voorstellen aan de lezers?
Het gemakkelijkst is verwijzen naar http://moddergraf.web-log.nl/. Maar toch maar een klein tipje van de sluier. Mijn naam is echt van mezelf; is dus geen pseudoniem. Ik stam uit 1953, ben dus laat/oud begonnen met schrijven, of beter gezegd met publiceren. Ik ben geboren en getogen in Gasselternijveenschemond. Ik noem dit maar even om de lezers te prikkelen: waar ligt dat in vredesnaam? Nu woon ik in Warffum, Noord-Groningen. Overigens woonde ik circa 10 jaar in Amsterdam en ook zo’n periode in Deventer. Ik ben een man, getrouwd, twee kinderen, lang bij de educatieve omroep gewerkt in Hilversum. Ben ook wel aardig.

Je hebt tot dusver 2 boeken gepubliceerd met Ludde Menkema in de hoofdrol. Wanneer ben je voor het eerst begonnen met het vorm geven van het personage Ludde?
In de periode voorafgaand aan Moddergraf, tijdens het schrijven. Ik sluit overigens niet uit dat hij al eerder aanwezig was.

Zou je een karakterschets kunnen geven van Ludde Menkema?
Ludde is een wat eenzame man, eenzaam als karaktertrek dan, niet zozeer door een gebrek aan sociale contacten. Hij is niet voor niets ongetrouwd, van het aangaan van al te intieme betrekkingen wordt hij nerveus. Hij is - als het moet- in staat zich te verdedigen, heeft daartoe op fysiek en psychisch niveau ook les van een goede vriend. Hij houdt op afstand van voetbal. Het is een man die zoekt en niet zo goed weet te waarderen wat hij heeft.

Het verhaal van Wraaktocht verplaatst zich van Warffum naar Groningen naar Rotterdam en zelfs naar Afghanistan. Personages komen eveneens uit verschillende landen.  Waarom heb je gekozen voor een misdaadroman met een internationaal karakter?
Omdat ik Moddergraf –mijn eerste thriller- in Groningen heb gesitueerd vond ik het leuk om het deze keer ietwat breder te maken. Het gaf me ook de kans om internationale ontwikkelingen als achtergrond in het boek op te nemen. Bovendien vond ik het een mooie basis om –ook als achtergrond- een boek te kunnen schrijven waarin als het ware wordt ‘aangetoond’ dat religie – alle religie- uiteindelijk neerkomt op vrouwenonderdrukking. Ik hoop overigens dat de lezers Wraaktocht vooral ook waarderen als ‘spannend boek’, want uiteindelijk is het als zodanig bedoeld.

Ben je bekend in of met Afghanistan?
Ik was in Afghanistan; ik reisde daarheen via Turkije en voormalig Perzië, achteraf vlak voor de Russische inval in 1979. Ik ging als langharige hippie, maar kwam terug met een kaalgeschoren hoofd omdat mij bleek dat ook de hippiegemeenschap niet verder keek dan ‘het uiteinde van hun joint’, zoals ik in Wraaktocht schrijf. Ik wilde daar toen niet meer mee geassocieerd worden. Bovendien was het een stuk frisser. Maar ik ken de sfeer In Afghanistan dus. Toch voelde (voel) ik mij –ondanks een uitgebreide research via boeken, internet etc.- onzeker over met name de religieuze aspecten in Wraaktocht. Ik ben dan ook erg benieuwd naar op- of aanmerkingen van lezers met een islamitische achtergrond. Gelukkig zag ik vlak voor publicatie van mijn boek een reportage over een vrouwen-autorijschool in het huidige Kabul, waarin een vrouw voorkwam die naar mijn idee heel goed Farima zou kunnen zijn: de Afghaanse vrouw die een grote rol speelt in Wraaktocht.

Je boek speelt niet in het heden. Dat is o.a. te merken aan het voorkomen van zogenaamde ‘taskers’ die iedereen in het boek bij zich draagt. Kun je zeggen wat een tasker precies is?
Grofweg speelt het boek over een jaar of tien. Taskers zijn mobiele apparaatjes waarmee alle elektronische diensten uitermate gemakkelijk kunnen worden uitgevoerd. Eigelijk bestaan die nu ook al trouwens. De ontwikkelingen op dat gebied gaan sneller dan ik kan verzinnen klaarblijkelijk.

Tijdens het lezen van het boek bedacht ik dat relatief weinig misdaadromans van Nederlandse bodem zich afspelen in het noorden van ons land. Merk je dat je veel lezers uit het noorden trekt?
Ja, uiteraard. Toch was ik wel een beetje not amused toen destijds in het juryrapport voor de Schaduwprijs over Moddergraf werd geschreven dat het net iets te veel in ‘de Groninger klei’ bleef steken. Je zult toch ook niet snel lezen dat een boek teveel in de Amsterdamse grachten blijft drijven. Het begrip ‘regio’ is in die zin een lastige. Het is heerlijk te schrijven met Groningen als achtergrond, maar natuurlijk hoop ik dat lezers in de rest van het land er evenveel plezier aan beleven. Als ik ze kan bereiken tenminste, want het is als schrijver die door een kleine uitgever wordt uitgegeven erg moeilijk om door het publicitair geweld van de grote uitgevers heen te komen. Bovendien hou ik niet zo van thrillers die drijven op veel bloed, seriemoordenaars en verkrachtingen. Dat vind ik iets te gemakkelijk.

In samenwerking met Uitgeverij Passage organiseren we een prijsvraag. We verloten onder de goede inzendingen 5 exemplaren van Wraaktocht van Lupko Ellen.

De prijsvraag luidde: In welke stad speelt Moddergraf zich hoofdzakelijk af?

De inzendtermijn is inmiddels verstreken en de winnaars zijn bekend. Het zijn:

H. Stokman - Goes
A. Janzen – IJsselstein
I.Bloemberg – Megen
I. Brinkhuis – Doetinchem
H. Savelberg – Heerlen

In Duitsland zijn zogenaamde regiothrillers erg populair. Mede vanwege de herkenning van eigen streek en gewoontes. Denk je dat voor dit soort misdaadromans ook in Nederland een markt is?
Zoals ik al zei: ‘regio’ vind ik een lastig begrip, dat in Nederland vooral in de ‘geest’ zit, denk ik. In Duitsland is elke regio even groot als Nederland als geheel. Maar aan de andere kant is het natuurlijk wel waar dat buiten de randstad ontwikkelingen gaande zijn die je ‘regionaal’ kunt noemen. Als lezer was ik erg gecharmeerd van Sjöwall en Wahlöö. Niet alleen doordat zij maatschappelijke ontwikkelingen een plaats gaven in hun boeken, maar ook door de beschrijvingen van Stockholm. Ik werd daardoor nieuwsgierig naar die stad. Ik hoop hetzelfde te bereiken met vooral Moddergraf, dat veel maar dan Wraaktocht in Groningen en omgeving speelt.

De VN Detective & Thrillergids waardeerde Wraaktocht met 4 sterren en voegde er aan toe  dat dit boek genomineerd had moeten worden voor de Strop. Wil je hierover iets zeggen?
In de thrillergids staat niet dat Wraaktocht genomineerd ‘had’ moeten worden voor de Gouden Strop. Voor zover ik weet wordt de Gouden Strop uitgereikt aan de auteur van een thriller die in het jaar daarvoor op de markt is gekomen. Wraaktocht kan dus voor de editie van volgend jaar juni worden genomineerd; hetgeen ik natuurlijk bijzonder op prijs zou stellen. Ik ben benieuwd; ik was bij de uitreiking van dit jaar, en kreeg toch een beetje het gevoel dat er om bekendheid te vergaren meer nodig is dan het schrijven van een goed boek. Enige ingang in ‘het wereldje’ zou ook vast wel helpen. Maar goed, ik ben al erg blij met de positieve reacties op Wraaktocht, en in het kielzog daarvan ook hernieuwd weer op Moddergraf.

Waarom ben je misdaadromans gaan schrijven en bijvoorbeeld geen gewone romans of andere boeken?
De belangrijkste reden daarvoor is dat ik het gevoel heb dat je voor een ‘gewone roman’ een basisidee moet hebben die er voor de lezer toe doet: iets extra’s biedt. Dat hoeft naar mijn idee minder bij een thriller, omdat daar de hoofdopgave is dat het spannend moet zijn. Ik geloof niet zo in grote ideeën, zeker niet als ze uit mijn eigen hoofd komen.

Lees je zelf misdaadromans? Heb je favoriete schrijvers?
Ik lees nogal in het wilde weg. Zo ken ik vrijwel geen Nederlandse thrillerschrijvers, althans in de zin dat ik ze gelezen heb. Vroeger wel Havank, maar die is nu inmiddels onleesbaar. Zoals ik al zei ook Sjöwall en Wahlöö. Van het ruigere soort: Mickey Spillane met Mike Hammer in de hoofdrol. Maar ook klassiekers als ‘The old man and the sea’ en ‘For whom the bell tolls’ van Hemingway. En ‘On the road’, van Kerouac.

Kun je iets vertellen over het schrijfproces?
Ik schrijf gemakkelijk overal: in de trein, hotelkamers, thuis op de bank. Wat de geïnvesteerde uren betreft: ik zou het niet precies weten. Ik schrijf dan weer dagen achter elkaar elk beschikbaar uur, soms ook weer tijden niet. Over beide boeken heb ik al met al ongeveer twee jaar gedaan. Ik herschrijf eindeloos, vind dat ook leuk om te doen, en krijg daarvoor ook de kans van de uitgever, die dat bovendien ondersteunt met een uitstekende redactie. Dat is een groot voordeel van een kleinere uitgever die kwaliteit belangrijk vindt. De verhaallijn verzin ik van tevoren, maar in de loop van het schrijfproces blijkt dat het cliché dat ‘het boek zichzelf schrijft’ ook waar is. De oorspronkelijke opzet verandert dus al schrijvend.

Wat vind je het allerbelangrijkste binnen een misdaadroman?

Dat het spannend is en dat het goed geschreven is. En dat het een verhaal is dat de lezer ervaart als ‘dat het heel goed op deze manier gebeurd had kunnen zijn.’

Komen er nog meer boeken met Ludde in de hoofdrol?

Dat ben ik zeker van plan. In mijn hoofd ben ik met de volgende bezig.

De boeken van Lupko Ellen verschijnen bij Uitgeverij Passage