Twitter Facebook Gastenboek

Tom Egeland

De Noorse schrijver Tom Egeland was voor interviews in Nederland.

Tom Egeland werd in 1959 geboren in Oslo, Noorwegen. Hij groeide op in een voorstad van Oslo waar zijn ouders enkele winkels hadden. Tijdens zijn tienerjaren was hij actief in een christelijke jongerenbeweging, maar later zei hij dit geloof vaarwel. De auteur werkte 10 jaar lang als verslaggever en redacteur van Aftenposten. Lange tijd was hij chef nieuwsredactie van de Noorse tv maar sinds 2006 schrijft hij fulltime.
Tom Egeland debuteerde in 1988. In 2001 brak hij commercieel door met zijn misdaadroman Het einde van de cirkel. De gelijkenis met De Da Vinci Code was opmerkelijk. Tom Egeland schreef zijn boek eerder dan Dan Brown. Recensent Gert-Jan de Vries (NRC) merkte op: Een Noorse Da Vinci Code, maar dan beter.’
In verschillende interviews heeft Egeland beklemtoond dat hij Dan Brown niet van van plagiaat wilde beschuldigen. ‘Kennelijk hadden we hetzelfde idee en hebben we ongeveer dezelfde research gepleegd. Puur toeval.’  Andere titels die vertaald zijn in het Nederlands zijn: Wolvennacht en De bespieder.

Wolvennacht wordt verfilmd en inmiddels heeft Tom Egeland het script geschreven.  
De auteur heeft in totaal zeven titels op zijn naam staan. In Nederland verschijnen zijn boeken bij Uitgeverij de Geus.
In 2007 verschijnen in zijn geboorteland twee boeken : The Girl in the Mirror en The Guardians of the Covenant.
Zijn boeken zijn in 17 talen vertaald. De auteur bezocht Nederland en Ronald de Jong en Nienke van IJsselmuiden interviewden hem.  

Door: Ronald de Jong en Nienke van IJsselmuiden

Mijn boeken moeten vermaken en tot nadenken stemmen.…

Er zijn vele vragen te stellen maar wat vind je belangrijk voor de lezers om te weten?
Niets. Ik probeer spannende boeken te schrijven en dat zijn niet noodzakelijkerwijs misdaadromans.
Mijn boek De bespieder is van de zeven boeken die ik heb geschreven het boek dat het meest in die categorie past. Ik heb drie - zoals ik ze noem - mediathrillers geschreven. De bespieder was de eerste en is in 2007 in Nederlandstalige vertaling verschenen. In Wolvennacht zit ook een parapsychologisch element verweven.
In Noorwegen is inmiddels het vervolg op Het einde van de cirkel  verschenen met dezelfde hoofdpersoon, maar nu met een mysterie uit het oude testament. Het is getiteld Guardian of the Covenant.
Mijn boeken verschillen nogal van elkaar, zelfs als ze dezelfde hoofdpersoon hebben. Ik vind series vaak veel van hetzelfde. Dat zou mij als schrijver gaan vervelen.
De Nederlandse titel De bespieder is geen letterlijke vertaling van de oorspronkelijk titel. Als schrijver heb je hier geen invloed op. Soms (zoals bij de Italiaanse vertaling) vraagt men mij om advies. Maar ik vind dat de Nederlandse titel wel goed de inhoud van het boek weergeeft.
In 1984 ben ik begonnen met het schrijven van misdaadromans. Simpelweg omdat ik schrijver wilde worden. In 1992 kwam in Noorwegen de commerciële televisie naar Amerikaans voorbeeld. Veel mensen vonden dit verderfelijk. Mensen stuurden videobeelden naar de programmamakers met het verzoek deze uit te zenden. Morele, ethische en journalistieke discussies waren het gevolg.
Zo ontstond bij mij het idee van een seriemoordenaar die iets dergelijks deed. Dat was het concept voor De bespieder, dat in 1997 in Noorwegen verscheen. Een seriemoordenaar struint de straten van Oslo af gewapend met een camcorder. Kristin Bye, een televisiejournaliste, ontvangt videobeelden van een vermoorde vrouw. Men besluit de beelden uit te zenden en kijkers reageren geschokt. Dat is in zoverre realiteit dat je als hoofdredacteur van een tv-programma niet meer in staat om te controleren wat er precies gebeurt. Alles gaat zo snel, je kunt geen weloverwogen besluiten nemen over wat je wel of niet uitzendt. Je wilt de mensen informeren en een zo goed mogelijk beeld geven van wat er gaande is. Maar achteraf vraag je je dan wel eens af of het wel allemaal uitgezonden had moeten worden. In De bespieder speelt dus ook de vraag welk materiaal je uitzendt.
Toen het boek verscheen in 1997 was er nog geen reality tv. Mensen realiseren zich soms de impact hiervan niet op hun leven. Ze doen alles om maar beroemd te worden en beseffen niet hoe dit hun leven kan verwoesten. Ook hier geldt weer: hoe ver mag je als programmamaker gaan in wat je uitzendt?  
Hetzelfde geldt voor de nieuwsuitzendingen: censureer je propagandamateriaal of zend je het uit? En welk recht heb jij om censuur te plegen? In Wolvennacht komt dit thema ook aan de orde.

Komen er nog meer boeken met Kristin Bye, de televisiejournaliste, in de hoofdrol?
Misschien wel; ik ken de mediawereld beter dan de politiewereld. Verder vind ik het belangrijk dat de mensen weten hoe de media functioneren.
De invloed van internet en bloggers is tegenwoordig enorm groot. Vaak zijn ze zelfs sneller dan de televisie.

Heb je ooit met Dan Brown gesproken over de overeenkomsten tussen zijn Da Vinci Code en jouw Het einde van de cirkel dat twee jaar eerder verscheen?
Nee,  een grootheid als Dan Brown heeft geen belangstelling voor een onbekende Noorse schrijver die toevallig ongeveer hetzelfde thema als uitgangspunt voor zijn boek heeft gekozen.

Je hebt een tijd in de Verenigde Staten gestudeerd. Heb je ooit overwogen om een misdaadroman in het Engels te schrijven?
Nee, ik denk niet dat ik daartoe in staat ben. Ik zou me dan een concertpianist voelen die alleen maar de witte toetsen kan bespelen. Je hebt veel meer nodig dan de basiskennis van een taal om dat te kunnen. Maar Het einde van de cirkel en mijn jongste roman worden in het Engels vertaald, dus ik ga die markt wel betreden.

Zijn er landen waar je boeken niet verkopen?
In Italië heb ik veel lezers. Dat geldt in iets mindere mate voor Spanje en Griekenland terwijl mijn lezerspubliek in Duitsland niet zo groot is. Of een boek aanslaat is vaak een kwestie van toeval of geluk en soms is het afhankelijk van een sneeuwbaleffect. Daarnaast is de promotie door de uitgever van belang.

Waarom is Wolvennacht eerder in Nederland gepubliceerd dan De bespieder, terwijl dit laatste boek eerder is geschreven?
De uitgever publiceert vaak je nieuwste boek. Als dit goed verkoopt, wordt een ouder boek vertaald en op de markt gebracht. Van een boek dat tien jaar geleden is verschenen, weet je uiteraard niet elk detail meer. Het kan voorkomen dat een tamelijk oud boek van mij in het buitenland gepubliceerd wordt, terwijl ik in Noorwegen bezig ben met het promoten van mijn laatste titel.

In Nederland vormen vrouwen het grootste lezerspubliek van misdaadromans. Hoe zit dat in Noorwegen?
De echte harde misdaadromans worden meer door mannen gelezen, vermoed ik. Ik ga er altijd vanuit dat ik voor een mannelijk publiek schrijf, maar weet dat ik ook veel vrouwelijke lezers heb. Als schrijver houd ik me niet zo bezig met ‘mijn markt’. Ik schrijf wat ik wil schrijven. Bijvoorbeeld ‘chicklit’ is geen genre voor mij.

Veel Noorse schrijvers zijn bekend in Nederland. Zijn er ook Nederlandse schrijvers bekend in Noorwegen?
Ik kan niemand noemen. Ik ken zelf alleen Nederlandse schilders van lang geleden. Scandinavië heeft een bloeiende misdaadromancultuur. Dit is ooit begonnen met Sjöwahl en Wahlöö. De maatschappij speelde een belangrijke rol in deze boeken en dat is nu nog steeds het geval. Dit soort boeken is een goed middel om sociale problemen aan de orde te stellen. Veel mensen lezen ze.

Tot slot enkele weetjes over Tom Egeland:

- dit is zijn eerste bezoek aan Nederland
- hij is een aantal jaren bezig met een boek
- hij is getrouwd en heeft drie kinderen
- hij werkt erg gedisciplineerd want ' basically I am a journalist.'
- hij is een echte nieuws junk.

Tom Egeland
 
 
 
Einde van de cirkel
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

In Nederland verschenen:

2005 Het einde van de cirkel - Sirkelens ende (2001)

2006 Wolvennacht Ulvenatten (2005)

2007 De bespieder Trollspeilet (1997)