Misdaadromans

Als hypes mensen aanzetten tot lezen is dat geweldig 

Ellen. Misschien wil je jezelf eerst even voorstellen?

Ik ben Ellen Smid, 49 jaar oud en ik woon in Ede, op de Veluwe. Onderhand werk ik alweer 16 jaar in  de thuiszorg als gezinsverzorgende, waarvan de laatste twee jaar fulltime. Dit werk doe ik met veel plezier; je komt bij zoveel verschillende mensen over de vloer, dat ik niet te klagen heb over afwisseling. Bij tijden is het een zwaar beroep, niet alleen lichamelijk, je krijgt onvermijdelijk toch ook met nare dingen te maken. Desondanks geeft het werk mij veel voldoening.
Verder heb ik een studerende, uitwonende zoon en heb ik sinds een jaar een nieuwe relatie. Naast lezen ga ik graag naar de bioscoop en wandel ik graag.

Wanneer ben je begonnen met het lezen van thrillers? En is er boek dat je uit die tijd is bijgebleven?

Net als zoveel mensen hier op het forum lees ik al van jongs af aan. Ik kom uit een echt lezersgezin. In de zomervakantie ging altijd een grote koffer met boeken mee en als je je eigen boeken uit had, dan verslonden wij elkaars boeken. Ik zal zo’n 15 jaar geweest zijn toen ik met Agatha Christie in aanraking kwam en ik was verkocht. Volgens mij heb ik ze allemaal gelezen.
Na mijn schooltijd volgde een vrij boekenloze periode. In de tachtiger jaren woonde ik in Zwitserland en daar heb ik de draad weer opgepakt met de thrillers van Patricia Highsmith. Weliswaar in het Duits, maar desondanks werd het thrillervuur weer opgestookt. Haar boeken over Tom Ripley zijn mij dierbaar en daardoor ook altijd bijgebleven.

Wat vind je boeiend aan misdaadromans of thrillers?

Ik heb altijd al van ‘leesspanning’ gehouden. Als kind heb ik alle sprookjesboeken van de bieb gelezen en reken maar dat die eng waren! Als volwassene geniet ik er van om ondergedompeld te worden en meegesleurd te worden in een spannend verhaal. Het is vreedzaam griezelen in je luie stoel en daarnaast genieten van mooi taalgebruik en een goed verhaal. Het liefst lees ik dan ook gewoon fictie, en geen waargebeurde verhalen.

Binnen de categorie misdaadromans zijn vele subgenres. Wel subgenre spreekt je niet zo aan?

Ik heb altijd gedacht dat de ‘hardboiled’ thrillers niets voor mij waren, tot ik De Voeder van Peter de Zwaan las. De combinatie van hardboiled en humor bleek mij zeker wel te liggen.
Wat mij niet trekt is de thriller waar teveel bloed en lichaamsdelen in het rond vliegen; de zogenaamde slagers/Slaughterboeken. Verder lees ik geen oorlogs-, rechtbank-, spionage-, of techno- thrillers.  

Hoeveel boeken lees je gemiddeld per maand? Zijn dit alleen misdaadromans of lees je ook andere boeken?

Dat is heel verschillend. Toen ik nog alleen woonde, las ik zeker 4 tot 6 boeken per maand. Een dikke Mankell verslond ik soms in 2 dagen. Ik had alle tijd van de wereld voor de boeken. Afgelopen jaar heb ik slechts 14 boeken gelezen. Deels kwam dat door een geweldige leesdip, een ongemak waar meer mensen tijdelijk aan lijden. Maar ik heb goede hoop dat 2008 weer een uitstekend leesjaar zal worden!
Ik wissel thrillers sowieso af en toe af met een gewone roman. En soms ben ik het geweld in de boeken even beu en boeit het mij even niet meer. Ook dan is de roman een uitkomst. Zo heb ik bijvoorbeeld erg genoten van Joe Speedboot van Tommy Wieringa.

Wie zijn jouw favoriete schrijvers en waarom? Natuurlijk Jo Nesbö…. Dat weet ik….

Sinds ik de Skandinaviërs ontdekt heb (Sjöwall & Wahlöö) ging er een wereld voor mij open. Favoriete schrijvers zijn Henning Mankell, Jo Nesbø, Arne Dahl, Unni Lindell, Karin Fossum. Ze schrijven allemaal verschillend, maar het noordelijke, donkere, soms duistere, trekt mij of spreekt mij aan. Deze auteurs hebben allemaal hun eigen hoofdpersoon, mensen van vlees en bloed, die ook hun minder mooie kanten hebben. Een andere favoriete auteur is Mo Hayder. Afgezien van haar laatste boek schrijft zij zeer verontrustende enge en spannende thrillers. Haar boeken herlees ik en elke keer is dat kippenvel.

Wanneer vind jij een boek echt goed? Aan welke eisen moet dit boek voldoen?

Een boek moet mij beetpakken en het liefst vanaf de eerste pagina! Als ik geniet van het taalgebruik en meegevoerd wordt in het verhaal, dan zit het goed. Als ik de wereld om mij heen totaal vergeet, dan heb ik een goed boek te pakken. Uiteindelijk kom ik dan meestal wel uit bij de psychologische thrillers, waar ik een voorkeur voor heb. Het ‘waarom’ is dan belangrijker dan  het oplossen van een moord.

Er is de laatste decennia een heleboel gebeurd op het gebied van misdaadromans. Zou je een ontwikkeling kunnen noemen die je positief vindt? En misschien eentje die je negatief vindt?

Positief is ongetwijfeld het enorme aanbod van thrillers en misdaadromans. Loop een boekhandel binnen en je waant je luilekkerthrillerland! De thriller is ‘hot’ en zo hoort het ook. Daaraan verbonden zie je de enorme hypes die rond sommige boeken ontstaan. Dan Brown ontketende er één en dat hebben we geweten. Kloon na kloon verscheen, tot je geen kloon meer kon zien. Maar ach, als die hypes mensen aanzetten tot lezen, is dat toch geweldig?! 

Hoeveel boeken heb je pakweg in je bezit? Waar laat je ze allemaal?

Ik heb ze ooit eens geteld, maar ben het aantal helaas kwijt. Het zijn er ongeveer een vierhonderd stuks, waarvan er zeker 100 tot de NTL-stapel horen. Ze staan momenteel allemaal netjes in boekenkasten. Het is dus nog te overzien.

Je bent een regelmatige bezoeker van fora op het gebied van de misdaadroman? Wat ‘haal’ je op een forum?

Ik haal op de fora allereerst informatie over boeken en de auteurs. Wat verschijnt er en wanneer? Verder is het leuk om met andere lezers van gedachten te wisselen over diverse onderwerpen, die betrekking hebben op thrillers. Ook het gezamenlijk lezen van een boek en de daaropvolgende discussie spreekt mij erg aan. Kortom, het is het uitwisselen van (lees)ervaringen wat het forum zo boeiend maakt.

Heb je nog een tip voor de lezer? Een klassieker bijvoorbeeld die iedereen gelezen moet hebben? Of een recent boek dat nog te weinig publiciteit heeft gekregen?

Er zijn zoveel fantastische thrillers, waarvan je zou willen dat iedereen ze gaat lezen! Ik noem zeker Vogelman van Mo Hayder, een boek dat mij elke keer weer beetpakt en schokt als ik het herlees. Moordkuil van Arnaldur Indridason blijft een aangrijpend boek, ook na een tweede keer lezen. Als voorlaatste noem ik het debuut van de Noor Jo Nesbø, Vleermuisman; als je dit boek hebt gelezen, ben je verkocht. Dan wil je alles van hem lezen. En mijn laatste ‘ontdekking’ was, naar aanleiding van zoveel positieve reacties, het debuut van Stieg Larsson, Mannen die vrouwen haten. Puur leesgenot!