Misdaadromans

De jongste thriller van de hand van David Baldacci heet ‘De provocatie’. Bijzonder aan deze publicatie is dat het boek gedrukt is met een speciaal ontwikkeld font dat rekening houdt met de eisen en wensen van dyslectici. De Nederlandse ontwerper Christian Boer, zelf dyslectisch, is wereldwijd de eerste die een font voor deze groep lezers ontwierp. Dat deed hij succesvol want hij won de eerste prijs bij de Smart Future Minds Awards. Wat zijn bevindingen van lezers? Uitgeverij Bruna was zo vriendelijk 2 exemplaren van De provocatie beschikbaar te stellen zodat 2 dyslectici de proef op de som konden nemen. Waarom kwam ik bij deze lezers? Zij volgen een opleiding waarvoor ikzelf werkzaam ben en het leek me interessant eens te kijken wat hun bevindingen zijn.

Christian Boer en lettertype dyslexie.

Christian Boer is grafisch ontwerper en zelf dyslectisch. Als examenopracht voor de kunstacademie ontwierp hij een nieuw lettertype dat hij toetste en bijschaafde na feedback van dyslectici, onderzoekers van de Universteit Twente en van stichting Woortblind (Nederlandse vereniging van dyslectici).
Dyslectici maken vaak leesfouten, meestal doordat letters vrij veel op elkaar lijken. Dyslectici spiegelen, draaien en verwisselen letters met elkaar. Ook het esthetisch ontwerp van de meeste lettertypes maakt het mensen met dyslexie moeilijker.

Wat deed Christian Boer? Hij maakte aanpassingen in: * De vorm van elke letter. * Verschillen in vorm tussen letters. * Bepaalde vormen door het gehele lettertype toe te passen * Letter- en woordspaties * Hoogte van het gehele lettertype.

Ook de opmaak van teksten is belangrijk voor dyslectici. Grote blokken tekst of veel tekst en beeld op een pagina is voor hen lastiger te lezen. Door de aanpassingen die Boer verrichtte kan iemand met dyslexie teksten met het nieuwe font gemakkelijker lezen.

David Baldacci, De provocatie en de lezers

Dat lezen niet hun grootste hobby is, moge duidelijk zijn. Jan vond De provocatie een spannend boek en heeft het met plezier gelezen. Aanvankelijk schrok hij van de dikte van het boek maar tijdens het lezen merkte hij dat de grotere letters prettig zijn. Ook de blauwe kleur van de letters kan hij waarderen. De bladspiegel is overzichtelijk en stimuleert tot verder lezen. De dikke hoofdletters markeren telkens het begin van een nieuwe zin. Bij het voorlezen aan zijn kinderen merkt hij wel eens dat hij doorleest nadat er een punt staat. Bij het dyslexielettertype is de overgang duidelijker.
Daniël bevestigt grotendeels dit beeld. Wat het lezen betreft, de zinnen staan verder uit elkaar, dit leest plezierig en geeft overzicht. Hetzelfde geldt voor de bladspiegel. De vet gedrukte hoofdletters geven ook houvast. Wat de inhoud van het boek betreft, het begin was prima maar er zat ook een vrij langdradig gedeelte in.