T. Jefferson Parker werd op 26 december 1953 geboren in Los Angeles. Zijn jeugd bracht hij door in Orange County. Als kind las hij veel o.a. ‘de Hardys’. Later volgden : Jack London en Edgar Alan Poe. In het gezin waren veel boeken aanwezig. ‘ Mijn ouders waren verhalenvertellers en lazen veel voor. Ze keken altijd verder dan hun eigen wereldje, in die zin hoorden ze niet tot de status quo. Dat is een goede leerschool voor een schrijver.’
Hij studeerde Engels aan de universiteit van Californië. In 1978 begon hij te schrijven voor een krant. Dat deed hij uitermate verdienstelijk, want hij won diverse prijzen voor zijn artikelen. Hij heeft veel geleerd in zijn tijd als journalist. ‘ De omgeving vertelde veel over hoe de wereld in elkaar zit. Op mijn 23e ging ik naar culturele evenementen, naar films, ik las boeken, ging naar sportevenementen. Het was een spoedcursus over de menselijke aard, over bureaucratie, over de media en de politiek. ‘
Zijn eerste boek ‘Laguna Heat’ werd enthousiast ontvangen, hij schreef het tijdens de avonduren en in het weekend. Vijf jaar werkte hij aan dit eerste boek. Op 23 mei 1984 kwam het bericht dat publicatie een feit was. ‘ Een gouden dag uit mijn leven.’
’ Laguna Heat’ werd goed ontvangen en later verfilmd. Jefferson Parker kon zich de luxe veroorloven te stoppen met zijn werk om full-time te gaan schrijven. Meer zelfvertrouwen was het gevolg. Maar 'Little Saigon', zijn volgende boek, verkocht daarentegen niet goed. Een hobbel. En meerdere tegenslagen volgden.
De grootste tegenslag was het moment dat zijn eerste vrouw op jonge leeftijd stierf. ‘ Voor mij was het in die tijd een kwestie van de ene voet voor de andere zetten. Ik weet nog dat ik dit letterlijk deed na de dood van Catherine. Ze stierf aan een hersentumor, ze was jong. Ik moest iets te doen hebben, ging naar winkels, naar het strand of naar vrienden. Vrienden en familie helpen je om verder te gaan. En op de langere termijn kom je er sterker uit.'
Vele jaren later hertrouwde de schirjver en het echtpaar kreeg twee kinderen.


Vroeg in de ochtend, rond half zeven, begint hij te schrijven. '’s Morgens schrijf ik het best. ‘
Daarna werkt hij door tot ongeveer 5 uur in de avond. Niet elke dag, maar vaak toch wel. 'Ik lees altijd na wat ik de dag ervoor geschreven heb en probeer 5 pagina’s per dag te schrijven. Tussendoor zijn er pauzes. Even naar mijn vrouw en kinderen, e-mail checken en andere klusjes. Als het lekker gaat op een dag, dan is het helemaal niet moeilijk. Soms vloeit het uit je pen.
Het begin van een boek is een soort van innerlijk gevoel dat ik probeer te begrijpen. Een stemming. Daarbij zoek ik een personage. Die noem ik dan de held. Zodra je je held een doel hebt gegeven en barricades die het bereiken van dit doel belemmeren, heb je een verhaal. Karakters staan voorop. Veel binnen mijn verhalen is verzonnen. Dat gaat vanzelf als je bezig bent. Ik heb wel een idee waar ik naartoe wil, maar het eindpunt, dat is een roman. Het eindresultaat is toch vaak anders dan ik verwacht had. Het verbaast me dan toch. ...Een boek schrijven duurt ongeveer een jaar.'
De auteur vindt zichzelf nu, na al zijn boeken, een betere schrijver. ‘ Toch is het niet gemakkelijker geworden. Er komen steeds nieuwe doelen bij. ’
Zijn boeken komen regelmatig voor in de bestsellerslijsten van de VS. Voor ‘Silent Joe’. ontving hij een Edgar Award. De meeste critici rekenen zijn werk tot het genre : ‘ noir’. Sinds 11 september is de animo van lezers voor dit genre afgenomen. ‘ Ik heb dat zelf ook ervaren en probeer meer menselijkheid in mijn boeken te leggen...'
Hoe denkt hij over het kwaad in de wereld? 'Er is kwaad in de wereld, hoewel het een vreemd archaisch begrip lijkt te zijn in deze moderne tijd. In sommige mensen huist het. Het kwaad stelt de persoonlijke of ideologische bevrediging hoger dan het leven. Terugkomend thema in mijn boeken is dat een personage iets of iemand verliest. En daar komt de betreffende persoon wel of niet overheen.'
Jefferson Parker houdt van Hammet en James M.Cain. 'The New Centurions' van Wambaugh was dermate indrukwekkend dat hij schrijver wilde worden.
‘ California Girl’ (2004) lag in grote lijnen klaar in zijn hoofd. Het boek overbrugt een tijdsbestek van 50 jaar. 'Het is een sterk autobiografisch boek. Andy is een journalist en schrijver en ik heb altijd al over een auteur willen schrijven. Nu heb ik dat daadwerkelijk gedaan. Ik kijk ik met veel plezier terug op mijn tijd als jonge verslaggever. Dat doet Andy ook. Hij is een decente journalist, dat vind ik een verdienste.'

Jefferson Parker brengt veel van zijn tijd door zijn familie, met fietsen, vissen, jagen en tennis. Ook houdt hij van duiken, snorkelen en reizen. Hij is gek op reptielen.
'California Girl;'verscheen in 2004 en won de Edgar Award. Een voorlopige kroon op het werk van T. Jefferson Parker, een bevlogen schrijver.