Banner nienke
Terug naar start
Liza Marklund - Teken van leven (2012) ****
Annika Bengtzon als persobject

Een jonge moeder wordt dood gevonden achter een kinderdagverblijf ten zuiden van Stockholm. Ze is het vierde slachtoffer in korte tijd. Als blijkt dat de vrouw door haar man werd mishandeld, gaat journaliste Annika Bengtzon op onderzoek uit. Ze neemt geen genoegen met de bewering dat het om een seriemoordenaar zou gaan.
Haar speurwerk wordt wreed onderbroken als blijkt dat haar vriend Thomas, met wie ze sinds kort weer samenwoont, is ontvoerd. Hij was namens het ministerie van justitie naar een conferentie in Kenia met als thema een nauwere samenwerking aan de Europese buitengrenzen en is tijdens een excursie met een EU-delegatie gegijzeld, samen met alle andere leden. De verklaring voor deze gijzeling is dat het als straf is voor al het kwaad en de desinteresse van de westerse wereld. De ontvoerders eisen al snel heel veel losgeld.
De krant waar Annika werkt, wil een deel van het losgeld betalen in ruil voor een exclusief verhaal en veel filmmateriaal van bijna alles wat ze doet en denkt.
De staatssecretaris is vrijwel dag en nacht bij Annika en de kinderen in huis om te onderhandelen met de ontvoerders en met instanties in andere landen. Het Franse lid van de delegatie wordt gedood en ook de Deense en Britse afgevaardigden sterven. De Spanjaard wordt na betaling van het losgeld vrijgelaten en dat geeft hoop. Wat hij heeft moeten meemaken, is gruwelijk.
Annika heeft geen tijd meer voor het onderzoek naar de moord op de vier vrouwen, ook niet als er een vijfde slachtoffer valt en de vermeende moordenaar wordt opgepakt.

Annika leert wie wel en niet haar vrienden zijn.

Ze gaat met de staatssecretaris naar Kenia om het losgeld te betalen in de hoop dat Thomas vrij zal worden gelaten. Dat gaat niet zonder slag of stoot en de ontknoping is zinderend.
In Kenia voert ze een interessant gesprek met iemand die daar woont en die zich afvraagt hoe het komt dat men vindt dat geweld altijd zo veel erger is zodra het op blanken gericht is en vervolgt: “jullie zijn zo strikt met jullie arbeidswetgeving, vakbond afspraken en loononderhandelingen in de eerste wereld, maar alleen als het om jullie eigen mensen gaat. De arbeidsvoorwaarden voor de naaisters in de textielfabrieken in Azië die jullie kleren naaien of voor de oliearbeiders in Soedan die ervoor zorgen dat jullie in jullie auto’s kunnen rondrijden, kunnen jullie geen bal schelen. Jullie hebben altijd de mond vol over democratie en mensenrechten, maar eigenlijk gaat het alleen maar om jullie eigen comfort.”

Het boek heeft twee verhaallijnen. De ene is de moord op de vijf vrouwen, de andere de ontvoering van Thomas. Gelukkig zit er veel humor in, want het is af en toe best heftig.
We worden deelgenoot van Thomas’ gedachten en herinneringen. Hij heeft er spijt van dat hij Annika regelmatig ontrouw is geweest. Maar waarschijnlijk komt zijn berouw te laat.
Je krijgt een prachtig beeld van de verhouding van Annika met haar (schoon)familie.
Het is interessant om te zien hoe Annika handelt nu zij belaagd wordt door de pers.
Hopelijk kan ze in het volgende deel haar krant redden, want die dreigt doordat de huidige hoofdredacteur bewust een niet capabel iemand als zijn opvolger heeft voorgedragen, ten onder te gaan.

Naast misdaadromans met Annika Bengtzon in de hoofdrol schreef Liza Marklund documentaireachtige romans met als thema huiselijk geweld en mishandeling van vrouwen.
Ook schreef ze samen met James Patterson een misdaadroman.
Ze is mede-eigenaar van een grote Zweedse uitgeverij en is actief als ambassadeur voor Unicef.
Eerder werkte ze als journalist voor o.a. de Zweedse tabloid Expressen.