Misdaadromans

Door Ronald de Jong

Laatst kwam ik die tegeltjeswijsheid weer tegen, opgedaan uit de stripklassieker Jan, Jans en de kinderen: “Een tevreden roker is geen onruststoker.”
Al mijmerend vroeg ik me af in hoeverre dat ook van toepassing is op een verstokte lezer.

Voor mij was 2011 een relatief rustig leesjaar met maar een boek of zestig gelezen. De vraag drong zich dus op hoeveel nuttige dingen had ik niet kunnen doen in plaats van die zestig boeken te lezen. Uitgaande van een pagina of 300 zit je al gauw op vijf tot zes uur per boek. Voor een heel jaar ben je dan al snel een uur of driehonderd van de straat.

In plaats van lezen had ik dus elke dag het eten voor ons gezin kunnen koken, acht carrière bevorderende extra werkweken kunnen draaien of honderd IKEA-kasten in elkaar kunnen zetten. Bijna elke dag een uur kunnen sporten. Mijn familie en schoonfamilie elk weekend met een urendurend bezoek kunnen verrassen. Alle sportwedstrijden van de kinderen kunnen bekijken. Boeiende gesprekken voeren met mijn reisgenoten in het openbaar vervoer en waarschijnlijk had ik nog veel meer kunnen doen.

Echter allemaal niet gedaan, tenminste niet in de hoeveelheid die had gekund. Want ik las. Ik koos voor mezelf en verstopte me in een boek. Liet me meevoeren door de verhalen van menig Scandinavisch schrijver. Ik werd betoverd door de boeken aangeraden door een forum van medeverslaafden. Hing op de bank, lag op bed of reisde in gezelschap van een misdaadroman. Iedere dag op zoek naar dat ultieme thrillershot.

Hoe egocentrisch is de verslaafde lezer? Ik wil het antwoord eigenlijk niet weten.
Mijn beeld is: “Iemand die rustig leest, is niemand ooit tot last geweest.”

Een rustig 2012 toegewenst met veel spannende boeken.