start | boeken | auteur | links |

 

De Australische schrijfster Janette Turner Hospital werd geboren in Melbourne in 1942. Ze groeide op in Brisbane waar haar ouders lid waren van de ‘Apostolic Pentecostal Church'. Het gezin had fundamentalistische trekjes, zo zegt ze zelf. Er was geen televisie, geen radio en ook strips waren uit den boze. De kinderen van het gezin werden niet ingeënt. Haar broer overleed aan de gevolgen van difterie. De auteur voelde zich alleen en na het overlijden van haar broer zeiden de kinderen in haar omgeving: ‘Nu ga jij ook sterven.’ Dat was een pijnlijke ervaring. Achteraf gezien heeft dat haar fascinatie voor het overleven van en leven met trauma’s gestimuleerd. Ze had eigenlijk twee werelden, de wereld thuis en de wereld op school. Ze paste zich telkens weer aan. En ze ontwikkelde een grote fantasie en las veel in de schoolbibliotheek. ‘Het laatste oordeel’ hing als een doem over haar leven. Toen ze een keer thuis kwam en er niemand bleek te zijn, dacht ze dat ze dat iedereen nu naar de hemel was en dat ze nu alleen was achtergebleven. Twintig lange minuten was ze volledig in paniek. Toch neemt ze het haar ouders achteraf niet echt kwalijk, ze voelt nog steeds loyaliteit, maar was wel blij dat ze aan het milieu kon ontsnappen.
Ze ging in haar eentje naar een middelbare school, alle andere kinderen van haar vorige school bezochten andere scholen. Hierdoor kon ze haar bagage achter zich laten. In deze tijd ontstond een langdurige vriendschap met 6 andere studenten. Ze studeerde o.a. aan de universiteit van Queensland. In 1965 trouwde ze met Clifford Hospital. Het paar kreeg twee kinderen en verhuisde later naar de Verenigde Staten. Door het werk van haar man en haarzelf heeft ze veel van de wereld gezien en binnen vele culturen geleefd; in Australië, Amerika, Canada, India, Engeland en Frankrijk.

Janette Turner Hospital heeft romans gepubliceerd en bundels korte verhalen. Ze heeft meerdere prijzen gewonnen. Met Oyster brak ze door in Engelstalige landen. Dit boek is een studie naar kwaad en geweld met een fundamentalistische goeroe in de hoofdrol. Deze roman had sterke thrillerelementen en The Last Magician heeft prostitutie en misdaad in Sydney als onderwerp.
Een centraal thema in haar boeken is hoe mensen levenslang belast zijn met een trauma. Ze probeert de geheimen van overleven te doorgronden. Dit heeft ook te maken met de zelfdoding van twee vrienden tijdens haar adolescentie.
Haar grote internationale bestseller is De Feniksclub de vertaling van Due Preparations for the Plague. Ze is geïnspireerd door Boccaccio, Defoe en Camus en een documentaire over de Tweede Wereldoorlog waarin mensen met gasmaskers een hoofdrol speelden. ‘Je kon niet meer zien welke huidskleur of ras ze hadden, ze waren gelijk.' In de Decamerone van Boccaccio uit de veertiende eeuw vertellen mensen - die opgesloten zijn - elkaar verhalen. Dit gebeurt in De Feniksclub ook. De vliegtuigkaping bij Entebbe en de ramp in Lockerbee in 1988 waren gebeurtenissen die geinspireerd hebben tot het schrijven van dit boek.
Het boek kwam in 2003 uit in de V.S. en het werd ook een bestseller in Canada en Australië Het bijzondere aan dit boek is dat de echo’s van de terroristische aanslagen in Amerika na-galmden. Ze had het manuscript bijna af toen dit drama plaatsvond. ’Ik was geschokt dat iets dat ik verzonnen had dat werkelijk gebeurde.’ Na september 2001 besloot ze het boek op een aantal punten te veranderen. Allereerst het tijdsperspectief. De Feniksclub eindigt in augustus 2001. Ook de toon aan het eind van het boek heeft ze gewijzigd. ‘Als er iets vreselijk is gebeurd in je leven dan zijn er twee manieren om ermee om te gaan. De eerste manier is die van Lowell (uit de Feniksclub) : ontkennen. De andere manier is de reactie zoals Samantha hem heeft. Obsessieve preoccupatie.

In De Feniksclub worden huiveringwekkende scènes beschreven over mensen met gasmaskers. Hiervoor heeft ze research verricht. Iemand leende haar een boek over het overleven van aanvallen met giftige gassen en het dragen van isolatiepakken. Ze heeft zelf ervaren hoe het is om opgesloten te zitten in zo'n pak. 'Deze pakken zijn vreselijk', zo zegt ze. Je bent hermetisch afgesloten, je zweet, kunt niet weg en wordt high.
De schrijfster heeft ook research gedaan naar mensen die gevangen zaten in de Twin Towers. Deze mensen waren - zo bleek uit telefoongesprekken die ze voerden - opmerkelijk rustig. Ze wilden iets doen met de geringe tijd die ze nog hadden. Ze wilden contact met hun dierbaren. Janette Turner Hospital was emotioneel zeer gegrepen door deze telefonische berichten. Ze is er letterlijk ziek van geweest, zo zegt ze.

’Je kunt je niet echt voorbereiden op een ramp. Welke maatregelen je ook neemt uiteindelijk kun je jezelf niet beschermen. De Engelse titel is afgeleid van een werk van Defoe over de pest. Ze ziet een analogie tussen de pest en terrorisme. 'Omdat je jezelf niet kunt beschermen. Bij de pest is dat ook het geval. Maar mensen proberen het wel omdat het een natuurlijk instinct is. Catastrofes hebben mensen altijd al geteisterd. Dat is niet nieuw - kijk maar naar de geschiedenis.'
'We weten in het westen niet echt meer wat we van de dood moeten verwachten. Het is iets dat andere mensen overkomt. We leven in een constante ontkenning en daarom was iedereen zo gefascineerd door de reacties van mensen in het World Trade Center.'
De schrijfster heeft enkele favoriete auteurs: Henry James and Faulkner. Ook bewondert ze Joyce Carol Oates. Dat de Feniksclub een misdaadroman wordt genoemd, zegt haar niet zoveel. 'Het is een term die het goed doet bij de marketing. Het gaat haar om het analyseren van overlevingsmechanismen bij mensen.' Ze bewondert John le Carré en het feit dat ze met hem vergeleken wordt, beschouwt ze als een grote eer.
In 1999, werd ze Professor and Distinguished Writer in Residence an de universiteit van South Carolina. Hier woont ze nog steeds met haar man, een academicus in ruste.

 
'De trillingen van de vleugels van een vlinder in Peru kunnen een storm in Texas veroorzaken'

Je kunt je niet echt voorbereiden op een ramp. Welke maatregelen je ook neemt uiteindelijk kun je jezelf niet beschermen.