Twitter Facebook Gastenboek

Tess Gerritsen

Liane Baltus interviewde Tess Gerritsen Onder andere over haar boek 'Het stille meisje' ....

Slachtoffer vecht terug en wordt overwinnaar

Door : Liane Baltus

 

'Het stille meisje’ is het negende boek van Tess Gerritsen over Jane Rizzoli en Maura Isles.
Reden voor Liane Baltus van misdaadromans.nl om een interview met haar af te nemen in het Ambassade hotel in Amsterdam. Tess Gerritsen komt enthousiast de kamer binnen en heeft duidelijk zin om over haar boeken te praten.

In tegenstelling tot haar eerdere boeken heeft ‘Het stille meisje’ een opvallend Chinees karakter. Het bevat een Chinese sage over de apenkoning Soen Woekoeng,  de Chinese krijgskunst Wushu en een afrekening in Chinatown.

Hoe kwam Tess tot de inspiratie voor het boek?
“Schrijven over mijn Chinese erfgoed heb ik nog nooit gedaan. Maar nu was het tijd. En ik was al lang geïnteresseerd in de sage over Soen Woekoeng. Voornamelijk door de twee gezichten van het karakter van de apenkoning. Het is een heldhaftig maar onvoorspelbaar karakter waardoor het lijkt alsof hij het juiste wil doen maar soms ook de bad-guy blijkt te zijn. Het is een oud verhaal. Dat heeft mijn interesse. Het eerste manuscript dateert uit de 15e eeuw.
En ik wilde een traditionele Chinese gevechtskunst zoals Wushu in mijn boek. De oorsprong van gevechtskunsten ligt in China, niet in Japan. Daarnaast kent China een fascinerende geschiedenis van krijgsvrouwen. Vrouwelijke generaals die op olifanten vochten en deze gevechten wonnen. Ik bedacht daarom een oudere Chinese vrouw (Iris Fang) die komt vanuit deze oude traditie. Zij is afstammeling van de krijgsvrouwen. En Wushu meester. Maar niemand ziet haar zo. Op het eerste gezicht is zij een kleine breekbare vrouw van middelbare leeftijd. Ik hou van helden die meer zijn dan je verwacht als je ze ziet,” vertelt ze geanimeerd.

Maar hoe kwam ze dan op het idee om er vermiste meisjes mee te verbinden?
“Ik dacht bij mijzelf, wat raakt mij het meest als het mij zou overkomen? Mijn antwoord was, dat is het verlies van een van mijn kinderen. En zo kwamen de vermiste kinderen in het verhaal. Iris Fang wordt gekweld door verdriet. Het verhaal gaat in de basis over haar verdriet en wat zij ermee doet. Ze mist al negentien jaar haar man en dochter. Haar dochter is vermist en haar man is omgekomen bij een schietpartij in Chinatown. Ze gelooft niet dat de dader van de schietpartij haar man vermoord heeft. Ze kende de dader persoonlijk. Ze weet daarom dat het niet waar is wat de politie heeft geconcludeerd uit het onderzoek naar de schietpartij. Als het verhaal begint voelt ze dat ze dood gaat. Ze heeft leukemie en heeft weinig tijd over om uit te vinden wat er werkelijk gebeurd is,” aldus Tess.

Dus de combinatie van krijgsvrouw en verdriet om haar familie was de reden waarom ze gekozen heeft om Iris Fang in de ik-persoon te schrijven?
“Ja, Iris Fang is heel complex. Ik kon haar niet beschrijven tenzij ik in haar hoofd zat. Ze is heel beheerst. Een echte krijgsvrouw. Ze is door zoveel pijn gegaan en toch heeft ze haar waardigheid volledig behouden. De enige manier waarop ik haar recht kon doen, was door haar een stem te geven. Daardoor kon ik Iris Fang laten zien zoals ze werkelijk is.”

Tess Gerritsen kiest bijna nooit voor een personage in de ik-persoon. Gaat dat in de toekomst terug komen in nieuwe boeken?
Tess weet dat nog niet. In het nieuwe boek dat ze aan het schrijven is, heeft ze een veertienjarig meisje wederom in de zij-vorm beschreven. “Maar een boek vanuit een ik-persoon heb ik eerder geschreven. In ‘Het aandenken’ was dat ook een vrouw van middelbare leeftijd. Ik voel mij dan dichter bij hen, denk ik. Ik begrijp de vrouwen dan beter. In ‘Het aandenken’ vecht de vrouw ook voor haar dochter. Het moederschap komt in beide verhalen terug,” besluit ze.

Het is opvallend dat Gerritsen altijd kiest voor vrouwelijke personages in haar boeken.
Dat doet ze omdat vrouwen volgens haar degenen zijn die terugvechten. “Vrouwen lezen het meest mijn boeken. En zij houden van boeken waar ze zichzelf in kunnen herkennen. Wanneer vrouwen spannende boeken lezen  dan identificeren ze zich met het slachtoffer. Het moet hen kunnen overkomen.  Dat komt overeen met kinderen die spannende boeken lezen. Ik denk dat het komt omdat vrouwen en kinderen zichzelf niet als machtig in de samenleving zien. Mannen identificeren zich meer met de held,” verklaart ze.

Ook de onderwerpen, zoals vrouwenhandel, orgaandonatie of verdwenen kinderen, die ze kiest voor haar boeken hebben daar mee te maken.
“Er zit iets heel krachtigs in het idee dat het slachtoffer terug kan vechten en de overwinnaar wordt,” zegt ze. “Het is zoals Harry Potter, het kind dat onder de trap woont maar wel de beste tovenaar wordt. Of Star Wars, Luke Skywalker die de sterkste starfighter in de Galaxy wordt. We houden van verhalen over mensen die terugvechten tegen degenen die hen onderdrukken. En veel van mijn boeken hebben dat als thema. De vrouw als slachtoffer, bijvoorbeeld misbruikt als sekslavin, die eindigt als degene die overwint. Er zit iets mythisch in waardoor we eindeloos deze boeken willen lezen.”

Maar ook mysterieuze onderwerpen schuwt ze niet in haar boeken. In ‘Het aandenken’ gaat het over een geconserveerde mummie, in ‘De Mephisto club’ over een sinistere groep die zich aan de analyse van het kwaad wijdt. De vraag komt op hoe Tess Gerritsen aan deze ideeën komt.
“Het is overal om mij heen,” zegt ze. “Ik schrijf over wat mij interesseert en ik heb een brede interesse. Ik hou van archeologie, daarom heb ik in ‘Het aandenken’ over mummies geschreven.  Ik ben erg geïnteresseerd in godsdienst vanuit antropologisch perspectief. Mythes over Satan. Waar komt dat vandaan? Dat heb ik gebruikt in ‘De Mephisto club. ‘Sneeuwval’ ontstond omdat  ik een verhaal las over mensen die verdwaald raakten dankzij hun GPS. Sommige wegen zijn in de VS in de wintertijd gesloten. De GPS leidt mensen soms toch over een bepaalde route. In Maine vonden ze een man 2 weken nadat hij verdween. Hij was dankzij zijn GPS vast komen te zitten in de sneeuw. Net zoals Maura in ‘Sneeuwval’ overkomt. Het is herkenbaar voor lezers. Ik hou zelf ook van het lezen van verhalen die je zelf kunnen overkomen.”

Hoe verloopt de research voor haar boeken?
Ze is breed geinteresseerd in allerlei onderwerpen Tess is internist. De medische aspecten zijn voor haar makkelijk uit te zoeken. Ze weet het zelf of vraagt het haar collega’s. Bij het politiebureau in Boston werkt een rechercheur die ze belt of mailt over vragen rondom het politiewerk. En verder is het vooral interessant uitzoekwerk. Bijvoorbeeld of een apenhaar er anders uit ziet dan menselijk haar. 
“Mijn personage Iris Fang is gebaseerd op Bow Sim Mark, een bestaande Chinese meester in de Wushu uit Boston. Ze is een tengere 70 jarige vrouw van 1,50 meter die zonder problemen gespierde militairen vloert. Zij bracht Wushu (de vechtsport) naar de VS en heeft een studio in Boston waar ze het doceert,” vertelt ze enthousiast. Tess sprak met haar studenten om een beeld van de gevechtskunst te krijgen. 

Het schrijfproces is voor Tess Gerritsen een ontdekkingstocht door het verhaal.
Een aantal ingrediënten verzint ze van te voren. Maar ze wordt zelf vaak verrast door de ontwikkelingen in het boek. Over ‘Het stille meisje’ zegt Tess: “Ik wilde een verhaal schrijven over een vrouw die onderschat wordt . Ze is veel machtiger dan we denken. De apenkoning kwam erin voor, Wushu en de slachtpartij in Chinatown. Ik bracht al de ingrediënten in het verhaal en begon te schrijven. Uiteindelijk werd het mij duidelijk hoe het in elkaar stak. Ik plot het niet volledig van te voren uit. De eerste versie gaat van de hak op de tak omdat ik nog aan het uitzoeken ben hoe het werkelijk in elkaar zit. Met de tweede en de derde versie zorg ik dat het allemaal goed in elkaar wordt gezet. Als ik mij halverwege het verhaal realiseer dat het is veranderd, dan herschrijf ik dat later. Daarvan maak ik aantekeningen. Want pas als het af is, weet je waar het boek echt over gaat. En dan kun je de lijn in het verhaal goed neerzetten.”

Tess geeft aan dat de tv-serie Rizzoli & Isles vooral is gebaseerd op de karakters van Jane Rizzoli en Maura Isles.
Ze vindt het een goede serie. De producenten wilden vooral de vriendschap tussen de beiden vrouwen gebruiken. Het zijn sterke vrouwen, ze zijn goed in hun vak en kunnen op elkaar vertrouwen. Dat is de basis waar de serie om draait. “De producer zei tegen mij dat de twee vrouwen in wezen sterk lijken op de Startrek karakters kapitein Kirk en dr. Spock,” zegt Tess lachend. “Jane is een doener die begrijpt dat rechtvaardigheid niet zwart / wit is. Soms doen mensen iets fouts vanuit een rechtvaardige reden. Ze heeft een flexibele kijk op wat misdaad en straf moet zijn. Maura is analytisch en houdt zich vast aan de feiten.”

Tot slot licht Tess een tipje van de sluier op met betrekking tot het nieuwe boek ‘Last to Die’ dat ze aan het schrijven is.
Maura gaat Rat, de jongen uit ‘Sneeuwval’, en zijn hond Beer opzoeken. Hij zit op een kostschool in Maine. De kinderen op de school zijn anders dan normale kinderen. Er is iets speciaals aan hen. En wanneer Maura daar is gebeuren er vreselijke dingen,” zegt ze. Het wordt het tiende boek in de Jane Rizzoli en Maura Isles serie.

Aan het eind van het gesprek merk ik op dat ik het prettig vind dat de boeken uit de Rizzoli & Isles serie los van elkaar te lezen zijn. Tess knikt en zegt dat ze dat bewust doet. “Het is een verhaal op een bepaald moment in hun leven. Net zoals je een boek schrijft en kunt lezen over eenmalige personages. Daar hoef je het verleden ook niet van te weten om het verhaal te kunnen begrijpen.” 

Een helder antwoord van een inspirerende vrouw die schrijft over wat haar interesse heeft. En daar makkelijk en enthousiasmerend over praat. Eigenlijk precies zoals haar boeken zijn. Vanaf het begin tot het eind boeiend en meeslepend!  

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Recensie : Sneeuwval - Tess Gerritsen ****
 
 
Recensie : Het stille meisje - Tess Gerritsen ****