naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Dood aan de Arno (2009) Christobel Kent ***
Firenze in de hoofdrol

De Italiaanse kunststad Firenze (ofte Florence) lokt jaarlijks miljoenen toeristen. Deze mensen vergapen zich niet alleen aan wereldvermaarde kunstcollecties – je vindt er De geboorte van Venus van Botticelli en de originele David van Michelangelo - ze raken ook niet uitgekeken op de talloze bruggen, kerken en gebouwen die de stad rijk is. Midden in de stad liggen de Bobolituinen als een oase van rust en op geen enkel punt in Firenze is de Arno veraf. Het is een mooie stad, Firenze. Misschien niet zo mooi en tot de verbeelding sprekend als Venetië, maar toch mooi. Bovendien palmde Donna Leon Venetië al helemaal in als decor voor haar reeks rond commissario Brunetti, en was het dus niet dom van Christobel Kent om haar speurder te laten werken in Firenze.

Sandro Cellini woont al zijn hele leven in Firenze. Hij is getrouwd met Luisa en ziet haar doodgraag. Aan zijn lange carrière bij de politie kwam een einde doordat hij informatie over een pedofiel doorgaf aan de vader van een slachtoffer. De vader nam wraak en Sandro kreeg ontslag. Na een donkere periode in zijn leven is hij nu gestart met een detectivebureau. Zijn eerste klant is een oude vrouw die niet kan geloven dat haar man – al leed hij dan aan de eerste symptomen van alzheimer – zelfmoord pleegde. Ze wil dat Sandro de dood van haar man uitzoekt. Iets later krijgt Sandro een tweede zaak op zijn bord. Een jong en rijk Amerikaans meisje is vermist. Haar moeder zit in Dubai en is niet van zin om naar Italië te komen. Ze veronderstelt dat Veronica – Ronnie – wel weer vanzelf zal opduiken. Ze vraagt Sandro of hij wil optreden als haar vervanger tegenover de Italiaanse politie. Tijdens het onderzoek vindt Sandro een link tussen het Amerikaans meisje en de vermeende zelfmoordenaar. Die link leidt hem naar een bekende kunstacademie in Firenze. Daar volgen heel wat vrienden van Ronnie een tekencursus. Een van Ronnies vriendinnen, Iris, maakt zich erge zorgen en is blij dat Sandro haar steunt. Samen met Iris, zijn vrouw Luisa en nog enkele nevenpersonages pluist Sandro de zaak tot op het bot uit. Alle draadjes komen netjes bij elkaar, Kent drijft de “doorleesspanning” regelmatig op door het gebruik van verschillende vertelstandpunten en de plot is zeker onverwacht te noemen. Door dit alles is Dood aan de Arno een boeiend misdaadverhaal, nog eens een echte whodunit. De personages blijven echter vrij vlak en naast het speurwerk komt er te weinig langszij om het boek te doen uitstijgen boven de middelmaat. Toch is het erg prettig om lezen, en als je van Italiaanse steden houdt – of misschien zelfs al eens ooit een bezoek bracht aan Firenze – dan heeft het zeker veel charme.