Het kan snel gaan in een mensenleven. Het ene moment hou je je bezig met toneelstukken, videoclips en conceptuele kunstwerken, het andere moment lever je een afwijkend boek in bij een uitgever en voor je het goed en wel beseft is het verkocht aan meer dan dertig buitenlandse uitgevers. Het is de natte droom van menig schrijver en recent werd hij bewaarheid voor Steven Hall. Het bleef niet bij dat waanzinnige verkoopsucces, het boek werd ook nog eens laaiend enthousiast ontvangen door de literaire kritiek. Gehaaid wordt beschreven als een mijlpaal, een inspiratiebron voor een volgende generatie schrijvers, een niet te missen leeservaring, een mengeling van adembenemende films als Jaws, Memento en The Matrix.Dat klinkt heel veelbelovend en zo begint het ook.

Een man wordt in één lange, moeizame ademteug wakker in een onbekend huis en hij herinnert zich absoluut niet wie hij is. Uit aanwijzingen die hij vindt, concludeert hij dat hij Eric Sanderson moet zijn en dat hij zo snel mogelijk contact moet opnemen met dokter Randle. Deze mevrouw vertelt Eric dat hij lijdt aan een zeldzame vorm van geheugenverlies, een reactie van zijn geest op de dood van zijn vriendin Clio.
Clio stierf tijdens een vakantie in Griekenland, nu drie jaar geleden. Dat Eric zich vandaag helemaal niets herinnert is niet vreemd, het is al de elfde keer sinds de dood van Clio dat Eric opnieuw moet beginnen met herinneringen opbouwen. Deze keer krijgt hij hulp en wel van zichzelf.
Eric ‘de eerste’ besefte dat er weer een dag zou komen dat hij zich niets meer zou herinneren, en vanaf dat moment is hij Eric ‘de tweede’ brieven beginnen schrijven. Brieven die herinneringen aan de vakantie met Clio naar boven halen, maar ook brieven die Eric erg verwarrend vindt. Wat bazelt Eric de eerste over het ontcijferen van een gloeilampvideo, over een morsecodereeks met roosterverwerking en over het aanleggen van een lus dictafoons als bescherming tegen de conceptuele ludoviciaan? Wat is dat trouwens? Eric kan er geen touw aan vastknopen, tot hij op een avond in zijn huiskamer de aanwezigheid voelt van een groot ding. Het begint hem te dagen dat dat ding de geheugenhaai is die op de loer ligt en dat hij in actie moet komen om aan het conceptuele roofdier te ontsnappen. Daarvoor moet hij op zoek naar een zekere dokter Trey Fidorous, een specialist terzake. Bij zijn queeste krijgt hij hulp van een intrigerend meisje dat Scout heet en erg veel op Clio lijkt. Steven Hall heeft een fascinerende wereld willen scheppen, in een boek waarin de horror van Jaws en het bevreemdende van Memento of The Matrix samen komen. Hij heeft diverse verwijzingen naar het collectieve geheugen ingebouwd, gaande van de Griekse Odysseus tot Alice in Wonderland. Hij waarschuwt onrechtstreeks voor de bedreiging die een grote firma als Microsoft kan betekenen en wikkelt een deel van het verhaal af als een onvervalste queeste.

Gehaaid is, met andere woorden, een erg ambitieus boek. Helaas gaat Hall zelf al snel kopje onder in zijn ambities. Hij lukt er niet in personages neer te zetten die beklijven en hij heeft ook moeite om zijn uitgezette lijnen netjes binnen te halen.
Daardoor verwordt Gehaaid tot een warrig, bij momenten technisch saai en oeverloos boek. De grappige typografische intermezzo’s, zoals het flipbookgedeelte, kunnen het boek dan al lang niet meer redden.