Robert Harris begon zijn loopbaan als journalist voor de BBC en The Observer, groeide uit tot een gevreesd columnist in de Sunday Times en bouwde intussen een stevig thrilleroeuvre uit. Nadat hij in zijn boeken een paar keer de Tweede Wereldoorlog als achtergrond gebruikte, schakelde hij moeiteloos over naar de tijd van de Romeinen. Amper een jaar geleden gooide hij hoge ogen met Imperium, zowel een schets van het leven van Cicero als een perfecte legal thriller. En nu is er het langverwachte en in sommige politieke kringen gevreesde Geest, een boek waarin zijn ervaring als politiek verslaggever prima van pas kwam.

Geest gaat over Adam Lang, de ex-premier van de Britten. Na een lange regeerperiode van tien jaar is zijn populariteit tot onder het nulpunt gezakt en hij bevindt zich met zijn vrouw in de Verenigde Staten om zijn mémoires te schrijven. Een partijgenoot en medewerker van het eerste uur, McAra, treedt op als ghostwriter. De mémoires zijn zo goed als klaar als McAra sterft. In zeven haasten zoekt de uitgeverij een nieuwe ghostwriter en dat wordt de man die Geest vertelt, de ik-persoon met andere woorden. Hij krijgt een maand de tijd om de al geschreven mémoires klaar te stomen voor publicatie. Daar heeft hij een flinke kluif aan, zeker als hij ontdekt dat McAra er niet in geslaagd is om gevoel in het boek te leggen. Terwijl hij probeert de mens achter de politicus te ontdekken, breekt er een politiek schandaal los. Het Internationaal Gerechtshof in Den Haag beschuldigt Lang van misdaden tegen de menselijkheid. Is dit een kleinzielige vereffening van jarenlange politieke haat en nijd of zit er een kern van waarheid in? En is deze beschuldiging misschien slechts het topje van de ijsberg?

Harris schreef met Geest een bijzonder compleet en meeslepend boek en dat om verschillende redenen. Er is de gedegen politieke achtergrond met duidelijke verwijzingen naar het premierschap van Tony Blair. Er zijn de onverwachte wendingen in het verhaal. Er is de prachtige setting, bijvoorbeeld het vakantiehuisje van een bevriend Amerikaanse miljardair met panoramisch uitzicht op de bulderende Atlantische oceaan. Er zijn de getroebleerde verhoudingen tussen mensen, zoals in het ménage à trois tussen Lang, zijn vrouw Ruth en zijn assistente Amelia. Er is de hectiek van verschillende crisissituaties, maar er is ook de humor van een mislukte overval. Er is de ondraaglijke lichtheid van de ghostwriter, in heel wat opzichten een geest. En er is het vakmanschap van Harris, die een heel register aan personen, dialogen en situaties bespeelt, en die daardoor af en toe herinnert aan grootmeester Le Carré.