Twee writers in residence komen terecht in Montreal en kijken vanuit hun wolkenhoge verblijf uit over de stad. Op zoek naar inspiratie bezoeken ze een hip café in de buurt en ontmoeten daar een jonge zwarte vrouw. Het blijkt hun muze. Op dat moment ziet Pearl Sweetlife het levenslicht en even later wordt de literaire kasteelroman geconcipieerd. Na een kleine driejaardurende dracht wordt Zeeduivel voor Amalia geboren. De nieuwe spruit wordt door uitgeverij De Geus in de watten gelegd: een prachtig schutblad met initialen van de schrijver, een ingetogen kleur paars voor de gebonden cover, een stofwikkel met afbeelding van een fragiel porseleinen beeldje. De babyborrel in Gent gaat gepaard met een heus optreden. Dit alles is voor de twee mannen achter het pseudoniem Pearl Sweetlife gesneden koek. Steven van Watermeulen is een van de topacteurs van NTGent, Oscar Van den Boogaard is een bekend Nederlands auteur. Samen brachten ze in 2006 onder het mannelijke pseudoniem Emmanuel Lipp het boek Chinchilla Song uit. Dat was een donker boek over een man in de cel. Met hun vrouwelijk pseudoniem Pearl Sweetlife zoeken ze de lichtere kant van het bestaan op.

“Licht” is Zeeduivel voor Amalia zeker. Amalia is een gelukskind, dochter van een Canadese stewardess en een zwarte Braziliaanse piloot. Haar ouders zijn gescheiden, maar dankzij hen is ze wel een wereldburger. Op haar achttiende bezoekt ze met haar moeder de Franse Rivièra en daar leert ze de schatrijke graaf Maxim kennen. Maxim is heel wat ouder dan Amalia, maar hij meent in haar zijn levensgezellin gevonden te hebben. Amalia heeft haar zinnen echter gezet op de Russische autocoureur Vadim die niet zo makkelijk te veroveren is. Zowel Amalia, Maxim als Vadim zijn gesteld op hun vrijheid en gunnen die ook aan elkaar. De avond dat Maxim sterft, blijft Amalia rijk maar verweesd achter. Ze heeft een hele weg te gaan voor ze weer het gelukkige meisje wordt uit haar jeugd.

Ongebreideld vertel- en fantaseerplezier spat van Zeeduivel voor Amalia af. Pearl Sweetlife heeft zelfs al een hele reeks rond Amalia in de pijplijn zitten, getuige de zes in-voorbereiding-titels. Door de vrolijke lichtheid van dit eerste deel, lijkt het vooral een voorafje te zijn. Een bijzonder mooi gepresenteerd lustopwekkertje dat voor een kortstondig euforisch moment zorgt. Het boek is als een amuse-gueule: prettig maar niet noodzakelijk. Om de leeshonger te stillen zal De terugkeer van lord Marcus meer om het lijf moeten hebben.