naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Blauwe maandag (2011) Nicci French **** (vertaling: Irving Pardoen)
Spannend begin van achtdelige serie

Iedereen die iets of wat geïnteresseerd is in spannende boeken, kent Nicci French. Bij het begin van hun carrière vielen ze op door het labeltje “literaire thriller”, door de stenen engels op hun covers en door het feit dat ze een schrijvend echtpaar waren. Dat waren Sjöwall en Wahlöö natuurlijk ook, maar die ene naam (een samentrekking van Nicci Gerrard en Sean French) zette de doorsnee lezer dan toch genoeg op het verkeerde been om te beklijven. Met elk nieuw boek voerde het Britse echtpaar de bestsellerlijst aan. Er werden in Nederland en Vlaanderen niet minder dan 5.5 miljoen exemplaren van hun werk verkocht. Wees gerust: dat aantal gaat met Blauwe maandag nog flink stijgen.

Blauwe maandag onderscheidt zich van het vorige werk van Nicci French doordat het geen opzichzelfstaand boek is, maar het eerste deel van een achtdelige serie. Het echtpaar blijft wel trouw aan het voorgaande oeuvre in de keuze van het hoofdpersonage. Het betreft hier opnieuw een sterke zelfstandige vrouw, Frieda Klein, een dokter-psychoanalytica. Ze woont in Londen, in een klein, donker maar gezellig huis waarin ze zich kan terugtrekken als betrof het een veilig hol. Ze ziet per week een zevental patiënten. Ze zou er meer kunnen ‘afwerken’, maar met die zeven verdient ze genoeg om rond te komen en vrije tijd vindt ze ook belangrijk. Ze bekommert zich om Chloë, haar nichtje van zestien, en ze bekommert zich om Reuben Mc Gill, haar collega psychiater die destijds haar mentor was maar zich nu even niet zo lekker in zijn vel voelt. Het is door het uitvallen van Reuben dat Frieda betrokken wordt bij de zaak van Blauwe maandag. Ze moet een patiënt van hem overnemen, Allan Dekker, die lijdt aan chronische oververmoeidheid. Allan vertelt haar over zijn kinderwens en zegt dat hij droomt van een roodharig kind. Later hoort Frieda dat er een roodharig jongetje verdwenen is. De overeenkomsten tussen Allans verhaal en het nieuws zijn zo frappant, dat Frieda het haar taak vindt naar de politie te stappen. Ze zoekt contact met hoofdinspecteur Malcolm Karlsson die in de zaak van het verdwenen kind met zijn rug tegen de muur staat: geen getuigen, geen aanwijzingen, geen spoor. Hij is echter niet zo wanhopig dat hij gelooft in dromen. Frieda kan hem niet eens ongelijk geven. De hele zaak geeft haar alleen zo’n onbestemd gevoel. En dan is het fijn om met anderen van gedachten te kunnen wisselen, ook al zet ze daarmee haar beroepseer op het spel.

Nicci French neemt de tijd om Frieda en haar omgeving goed neer te zetten. Daardoor lijkt het boek nogal traag op gang te komen. In dat begin zijn er meerdere verhaallijnen. Allicht Frieda’s verhaal, maar ook het onderzoek van Malcolm Karlsson die een gelijkaardige verdwijning uit het verleden bekijkt, en de strubbelingen van Allan Dekker en zijn vrouw. Het trage begin wordt helemaal vergeten eens de lijnen bij elkaar komen. Dan dendert Blauwe maandag in één ruk naar een onthutsende ontknoping. Intussen strooide French kwistig met lekkers voor een volgend boek. Frieda leerde een Oekraïner kennen, Josef, die zich vrolijker voordoet dan hij is. Omdat Josef meer van de daad dan van het woord is, vraagt ze hem om haar collega Reuben Mc Gill een handje toe te steken in zijn huis. Het is niet leuk als je je niet goed in je vel voelt, maar het helpt helemaal niet als je huis eruit ziet als een vuilnisbelt. Frieda denkt dat wat orde Reuben goed zal doen, maar dat Reuben en Josef dikke vrienden worden, dat had ze niet kunnen voorzien. Evenmin kan ze het puberale gedrag van haar nichtje Chloë intomen. Het lijkt erop dat Chloë een oogje heeft op Jack, een jonge dokter die door Frieda begeleid wordt. Frieda wil privé en zaken gescheiden houden, maar zo’n nichtje houdt daar natuurlijk geen rekening mee.
Het lijkt erop dat ook Malcolm Karlsson gaat terugkomen. Karlsson is een gescheiden vader en heeft het niet altijd makkelijk om zijn werk te combineren met zijn gezinsleven. Zijn ex heeft overigens weinig begrip voor zijn werk.

Naast deze interessante personages en hun potentie voor de toekomst, haalt French ook een paar intrigerende theorieën boven. Ze bevinden zich misschien in de schemerzone van de psychoanalyse, maar ze komen erg plausibel over en zijn om je vingers bij af te likken. Er zit eveneens flink wat emotie in Blauwe maandag. Wat doet het met je als je je kind even uit het oog verloor en het daarna helemaal verdwenen is? Kan je dan nog verder met je leven? Kortom: deze nieuwe Nicci French, het eerste deel in een lange serie, is een aanrader. Dat deel twee maar snel komt!