Uitgeverij Wereldbibliotheek bestaat dit jaar honderd jaar. Ik ben
me slechts het laatste jaar bewust van haar bestaan. Dat komt enerzijds
door mijn recente ontdekking van Arto Paasilinna, de Finse koning
van de literaire slapstick en anderzijds door een serie prachtig
uitgegeven boeken van Erik Vlaminck die mijn man onlangs kocht.
Door deze feiten associeer ik uitgeverij Wereldbibliotheek met originaliteit,
kwaliteit en mooie uitgaven, toevallig aspecten die ik enorm waardeer
in een boek.
Jammer genoeg zitten er bijna geen thrillers of detectives
in het fonds van Wereldbibliotheek, maar daar kwam deze maand stevig
verandering in met de eerste twee Alligatorboeken van Massimo Carlotto.
Ik had nog nooit van Carlotto gehoord, maar met Wereldbibliotheek
als referentie dacht ik dat deze boeken niet slecht konden zijn.
Alvast voor 'De Alligator en het mysterie van de Schepeneter' kwam
mijn vermoeden uit. Dit is een voltreffer van formaat voor ieder
die van noir houdt. Ik raad de liefhebbers met aandrang aan deze
boeken te bestellen/kopen, zodat Wereldbibliotheek met aandrang
beslist om ook de andere drie Alligatordelen uit te geven.
'De Alligator en het mysterie van de Schepeneter' is het tweede
deel in de reeks. De Alligator is Marco Buratti, een ex-blueszanger
die bijklust als privé-detective.
In dit verhaal wordt hij op Sardinië ingehuurd door drie oude
advocaten die ooit in de nor belandden op verdenking van moord.
Ze weten dat de Alligator op het randje van de wettelijkheid opereert
en dat achten ze nodig om te weten te komen wie hen destijds te
grazen nam. Want naast hun onschuld zijn ze overtuigd dat de zogenaamde
vermoorde nog steeds leeft.
De Alligator haalt er zijn vriend Beniamino
Rossini bij, een onderwereldfiguur van de oude stempel met respect
voor regels en traditie. Hij heeft het als crimineel helemaal gemaakt.
Hij springt de Alligator vooral bij om jong te blijven en verveling
tegen te gaan. Deze vrienden hebben een soort van vader-zoon-relatie
en kennen elkaars deugden en gebreken door en door. Ze vormen een
mooi, integer duo dat elkaar vaak gevat van repliek dient. Het ontrafelen
van het mysterie van de Schepeneter brengt het duo –inmiddels
met een plaatselijke jongen uitgebreid tot trio- in neteliger parketten
dan ze hadden ingeschat. De Alligator heeft daardoor extra behoefte
aan Calvados en bluesmuziek, Rossini aan vuurkracht.
Carlotto beschrijft
op een huiveringwekkend koele, maar daardoor meeslepende manier,
het treffen tussen verschillende partijen. Uiteindelijk zegeviert
het recht, maar daar zijn heel wat kippenvelmomenten aan vooraf
gegaan. |