naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Bruno, Chef de police -(2008) Martin Walker **
A bloody shame

Elk jaar opnieuw wordt Frankrijk overspoeld door hordes toeristen. Het is dan ook een prachtig land dat eenieder wat te bieden heeft. Misschien is het vooral “Le savoir vivre” dat ons, buitenlanders, zo charmeert. Wat kan er heerlijker zijn dan ’s avonds met een stel vrienden samenkomen onder de platanen voor een spelletje petanque? Wat kan er meer ontspannend zijn dan ’s morgens op een terras je krantje lezen, het kleine, sterke kopje koffie op het wankele tafeltje naast je? En dan dat landschap! Om het even welke streek je bezoekt, je kan overal verdrinken in de schoonheid van het land.

Voor wie het nog niet begreep: hier zit een ware Frankrijkfreak achter het toetsenbord. Iemand die een gat in de lucht sprong toen uitgeverij Cargo een nieuwe reeks aankondigde, een reeks met Bruno, Chef de police, in de hoofdrol. Bruno is de enige politieman in het plaatsje Saint Denis in de Dordogne. Hij knapt een oud boerderijtje op, maakt fantastische maaltijden met groenten uit zijn eigen moestuintje, drinkt met vrienden zelfgemaakte Vin de Noix, rijdt ’s morgens een heuvel op en kijkt dan door de opstijgende mistflarden heen hoe Saint Denis ontwaakt… De Franse idylle ten top. Alleen spat dat droombeeld onverbiddelijk uit elkaar op het moment dat Bruno in actie treedt. Hij is een etter, een nitwit, iemand die zwaarmoedig zijn eigen zielenroerselen roert maar daar helaas niemand anders mee raakt. Een man die niet verder kijkt dan zijn neus lang is. Het enige gezag dat hij accepteert, is dat van de burgemeester. Die man heeft goede contacten in Parijs, heeft veel Europese subsidies weten los te krijgen waardoor Saint Denis nu een welvarend stadje is, maar houdt zich, samen met Bruno, verder vooral bezig met het dwarsbomen van Europese inspecteurs. Voldoen aan Europese hygiëneregels? Welke dombo in Brussel heeft dat uitgevonden? En dan begint de ellenlange preek over de Europese bemoeienissen…

Als lezer ben je verhip blij dat er een lijk gevonden wordt, zodat Bruno zijn gezeur even moet staken. De vermoorde is een oude Algerijn die zich afzijdig hield van het dorpsleven, hoewel zijn zoon en kleinzoon zich heel sterk integreerden. Het opmerkelijke aan het lijk is dat een swastika in zijn borst gekerfd is. Een swastika? Daar moet het Front National wel achterzitten! En hop, daar is Bruno weer vertrokken, met zijn oogkleppen en zijn te korte neus…
En in het verhaal komt het dan allemaal nog goed, daar zorgt auteur Martin Walker wel voor.

Martin Walker
die, à propos, een rasechte Engelsman is. Hij studeerde onder andere in Oxford, schreef heel wat boeken en werkte jarenlang bij The Guardian. Net als vele andere Engelsen heeft hij een optrekje in Frankrijk, meer precies in de Dordogne, en waarschijnlijk heeft dat trotse bezit hem doen vermoeden dat hij “la France profonde” voldoende kende om er een reeksje aan te wijden… A bloody shame en een tegenvaller van formaat. Bruno, Chef de Police heeft een prachtige cover, bevat leuke couleur locale, een toch nog opmerkelijk plot dat helaas te laat op gang komt en verder gezeur, heel veel gezeur. Dommage!