"Boeken zijn er altijd geweest. Ze vormen de enige constante
factor in mijn hele sjofele bestaan. Zelfs Sutton, mijn beste vriend,
had eens uitgeroepen, ‘Wat heb jij toch met lezen? Je bent
verdomme bij de politie geweest.’
Wat een schoolvoorbeeld is van Ierse logica. Ik zei toen tegen hem
–en ik heb het sindsdien wel honderd keer herhaald, ‘Lezen
brengt me in vervoering.’”
Aan het woord is Jack Taylor, hoofdpersonage in een reeks rond de
Ierse stad Galway van Ken Bruen. 'Terreur in Galway' is het eerste
en voorlopig enige werk van Bruen in Nederlandse vertaling.
Ik hoop dat daar snel verandering in komt. Het boek had me van bij
de eerste bladzijde in de ban en bezorgde me het persoonlijke record
'aantal bladzijden gelezen in bad'. Dat staat nu op honderdendrie.
Om maar aan te geven hoe moeilijk het was om het weg te leggen.
Om meteen Taylors woorden te gebruiken: het bracht me helemaal in
vervoering.
In 'Terreur in Galway' roept een radeloze moeder Jacks hulp in.
Ze wil dat hij de zelfmoord van haar dochter onderzoekt. Sinds hij
buitengegooid werd bij de politie is Jack privédetective.
Maar veel meer dan rond het onderzoek, draait dit boek rond Jack
zelf, rond wat hij denkt en doet en wie zijn vrienden zijn en hoe
hij –tevergeefs- vecht tegen zijn drankprobleem.
De zelfmoord raakt uiteindelijk opgelost, maar dat is meer ondanks
dan door Jack. Dat lijkt vreemd voor een thriller, maar toch stoorde
dat niet. De spanning en dreiging zaten vooral in Jacks vrienden.
Sommige van hen hebben zo’n duistere kant dat je de hele tijd
bang afwacht wat hun volgende wandaad zal zijn. Jack zelf heeft
schitterende gedachten. Vlijmscherp zet hij rake typeringen neer
vol zwarte humor en ironie. Dat hij daarenboven een echte boekenliefhebber
is, en regelmatig bekende auteurs citeert, zal menig crimeliefhebber
tot extra bezoekjes aan de bib stimuleren.
Kortom, een prachtig boek dat erg toegankelijk geschreven is. Het
deed me door zijn zwartgalligheid meermaals denken aan de sublieme
trilogie van Izzo over Marseille. Jammer genoeg is Izzo dood. Bruen
is springlevend en publiceerde intussen al vier Jack Taylor-thrillers.
Ik hoop dat meer mensen, net zoals ik, Bruen ontdekken en zullen
waarderen, zodat de volgende vertalingen niet te lang op zich laten
wachten.
Anders zal ik mijn aangeboren luiheid moeten overwinnen en eindelijk
in het Engels gaan lezen. Vijf gemeende sterren |
|