|
|
| naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z |
Na een carrière als profvoetballer, beurshandelaar en muzikant groeide Jo Nesbø uit tot de succesvolste auteur van Noorwegen. Dat hoeft niet te verbazen, zijn boeken met hoofdpersonage Harry Hole zijn stuk voor stuk dubbele pageturners. Dubbel, omdat je enerzijds wil weten wat er met de personages gaat gebeuren, anderzijds omdat je zo verschrikkelijk nieuwsgierig bent hoe de plot in elkaar zit. Een geslaagde combinatie van plot en personages, het summum van genot in een misdaadroman. In De verlosser is Harry Hole ingedeeld bij de afdeling Geweldsdelicten. Zijn vroegere chef en beschermer, Bjarne Møller, is overgeplaatst en vervangen door Gunnar Hagen, een man met een schimmig militair verleden en een grote voorliefde voor discipline. Harry vermoedt dat hij zich bij deze chef geen misstappen kan veroorloven. Hij heeft het gevoel dat niet iedereen blij is dat hij een collega ontmaskerde als wapensmokkelaar en dat velen zijn bloed kunnen drinken. Privé probeert hij van de drank af te blijven en is hij, ongewild, terug single. Verder is het bijna kerst in Oslo, en berenkoud. Junkies en daklozen zoeken een onderkomen voor de nacht en het Leger des Heils helpt hen met een warme maaltijd, kleren en af en toe een onderdak. In deze periode zamelt deze christelijke organisatie geld in door openluchtconcerten. Op een avond krijgt een zingende heilsoldaat een kogel door het hoofd. De kogel is van dichtbij afgevuurd vanuit een groep toeschouwers. Duidelijk het werk van een professional die door tientallen getuigen moet gezien zijn, al kan niemand een duidelijke beschrijving geven van de dader. Hole en zijn team komen op het spoor van een Kroatische huurmoordenaar, met de bijnaam “de kleine verlosser”. Doorheen het verhaal wordt de betekenis van deze bijnaam helder, net zoals de redenen van de man om zich aan te bieden als huurmoordenaar. Op de achtergrond ontwaar je de schim van een bloedige brandhaard uit de recente Europese geschiedenis, door Nesbø prachtig en aangrijpend in het verhaal geweven. Het blijft heel lang duister waarom deze huurmoordenaar achter een gewaardeerd lid van het Leger des Heils aangaat. Tegelijkertijd ga je denken dat er toch een goede reden zou moeten zijn, omdat je allengs sympathie krijgt voor de killer voor het pervers feit dat hij tenminste niet lukraak moordt. Al krijgt hij het wel almaar moeilijker en vraag je je in spanning af of hij nog zo ‘gentlemenlike’ gaat reageren als het net rondom hem strakker komt te zitten. Intussen ontmoet Hole binnen het Leger des Heils een intrigerende jonge vrouw. Martines lach maakt Harry helemaal warm en er ontstaat een voorzichtige relatie. Het lijkt erop dat Harry kerst toch niet alleen zal moeten vieren. Maar voor het zover is, zijn er nog een aantal morele dilemma’s op te lossen. De verlosser is opnieuw een schitterend boek van Nesbø waar alles inzit wat je in een excellente thriller wil zien. Spanning, vaart, morele kwesties, pakkende personages, een vlotte schrijfstijl en veel plotwendingen. Op het einde verwent hij de lezer met een choquerende gebeurtenis. En even later nog één. Nesbø hoort tot het kruim van de misdaadschrijvers en zijn boeken zijn om van te smullen. Samen met De verlosser verschijnt De roodborst, voor een zacht kennismakingsprijsje. Daarbovenop zit in De roodborst nog een leuke kortingsbon voor De verlosser (geldig tot en met 10/03/08). Da’s samen héél veel leesplezier voor relatief weinig geld. Niet twijfelen. Doen!
Meester van de plotpirouettes Ieder die af en toe een misdaadroman leest, maakt voor zichzelf categorieën waarin schrijvers een plaatsje krijgen. Een Henning Mankell bijvoorbeeld staat garant voor een ongelooflijk goed geschreven, spannend boek waarin prominent plaats ingeruimd wordt voor een maatschappelijk thema, maar ook voor personages met veel diepgang. Dat laatste is misschien een ietsje minder bij Harlan Coben, maar zijn boeken zijn dan weer spannend van begin tot eind, echte pageturners. Robert Harris of John Le Carré schrijven nooit niemendalletjes. Hun boeken hebben een politiek of historisch thema, en zijn door en door gedocumenteerd. Zo beschouwd is de wereld van de misdaadroman een oneindige snoepwinkel voor iedereen die graag leest. Je vindt altijd wel iets van je gading.
Als de Noorse Jo Nesbø een plaatsje zou moeten krijgen in die boeksnoepwinkel, dan zou het bij de “plot op plot op plot”-thrillers zijn. Hij is de absolute meester van de plotpirouettes. Net als je denkt te weten hoe de zaak in elkaar zit en je afvraagt waarom die afwikkeling al zo redelijk vroeg in het boek gebeurt (je hebt nog veel te veel pagina’s over op dat moment), is daar een onverwachte wending. Heerlijk, dan zit je weer goed voor een volgend spannend stuk. Maar ook dat stuk wentelt en draait rond de ware toedracht en zo lijken de boeken van Nesbø bijna op balletvoorstellingen met een adembenemende apotheose. In De sneeuwman is het niet anders. Inspecteur van dienst is opnieuw de prachtige figuur Harry Hole. Deze beschrijving klinkt misschien bekend in de oren: hij is ongewild single maar nog steeds verliefd op zijn vorige vriendin, hij vecht tegen de drank, hij heeft weinig vrienden op het politiebureau en allerminst een vertrouwensrelatie met zijn baas, hij is een einzelgänger. Wat hem toch ver doet uitstijgen boven andere speurders met een gelijkaardig cv, is zijn intelligentie. “Harry Hole denkt sneller dan Lucky Luke schiet” stond ooit in een recensie, en dat klopt als een bus. Hij is ongelooflijk slim en snel, die grote, slonzige, magere, pezige vent. Dit keer neemt Harry Hole het op tegen een seriemoordenaar. Hole zit nog steeds bij de cel Geweldsdelicten, maar bij gebrek aan moorden springt zijn groep de cel Verdwijningen af en toe bij. Het valt Hole op dat de verdwijningen de laatste jaren in Noorwegen de statistieken overtreffen. Vooral vrouwen met kinderen “verdwijnen” en nooit wordt een spoor van hen teruggevonden. Dan is het moeilijk zoeken natuurlijk, want voor hetzelfde geld zijn deze dames elders een nieuw leven begonnen. Hole kan zich moeilijk inbeelden dat zoveel moeders zonder boe of bah hun kinderen achter laten, en daarom gaat hij bij een recente verdwijning van een mama op zoek naar een patroon. Hier spelen sneeuw en sneeuwmannen een belangrijke rol. Nesbø wisselt vlotjes af tussen verschillende perspectieven: de moordenaar, de verdwenen vrouwen, de gezinnen van de vrouwen, Harry Hole en zijn teamleden, zijn ex-vriendin Rakel. Je krijgt op die manier een mooi beeld van wat zich afspeelt rond de verdwijningen en zo puzzel je samen met Hole uit hoe de vork aan de steel zit. Zoals gezegd heeft Nesbø heel wat plotwendingen in petto. Het maakt De sneeuwman tot een topboek, meeslepend, invoelbaar en op bepaalde momenten afgrijselijk spannend. Laat de volgende Nesbø almaar komen! In afwachting daarvan kan de uitgeverij misschien Kakerlakkene laten vertalen. En Flaggermusmannen opnieuw uitgeven, wegens: quasi onvindbaar in Nederland en Vlaanderen. Het zouden twee onweerstaanbare snoepjes zijn in de hogergenoemde snoepwinkel.
|
||||
