Het fatale schot (2001) George
Pelecanos ***** |
Sublieme mengeling
Derek Strange is een zwarte
privé-detective in Washington DC. Hij wordt door Leona Wilson
ingehuurd om de naam van haar zoon Chris te zuiveren. Chris, zelf
een agent, is doodgeschoten door een blanke collega. Het officiële
onderzoek van deze schietpartij pleitte de blanke agent helemaal vrij,
terwijl de gewelddadige aard van Chris breed uitgesmeerd werd in de
pers.
Derek Strange kan deze opdracht
niet weigeren, maar heeft er weinig vertrouwen in dat zijn onderzoek
andere feiten aan het licht zal brengen. Hij zoekt de blanke agent
op, Terry Quinn, die inmiddels ontslag nam uit het korps. Quinn blijkt
niet het prototype van de racistische blanke te zijn, al is hij niet
vies van een portie geweld. Samen overlopen ze opnieuw wat er op de
avond van de dood van Chris Wilson gebeurde en intussen praten ze
over muziek, boeken, vrouwen en auto's.
Tegelijkertijd voert Pelecanos
de andere spelers in het boek op, die zich op verschillende manieren
met drugs bezighouden. Dit boek is het eerste in een reeks van drie
waarin de privé-detectives Derek Strange en Terry Quin de hoofdrol
spelen. Pelecanos weet spanning, geweld, seks, erotiek, romantiek,
heldhaftigheid en humor te mengen tot een subliem geheel. “Literair
meesterschap dat men maar zelden tegenkomt,” prijst HP/De Tijd
dit boek aan op de cover. Terecht, wat mij betreft. |
|
Soul circus (2003) George Pelecanos *****
Het
leven zoals het is… in de getto
'Soul Circus'
is geen klassieke whodunit. Pelecanos weeft verschillende verhalen
door elkaar waarin detective Strange en maat Quin prominent aanwezig
zijn.
Maar minstens evenveel
aandacht gaat naar Mario Durham, de wat klein uitgevallen oudere broer
van een drugsbaas. Vol wrok is die op zoek naar zijn ex-vriendin Olivia.
Of naar Devra Stokes, de jonge vrouw die een getuigenis in het voordeel
van moordenaar en drugskoning Oliver Granville kan afleggen. Of naar
Foreman, de zwarte wapenhandelaar die zo gek is op zijn lelijke, blanke
vrouw.
Al die verhalen
worden doorspekt met een stevige portie maatschappijkritiek en een
indringend beeld van het leven in de getto’s van Washington
DC. “Soul circus” is het laatste boek waarin het duo Strange
en Quin optreedt. In een interview met de krant De Standaard vertelt
Pelecanos: “Met het derde boek heb ik alles gezegd wat ik over
die buurten en de mensen die er wonen te zeggen had. Ik wil de formule
niet nodeloos uitmelken.
Vooral Strange is me erg dierbaar geworden.” Dat hebben Pelecanos
en ik dan gemeen. Ik heb nog een boek met Strange te goed (De grote
afrekening). Ik ga het koesteren als een appeltje voor de dorst. |
Tuinier van de nacht (2006) George Pelecanos
*****
Toekomstdromen
Pelecanos is de kroniekschrijver
van Washington. Zijn hele oeuvre speelt zich af in zijn geboortestad
en al zijn verhalen hebben raakpunten zodat hij eigenlijk al jaren
schrijft aan één groot verhaal. Een epos waarin mensen
-klein, groot, rijk, arm, goed of slecht- de hoofdrol spelen.
Met 'Tuinier van de nacht'
breit Pelecanos er een prachtig hoofdstuk aan vast dat helemaal
gewijd is aan toekomstdromen. Het boek begint met een kort fragment
uit 1985. Twee jonge agenten houden de wacht bij een plaats delict.
Er loopt een tienermoordenaar rond en de beruchte inspecteur Cook
onderzoekt de zaak.
De twee groentjes zijn Gus Ramone en Dan Holiday. Cook is hun grote
voorbeeld. Niet dat de man hen een blik waardig keurt, tenzij om
hen op de vingers te tikken omdat ze de nieuwsgierigen niet genoeg
op afstand houden.
Twintig jaar later komen we Gus Ramone en Dan Holiday opnieuw tegen.
Gus’ toekomstdromen kwamen uit. Hij maakte bescheiden carrière
bij de politie, trouwde met de vrouw van zijn leven en heeft met
haar twee prachtkinderen. Alles ziet er uit als rozengeur en maneschijn,
maar dat is niet de realiteit.
Gus maakt zich zorgen om zijn tienerzoon Diego. Als kind van een
blanke vader en zwarte moeder is hij gekleurd. Ondanks alle goedbedoelde
bumperstickers in de rijke buurten van Washington met de boodschap
“Culturele verscheidenheid – een groot goed” weet
Gus diep in zijn binnenste dat Diego’s huid zijn kansen in
de maatschappij beperkt. Wat wil je als ouder meer dan je kind de
best denkbare toekomst geven? Daar hoort een goede school bij, maar
zelfs dat is in het Washington van 2005 niet evident, om het nog
niet te hebben over dreiging van slechte vrienden. Van Holiday’s
toekomstdromen is niet veel uitgekomen. Hij vergooide zijn kansen
bij de politie, rijdt nu rond als chauffeur en ergert zich blauw
aan zijn klanten. Drank en vrouwen, daar leeft hij voor. Drank om
te vergeten dat politieagent zijn het enige was dat hij wilde, en
vrouwen voor een kortstondig pleziertje dat absoluut niet de hele
nacht moet duren.
Gus Ramone en Dan Holiday hebben alleen dat schimmige verleden op
een plaats delict gemeen. Ze komen weer bij elkaar als een tiener
vermoord wordt onder omstandigheden die sterk doen denken aan die
avond in 1985.
Ze zoeken de gepensioneerde inspecteur Cook op en staan er van te
kijken dat de eens zo rijzige man intussen last heeft gekregen van
ouderdomskwaaltjes.
Pelecanos zet verschillende
lijnen uit. Er is de driehoek Cook-Ramone-Holiday, maar er zijn
ook zaken die Ramone als politieagent behandelt, en acties die op
het eerste gezicht ver van de plot af staan.
Alle verhalen gaan over mensen, en in dit boek zijn ze allemaal
bezig met hun toekomst of die van hun kinderen. De invoeling in
zijn personages is Pelecanos’ grote kracht. Stuk voor stuk,
van het wrede boefje dat naam wil maken in de straten van Washington
tot Ramones jonge dochtertje dat nog braaf met Barbie speelt, worden
ze door zijn meesterlijke pen tot leven gewekt.
Die inleving, gecombineerd met zijn universele thema’s, maakt
Pelecanos tot een groot schrijver. Een schrijver die er bovendien
niet voor terugdeinst zijn engagement kenbaar te maken. ‘Laat
niemand je ooit wijsmaken dat drugs je niet vernachelen,’
laat hij Ramone zeggen bij de afwikkeling van een passioneel gezinsdrama.
Dan Holiday trekt een boekje open over corrupte flikken. Ramone
bergt zijn dienstwapen elke dag veilig op achter slot en grendel
en hoopt maar dat de vaders van Diego’s vrienden dat ook doen.
Voor iedereen die vindt dat een thriller niet alleen goede personages
moet hebben, maar ook een deugdelijk plot, deze geruststelling:
alle lijntjes worden mooi afgewerkt. De ontknoping van de moord
is onthutsend en doet diep nadenken, wat waarschijnlijk ook precies
de bedoeling was. En voor iedereen die fan is van Pelecanos’
serie rond Derek Strange: met Derek, zijn vrouw, zoon en hond gaat
het goed! Naar aloud Pelecanosrecept komen ze even langs in de Tuinier
van de nacht. Het is alsof je weer wat hoort van oude vrienden.
|
|
tr>
|
|
|
|