Ongeveer een jaar geleden verscheen Stad van de zon. David Levien, scenarist van films als Ocean’s Thirteen en Runaway Jury, oogstte met dit debuut meteen lovende recensies. Daar is zonder twijfel zijn personage, de onvergetelijke Frank Behr, debet aan. Wat een man! Gekwetst tot in het diepst van zijn ziel en tegelijkertijd enorm gedreven, een combinatie die schitterende scènes oplevert.

In het tweede boek met Frank Behr, Waar de doden liggen, gaat deze achter de moordenaars van zijn vriend en mentor Aurelio Santos aan. Aurelio was de eigenaar van een Braziliaanse Jiujitsu Academie en Frank kan zich maar moeilijk inbeelden dat hij zich inliet met criminaliteit. Maar als een afrekening niet aan de basis ligt van de moord, wat dan wel? Frank voert dit onderzoek vrijwillig, omdat hij zich ten opzichte van zijn vriend en diens familie verplicht voelt, zeker als blijkt dat de politie het algauw opgeeft. De politie zit meer in met twee verdwenen werknemers van een gerenommeerd bedrijf dat gespecialiseerd is in geheim onderzoek. Je zou denken dat zo’n firma de eigen werknemers zelf wel kan vinden, maar blijkbaar is niemand competent genoeg. In samenspraak met de politie wordt Frank gevraagd en dat onderzoek brengt hem in het vaarwater van de familie Schlegel, bestaande uit een criminele vader, een naïeve moeder en drie knotsgekke zoons. Met veel geweld proberen de Schlegels het monopolie van bingohuizen te verkrijgen. Het zijn vooral illegalen die bingohuizen runnen, mensen die niet naar de politie kunnen als ze een rivaliserende knokploeg over de vloer kregen.

Natuurlijk heeft Frank Behr ook nog een privéleven, al schiet daar door zijn werk niet veel tijd voor over. Dat is echter maar één van de problemen. Franks vriendin Susan wil weten waar ze staat. Is Frank klaar voor een stevige relatie, of niet? Frank heeft moeite met het onder woorden brengen van zijn gevoelens en hij gedraagt zich in het bijzijn van Susan meer dan eens als een ongelikte beer.

Levien schrijft zijn boek vanuit verschillende perspectieven. Frank is als personage dominant aanwezig, maar de gezinsleden Schlegel komen ook langszij, net zoals Susan of de eigenaar van een bingohuis. Levien is een meester in het plaatsen van cliffhangers, zowel om de pure zweethandenactie te verlengen, als om het zorgen voor nieuwsgierig verder lezen. Na het lezen van dit boek kan je maar tot één conclusie komen, en dat is dat het alles heeft: een goed plot, een vlot verloop, prachtige personages, een heldere taal, niet-belerende kritiek op de maatschappij, spanning & soap. Deze reeks met Frank Behr is een schot in de roos. Behr doorstaat moeiteloos vergelijkingen met illustere collega’s zoals Harry Bosch (Connelly) of John Rebus (Rankin). Laat die derde Levien almaar vast aanrukken!