Het is overbodig om veel te vertellen over Charles Den Tex. Hij schrijft misdaadromans, won al drie keer de Gouden Strop - voor Schijn van kans, De macht van meneer Miller en CEL - en haalde met dat laatste boek zelfs de longlist van de Libris Literatuurprijs. De Geus geeft zijn werk uit en doet dat met veel zorg. Terecht. Den Tex is één van de paradepaardjes van deze uitgeverij. Zijn boeken zorgen steevast voor mooie verkoopcijfers en charmeren zowel critici als lezers. Den Tex is, met andere woorden, een gevierd Nederlands schrijver en naar elk nieuw boek van hem wordt reikhalzend uitgekeken.

Zo ook naar Wachtwoord, het derde deel in de Michael Bellicherserie. Bellicher is adviseur. In De macht van meneer Miller werkte hij nog voor een van de grootste adviesbureaus ter wereld. In dat wervelende, voortrazende boek komt hij onder andere in conflict met zijn werkgever. Een logisch gevolg daarvan is dat hij in CEL, samen met zijn beste vriend, voor zichzelf begonnen is. In CEL ontmoette Michael de niet heel orthodoxe advocate Guusje van Donee. Door alles wat Guusje uitspookte, belandde ze in de cel. Guusje en Michael kregen een relatie en daarom begint Wachtwoord met Michaels blije vooruitzicht dat Guusje bijna vrij komt.

Eén ding is intussen door heel wat lezers opgemerkt en is gewoonweg waar. In Wachtwoord zit veel minder vaart dan in de voorgaande twee delen. In het begin lijkt Bellicher “gezapiger”. Hij is medeverantwoordelijk voor het zakencijfer, heeft personeel en klanten en een vaste relatie met Guusje. Hoewel... Hij voelt dat de tijd die Guusje in de cel zat een afstand tussen hen creëerde. Hij hoopt, eenmaal Guusje weer vrij is, deze afstand snel te overbruggen. Daarom kijkt hij zo uit naar de dag van haar vrijlating. Hij nam er verdorie een dikke week vakantie voor op! Het is dan ook een flinke klap als Guusje al vertrokken blijkt te zijn. Naar waar, met wie? Dat kunnen de bewaaksters Michael en Lies, Guusjes moeder, niet vertellen. Ze kunnen het niet, en als ze het wel zouden kunnen, dan zouden ze het niet willen. Guusje is volwassen. Ze heeft het recht te gaan en te staan waar ze wil. Michael staat perplex. Lies analyseert de cijfers en ziet het allemaal veel rooskleuriger in. Lies is een behoorlijk alternatieve, esoterische mevrouw. Ze liep jaren in het keurslijf van deftige advocatenvrouw, maar sinds de dood van Guusjes vader heeft ze zichzelf gevonden in chakra’s en numerologische berekeningen. Michael vindt haar bij momenten een behoorlijke sof maar hij is tot haar veroordeeld.
Zijn beste vriend vindt dat hij de zaak verwaarloost en dat hij dat criminele Guusje uit zijn hoofd moet zetten. Zijn familie viel in vorige boeken uit elkaar en bevindt zich of aan de andere kant van de wereld, of in een nieuw en gelukkig leven dat Michael niet wil verstoren. Anderen die spontaan aanbieden om Guusje mee te gaan zoeken, zijn er niet. Dan dus Lies maar. Aangevuld met mevrouw Koper, een hoerenmadam op jaren, die samen met Guusje in de cel zat.

Dit onwaarschijnlijke, goedmenende en tegelijk argeloze trio waagt zich op onbekend terrein en komt in het vaarwater van vrouwenhandelaars. Zijn twee vrouwen op leeftijd en een wanhopige dertiger opgewassen tegen een criminele organisatie met wereldwijde vertakkingen? Kan justitie dit kwaad met wortel en al uitrukken? Waarom blijven vrouwen zich aangetrokken voelen tot smeerlappen? Waarom trappen sommigen toch nog steeds in dat verhaal van het land van melk en honing?

Ondanks de mindere vaart in Wachtwoord, is het toch een échte Den Tex. Dat betekent: meer dan goed geschreven, met gevatte dialogen, humor, de informatisering van de maatschappij als belangrijke rode draad en onvergetelijke personages. Het wat slepende begin maakt de apotheose des te confronterender. Dit boek is niet vrijblijvend.
De uitzichtloosheid van de slachtoffers heeft zijn weerslag op de lezer. De macht van meneer Miller benam je de adem, Wachtwoord treft je tussen de ogen. Den Tex zette zijn meesterschap in om mensonterende praktijken aan de kaak te stellen. En natuurlijk is Bellicher “maar” een romanpersonage. Dat je je op het einde toch afvraagt hoe het hem verder zal vergaan, betekent dat Den Tex er in slaagde hem neer te zetten als een man van vlees en bloed. We want more! Laat er alsjeblieft alsjeblieft een vierde deel komen.