Jeroen en Chantal van der Schaaf
vertrekken met hun tweeling naar Turkije. Een all-inclusive vakantie gaat
het worden. Eten en drinken zoveel je wilt voor een vast bedrag.
Aanvankelijk hebben ze het naar hun zin totdat er iets vreselijks gebeurt.
De tweeling verdrinkt in het zwembad. Het echtpaar verliest hiermee uiteraard
de bodem onder het bestaan en ze kunnen elkaar niet meer bereiken.
Op een dag doet Chantal een ontdekking en komt de dood van haar kinderen
in een ander daglicht te staan. Wat is er mis met die grote hotelketen?
All-inclusive leest gemakkelijk,
binnen een paar uur is het boek uit. Naar mijn idee past de benaming chick-lit
beter bij dit verhaal dan het begrip misdaadroman.
Een plot is eigenlijk niet of nauwelijks aanwezig en weinig opzienbarend.
Het is mij trouwens niet duidelijk waarom dit boek onder pseudoniem is
geschreven, er wordt namelijk weinig nieuws onthuld over de vakantiebranche.
Wat of wie vreest de schrijver of schrijfster?
Het verdriet en de consequenties
van het verlies van de kinderen worden integer beschreven. In dit deel
staan de betere passages.
Maar helaas komen sommige karakters te weinig tot leven. De schoonmoeder
is een boze vrouw die haar volwassen zoon graag weer onder haar vleugels
wil platdrukken ondanks het feit dat hij al een jaar of tien getrouwd
is. De zwager is van het ergste soort en zo komen er meer personages en
situaties voorbij die niet overtuigen. Daarnaast zijn er een paar zijlijntjes
die geen functie hebben in het verhaal. Het taalgebruik is soms te dik
aangezet waardoor het zijn doel voorbij schiet.
Als misdaadroman overtuigt All-inclusive niet. Er is nauwelijks sprake
van een plot en er is weinig spanning.
Een goed thrillerdebuut? Nee. Misschien als chick-lit wel geslaagd? |