naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z |
Verwarde geesten (2004) Minette Walters *** | |||||||
Minette Walters reconstrueert een zaak uit een ver verleden. Dit doet ze o.a. aan de hand van brieven, e-mails, getuigenverslagen en krantenknipsels. Dit geeft het boek een journalistiek karakter. Het is een vorm die ze (bijna) altijd hanteert. Waarom kiest een mishandeld meisje een partner die haar mishandelt? Waarom woekert verslaving of kleine criminaliteit soms generaties lang voort? Minette Walters heeft geen eenduidig antwoord op deze vragen, maar ze doet een poging dit type thema’s te doorgronden. ‘Verwarde geesten’ is geen toegankelijk boek. Meestal vind ik dit zonder meer een diskwalificatie, maar bij dit boek ligt het gecompliceerder. Walters beschrijft forensische feiten en psychologische mechanismen die ingewikkeld in elkaar steken en die gewoon niet simpel te beschrijven zijn. De structuur en opbouw van dit boek zijn afwijkend van de doorsnee-misdaadroman. Het gevolg is dat het boek een taaiheid krijgt waar je je tanden in moet (willen) zetten. Daar is overigens niets mis mee. ‘Verwarde geesten’ is een psychologische misdaadroman waarin allerlei donkere kanten van mensen naar boven komen zoals: mishandeling, verkrachting, incest en ziek-makende relaties. Fatsoen is een dun laagje vernis, dat maakt Walters wederom duidelijk. Ze schetst intrigerende personages. Mijn twijfel ligt toch bij de toegankelijkheid en de gecompliceerdheid. Op sommige momenten is het boek ingewikkeld en tegen het eind wijdt ze te veel uit, naar mijn smaak. Anderzijds is ‘Verwarde geesten’ een verontrustend boek is dat choqueert en dat je aan het denken zet. En... er valt iets te leren!
Minder goed dan ik van Walters
gewend ben
In diverse interviews heeft Minette Walters verteld dat zij aan een boek begint zonder de afloop of het plot te weten. Dit doet ze onder andere om onbevangen te kunnen schrijven. Na het lezen van dit boek heb ik me afgevraagd of deze methode wel altijd geschikt is. Vossenhuid is naar mijn mening een ingewikkeld boek. In het begin is het een behoorlijke opgave om de verschillende verhaallijnen uit elkaar te houden. Daar komt dan nog bij dat ze, zoals gebruikelijk, werkt met verschillende 'vormen' zoals : plattegrondjes, krantenberichten en brieven. Na ongeveer 1/3 van het verhaal gelezen te hebben, waren voor mij de lijnen wel duidelijk en kreeg ik beter zicht op de hoofdpersonen. Daarna heb ik een tijdje met plezier gelezen, hoewel Walters het de lezer nergens gemakkelijk maakt. Maar dat hoeft voor mij ook niet, ik ben best bereid 'zware' kost te verstouwen. In dit boek is de kracht van Walters het weergeven van een plattelandsgemeenschap op zijn 'smalst', met leugen, bedrog, roddel en achterklap. Uit kleingeestigheid worden mensen bezoedeld door verveelde vriendinnen van middelbare leeftijd. Deze sfeer heeft Walters goed verwoord. Ook was ik op sommige momenten geroerd door het noodlot van het jongetje 'Wolfie'. Maar aan het eind van het boek was ik toch teleurgesteld. Waarom? Het thema vossen vind ik te geconstrueerd. Zo is er bijvoorbeeld een verhaallijn over de jacht op vossen die helaas doodloopt. En er zijn variaties op het thema 'vos', zoals Fox, Lockyer-Foxen, vossenjacht en ook min of meer 'Wolfie'. Zij komen op mij te gezocht over. De uiteindelijke ontknoping vond ik tegenvallen. Ook heeft ze deze keer, naar mijn smaak, de karakters minder goed uitgewerkt dan ik van haar gewend ben. Vandaar dat ik dit boek twee sterren geef, een redelijk verhaal, maar minder goed dan ik van Walters gewend ben. Toch zal ik haar blijven volgen, want bijna al haar voorgaande boeken zijn mij uitstekend bevallen.
Connie is een journaliste die de
wereld afreist, ze verslaat nieuws uit oorlogsgebieden. In Sierra Leone
worden vijf vrouwen vermoord en hoewel daders gepakt zijn heeft Connie
haar twijfels. Dit heeft te maken met het feit dat ze een Europese man
meerdere keren tegengekomen is in gebieden waar vrouwen zijn vermoord.
Hij is een sadist die door het tumult van oorlogsgeweld - zonder op te
vallen - zijn gang kan gaan. Enkele jaren later duikt Connie onder op
het Engelse platteland na een traumatische ervaring. Ze is doodsbenauwd
en stelt wederom pogingen in het werk om de sadist vanuit haar geheime
locatie te ontmaskeren. Minette Walters is een schrijfster van formaat die haar
sporen heeft verdiend. Fragmenten uit brieven en e-mails weeft ze door
haar verhaal. Dit is een werkwijze die ze in bijna al haar boeken hanteert.
|