De Feniksclub van Janette Turner Hospital heeft diverse zeer lovende recensies gekregen in binnen- en buitenland. Het is een spionagethriller over slachtoffers en nabestaanden van de Air France 64 die eind jaren tachtig door terroristen is opgeblazen. De passagiers zijn eerst gegijzeld in ruil voor vrijlating van gevangenen. De autoriteiten gaan niet in op de eis van de terroristen. Gevolg is dat het toestel wordt opgeblazen. Maar voordat dit gebeurt mogen kinderen het vliegtuig verlaten. Deze kinderen zoeken jaren later contact met elkaar. Eén van hen is Lowell Hawthorne. Zijn moeder is destijds omgekomen en zijn vader werkte voor de CIA. Als deze overlijdt aan de gevolgen van een autoongeluk komt Lowell in het bezit van materiaal over de kaping. Dit brengt hem in levensgevaar. Een andere overlevende is Samantha. Zij benadert Lowell en probeert obsessief de waarheid over het drama van jaren geleden te achterhalen.

De Feniksclub is een fascinerend en verontrustend boek over de gevolgen van de kaping voor nabestaanden. De personages worstelen met hun verleden. Waarom zijn zij aan de dood ontsnapt en hun ouders niet? Wat is er precies gebeurd? Welke politieke spelletjes zijn gespeeld? Wie zijn de daders?

Janette Turner Hospital kan uitstekend een spannend verhaal vertellen. Maar er is meer. Ze weet te ontroeren en te verontrusten. Daarnaast schildert de auteur mooie psychologische portretten van slachtoffers en overlevenden. Dat doet ze dermate indringend dat het verhaal je soms bij de keel grijpt. Het boek laat onvergetelijke beelden achter. Een voorbeeld. De kapers maken gebruik van gifgassen om een reddingsactie te voorkomen. De slachtoffers dragen gasmaskers zodat ze niet overlijden aan de gevolgen van het gas. Hierdoor zitten ze ook opgesloten met hun angst. Dit levert claustrofobische scènes op.

Een verontrustend boek over fanatici, machtsmisbruik, politieke spelletjes en worsteling met leugen en waarheid. Ook een integer en intelligent boek. Het is geen misdaadroman om even vluchtig te lezen. In sommige opzichten is het toch vrij ‘taai’. Janette Turner Hospital wordt wel vergeleken met John le Carré. Dit is niet de zoveelste vergelijking met als doel de verkoopcijfers te stimuleren. Ik vind dat het deze keer klopt. Deze schrijfster bewijst dat de scheidslijn tussen literatuur en misdaadliteratuur soms flinterdun is. Vijf sterren.

In De zevende engel wordt het verhaal verteld van gebeurtenissen in het plaatsje Outer Maroo in de Noord-Australië, waar een besloten gemeenschap niets moet hebben van vreemdelingen. Het gehucht is op geen enkele kaart te vinden, dus komen ze niet regelmatig voorbij. Totdat Oester, een soort goeroe, op het toneel verschijnt. Dit betekent het einde van de rust. Jonge backpakkers komen langs, aangelokt door het charisma van Oester. Ze werken in de opaalmijnen en geloven vol van passie in een nieuwe geloofsgemeenschap.

De zevende engel is een verontrustend boek dat mij achterliet met vragen. De opzet is niet eenvoudig en wie denkt een toegankelijk boek getroffen te hebben, komt bedrogen uit. Je moet je er wel in vast willen bijten en willen onderzoeken. Een verhaal om met veel concentratie en aandacht te lezen. Janette Turner Hospital weeft meerdere lijnen door elkaar, waardoor terugbladeren soms noodzakelijk wordt.

Ze beschrijft de opaalkoorts, een soort goudkoorts, die veroorzaakt dat de jacht op deze waardevolle stenen menig hoofd op hol brengt. De situatie van extreme droogte loopt als een rode draad door het boek met als gevolg ‘De Ouwe Fucketoe’. Dit is de naam die bewoners gegeven hebben aan ‘een soort penetrant waas, vochtloos en onzichtbaar, dat kwam en ging als een ademtocht van de dorre aarde zelf’. Door het een naam te geven hopen bewoners dat het zal oprotten. De Ouwe Fucketoe roept associaties op met dood vee en rottende schapen. Een desolate atmosfeer.

Merkwaardige personages worden geïntroduceerd. Ma Beresford, die op eigen wijze post beheert, Dorothy Godwin, die aan een vreemd soort kleptomanie lijdt. Meneer Profeet en Ma’s Bill. Zwaarbewapende mijnwerkers en religieuze fundamentalisten zijn hier neergestreken. Haat tegen vreemdelingen en de onderaardse rijkdommen – de opalen - verbinden hen. Hoofdpersoon is Marcy, een jong meisje door wiens ogen een groot deel van het verhaal wordt verteld. Oester, de goeroe vertegenwoordigt rampspoed en hebzucht.

Een indrukwekkend boek dat mij na afloop niet losliet en de behoefte aanwakkerde om meer te weten te komen over dit deel van Australië, de verschillende soorten opaal, de opaalmijnen, de acaciabomen, de melde, en het rode land met de verzengende hitte. Een taai boek dat intrigeert en uitdaagt, dat confronteert en nieuwsgierig maakt, dat medelijden en afkeer oproept. Een boek om je in vast te bijten.
Geen hapklare brok. Wel een rijk en beeldend boek over een thema dat fascineert. Janette Turner Hospital maakt geen knieval voor de lezer. Ze doet haar eigen ding en onderscheidt zich. Meer een roman dan een misdaadroman.

De stad van Orpheus (2008) - Janette Turner Hospital ****

De stad van Orpheus van Janette Turner Hospital refereert aan een klassiek Grieks liefdesverhaal. Orpheus was de zoon van Apollo. Hij wilde zijn geliefde Eurydice terughalen uit de onderwereld. Janette Turner Hospital heeft een boek geschreven met een variatie op dit klassieke thema. Een vrouw probeert haar geliefde te redden van de dood.

Leela Moore is wiskundige en zeer begaafd. Ze is onderzoekster in Boston. Vanaf haar jeugd was ze gefascineerd door de wiskundige aspecten van geluid. Haar belangstelling voor wiskunde en getallen heeft alles  te maken met haar achtergrond.
Op een dag hoort ze in de metro iemand viool spelen. Ze raakt meteen gefascineerd en kan niet anders dan de weg naar de muziek volgen. Ze komt uit bij Mishka Bartok. Hij komt van oorsprong uit Australië en heeft Hongaarse wortels. Meteen vanaf hun eerste ontmoeting onstaat er een gepassioneerde liefdesverhouding tussen deze twee mensen.  
In haar jeugdjaren had Leela een goede vriend met wie ze veel gedeeld heeft tijdens de puberteit. Zijn naam is Cobb Slaughter. Vanaf het moment dat zelfstandigheid trok, heeft ze hem niet meer gezien.  
Mishka Bartok, het muzikale wonderkind, wordt haar grote liefde. Maar soms houdt hij er vreemde gewoontes op na. Dan verdwijnt hij een poosje om later weer op te duiken. Soms volgt Leela zijn spoor en merkt dat hij met mensen omgaat die ze niet kent.
In Amerika worden aanslagen gepleegd en op een dag verdwijnt Mishka. Leela wordt opgepakt en verhoord. Tot haar grote verbazing is haar jeugdvriend Cobb haar ondervrager. Hij vertelt dat haar geliefde Mishka in werkelijkheid een terrorist is die Mikael Abukir heet en dat hij nauwe connecties heeft met terroristische groeperingen.  Twijfels komen op bij Leela....

De boeken van Janette Turner Hospital – een Australische schrijfster die tevens doceert aan verschillende universiteiten – worden uitgebracht als literaire thrillers. Ze zouden ook als romans op de markt gebracht kunnen worden. Het aanbrengen van spanning lijkt niet het hoofdmotief voor haar boeken en haar schrijverschap. Op de eerste plaats komt haar prachtige en indringende manier van schrijven. Of het nu gaat over de beschrijving van een gepassioneerde liefde, over terrorisme of over exotische oorden, Janette Turner Hospital schrijft beeldend, indringend en met een scherpe pen. In dit boek is tevens een hoofdrol weggelegd voor muziek waarover ze gedreven schrijft.

In De stad van Orpheus worden de achtergronden van Leela en Mishka goed uitgediept. Dit geeft glans aan deze niet bepaald alledaagse personages. Ze plaatst een liefdesverhaal in een gewelddadige tijd vol aanslagen, wantrouwen en haat. Hierdoor onstaat een scherp contrast. Contrast is volop in dit boek te vinden.
In het misdaadverhaal staat de zoektocht naar Mishka voorop. Wat gebeurt er met mensen die opgepakt worden? Hoe werken de internationale netwerken? Wat is de rol van Amerika? De afloop is schokkend maar de schrijfster lijkt toch te willen zeggen dat liefde, mededogen en menselijkheid overwinnen.
Een boek met diepgang en beslist geen hapklare brok.