De eerlijke vinder verscheen in Engeland in 2008. Het is een stand-alone verhaal, geen Wexford en ook geen misdaadroman die Rendell schrijft onder de naam Barbara Vine.

Eugene Wren is kunsthandelaar en hij houdt van alles wat mooi is. Hij heeft een vriendin, haar naam is Ella. Ze willen gaan trouwen. Eugene heeft zijn zaakjes goed op orde; een bloeiend bedrijf, een mooi huis, genoeg geld en kunst aan de muur. Hij heeft echter wel een probleem. Zijn verslaving aan roken en drinken heeft hij onder de knie maar hij heeft er een andere voor terug gekregen. Hij kan niet zonder een bepaald merk suikervrije snoepjes. Omdat  deze verslaving hem beheerst en hij graag de verslaving wil beheersen levert deze obsessie hem veel frustratie en dwanggedachten op.

Op een dag vindt Eugene een enveloppe met geld. Hij gaat niet naar de politie maar hangt een briefje aan een lantaarnpaal. Kruimeldief Lance is niet de eigenaar van het bedrag maar ziet een kans om aan geld te komen. Misschien kan hij hiermee zijn ex-vriendin Gemma terug krijgen. Het geld is van Joel. Hij is een depressieve man die licht schuwt. De levens van deze mensen raken met elkaar verstrengeld.

De eerlijke vinder is herkenbaar Ruth Rendell. De personages komen goed uit de verf, levens van mensen kruisen en beïnvloeden elkaar. De psychologische spanning is aanwezig. Ruth Rendell voegt meestal humor toe aan haar boeken en dat is ook bij De eerlijke vinder het geval. Het boek nodigt uit tot verder lezen en het is knap hoe Rendell haar watermerk weer achterlaat binnen het verhaal.

De eerlijke vinder blijft echter niet echt spannend. Er zit wel spanning in de opbouw van het verhaal, de lezer wil weten hoe het verder gaat, maar het einde en de ontknoping stellen enigszins teleur. Toch blijft er genoeg over om te genieten van dit boek. Zeker voor lezer die houden van de psychologische misdaadroman waarin ook ' gekkigheden' van mensen aan bod komen. Ruth Rendell blijft een grote naam in de wereld van de misdaadliteratuur.