Duivelsgebroed van Peter Robinson dateert uit 2007 en is dus een relatief nieuw boek uit de omvangrijke reeks met inspecteur Banks en Annie Cabbot in de hoofdrol. Dat is te merken aan de muziek, aan de technologie; kortom aan de tijdsgeest die het boek uitademt.

In Larborough Head – Yorkshire, wordt een oude vrouw gevonden. Ze zit in een rolstoel en haar keel is doorgesneden. Ze heet Karen Drew en was al jarenlang volledig verlamd. De zaak wordt toegewezen aan o.a. Annie Cabbot. Bijna gelijktijdig wordt in Eastvale – waar inspecteur Banks zetelt - in een donker straatje het levenloze lichaam gevonden van een jong meisje. De beide moorden zijn op 40 kilometer afstand van elkaar gepleegd en de vraag dient zich vanzelfsprekend aan of er een verband is.

Het is weer een genot om de beslommeringen van Banks en Annie te volgen. Peter Robinson strooit met ingrediënten die vaak voorkomen in zijn boeken; muziek, het leven in een kleine gemeenschap, een drankje in de plaatselijke pub en het wel en wee van een politiecorps. Zoals gewoonlijk worden de raadsels ontrafeld door naspeuringen, ondervragingen en het zoeken van verbanden. Verledens worden nageplozen en stukje bij beetje komt een ontknoping dichterbij.

Op de achtergrond van het verhaal spelen relaties en de angst voor binding een rol. Ook dilemma’s die spelen bij verhoudingen tussen oudere mannen en jongere vrouwen of oudere vrouwen en jongere mannen worden belicht. Annie is in dit boek enigszins van haar stuk gebracht door een onbesuisde daad die haar meer dan haar lief is, aangrijpt.
Banks, al jaren vrijgezel, is soms eenzaam maar stort zich op zijn werk. Jaren geleden hadden Annie en hij een relatie en sporen hiervan zijn nog steeds merkbaar in hun omgang. Deze lijnen werkt Robinson goed uit. Ze stemmen tot nadenken en zijn herkenbaar. Omdat het verhaal deels over jongeren gaat, verweeft Robinson de hedendaagse jeugdcultuur door zijn boek.

Soms gaat Robinson iets teveel in op details. De muziek die in het verhaal naar voren komt, is vaak een extraatje en is tevens een handelsmerk van Robinson. Maar in Duivelsgebroed lijkt het soms iets teveel op een kunstje.

Overeind blijft dat de boeken van Peter Robinson boeien. Ze zijn herkenbaar 'eigen' Robinson en de personages zijn inmiddels zo vertrouwd dat het goede bekenden zijn geworden.
Een ‘goed’ boek binnen een indrukwekkende reeks.

Wie het oeuvre van Peter Robinson volgt, is altijd weer benieuwd welk verhaal deze Canadese schrijver nu weer in petto heeft.

Overmacht dateert uit 2008 en wederom zijn inspecteur Alan Banks en zijn collega Annie Cabbot belangrijke personages.  In het plaatje Eastvale – bekend uit vorige boeken – wordt een moord gepleegd. De dader pleegt vervolgens zelfmoord. BIj reconstructie lijkt dit scenario het meest voor de hand te liggen maar inspecteur Banks heeft toch zo zijn twijfels. Er zijn enkele feiten die hem aan het denken zetten. De slachtoffers zijn twee mannen, zij hadden een relatie.  Laurence Silbert was een ambtenaar op leeftijd. Na onderzoek blijkt dat hij in het verleden heeft gewerkt voor de geheime dienst. Zijn partner Mark Hardcastle was een decorontwerper. Mark zou zijn geliefde hebben vermoord vanuit jaloezie. Banks twijfelt en is eigenzinnig genoeg om een eigen onderzoek te starten. Annie – zijn collega – is solidair en steunt hem. Hun bazen zijn niet blij met de actie en het lijkt alsof er allerlei mensen op hogere niveaus aan touwtjes trekken om het onderzoek van Banks te belemmeren.
Banks heeft inmiddels ook een nieuwe, jonge liefde, ze woont in Londen. De tentakels van de geheime dienst dringen ook haar leven binnen met alle gevolgen van dien.

Banks en de geheime dienst, dat is bij mijn weten nog niet eerder vertoond in de boeken van Peter Robinson.  De auteur heeft zich ongetwijfeld goed geïnformeerd over de ins en outs. Als vanouds lardeert Peter Robinson zijn verhalen met muziek en andere cultuuruitingen. Dat is, zoals gewoonlijk, interessant en het zet aan tot zoektochten naar namen van muzikanten en zangers op internet.

Het verhaal  in Overmacht  is meestal boeiend maar toch wringt er iets. De geheime dienst wordt enigszins stereotype beschreven en deze beelden worden iets teveel herhaald. De personages die bij de dienst betrokken zijn komen niet echt tot leven. Banks brengt veel tijd door in Londen en is ook nog eens getuige van een grote aanslag. Het lijkt alsof Peter Robinson veel met elkaar heeft willen verbinden. Een liefdesverhaal, homoseksualiteit, aanslagen, geheime dienst, jeugdproblematiek in Eastvale, muziek en cultuur.
Overmacht is niet de sterkste Robinson maar blijft nog altijd de moeite waard. De serie blinkt uit door consistentie. Robinson laat zijn personages verder groeien, het zijn bekenden geworden waarvan de liefhebber van het werk van deze auteur graag wil weten hoe het hen vergaat.