Hoofdpersoon is Interpolagent Henri Poincaré. In Amsterdam wordt aan de Herengracht 341 – het werkelijk bestaande zogenaamde schrijvershotel – één kamer op de bovenste verdieping met chirurgische precisie verwoest. De doeltreffendheid van deze actie is fascinerend, precies die ene kamer is verdwenen.  Slachtoffer is ene James Fenster. Hij was een briljant wiskundige die zich verdiepte in de leer van orde en chaos. Hij bestudeerde immense dataverzamelingen om hierin een systeem te ontdekken, een patroon waaruit wetmatigheden blijken. De orde in de ogenschijnlijke chaos.
De zoektocht naar de dader brengt Henri naar vele plaatsen op de wereld. In het verhaal speelt een wijdvertakte sekte die het einde der wereld voorspelt een rol, evenals een rancuneuze oorlogsmisdadiger die het voorzien heeft op het privéleven van Henry Poincaré. Daarnaast zijn er nog de graaiers die het grote geld zien opdoemen uit de wetenschappelijke ontdekkingen van de wiskundige James Fenster. 

Een en al chaos is het debuut van Rosen. Het boek begint veelbelovend. De afbeeldingen van allerlei voorwerpen of plattegronden die de auteur afbeeldt in zijn boek zijn fascinerend. Zijn er inderdaad patronen en structuren aanwezig in de dingen om ons heen of in gedragingen van mensen? In hoeverre vertoont het patroon van een varen overeenkomstige structuren met de luchtfoto van een rivier met vertakkingen of met gedragingen van mensen op de beurzen? Leonard Rosen heeft een uitermate boeiend thema te pakken.
Maar ergens halverwege het boek wordt het allemaal erg veel en zakt het verhaal enigszins in. Het lijkt alsof de auteur iets teveel heeft gewild. Dan wordt ook nog thema ‘verwantschap’ geïntroduceerd.   
Rosen weet zich wel te herstellen en stevent af op een spannende, zinderende  finale die wel iets over de top is.

Al met al is Een en al chaos een fascinerend boek over een intrigerend thema. Ongetwijfeld heeft de schrijver veel research gepleegd, de lezer wordt uitgedaagd om de thematiek te pakken te krijgen.

Niet geschikt voor luie lezers, het boek daagt uit en laat hersens kraken. Dat siert Leonard Rosen die hiermee ook – zeer verdienstelijk - de grenzen van het genre opzoekt.  Een goed boek met soms iets teveel zijvertakkingen.