naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
Moordprofiel (2006) John Sandford ***
Huiveringwekkende actiethriller


Thrillers van John Sandford heb ik lange tijd met veel plezier gelezen. De laatste jaren ben ik deze schrijver een beetje uit het oog verloren. Zonder aanleiding of reden, aan de boeken lag het in elk geval niet.

Moordprofiel is alweer het 16e deel in de serie rondom Lucas Davenport en Elle, de non, die hem regelmatig adviseert.
Vrouwen worden gemarteld, verminkt en gedood. Een vader en zijn zoon worden vermoord en sporen leiden naar een inrichting voor psychisch gestoorde delinquenten. Onlangs is een man vrij gelaten en Davenport vermoedt dat hij de dader is.

Dit is een thriller met een hoog actiegehalte, brute slachtpartijen en enkele ernstig gestoorde criminelen. Er valt veel te huiveren bij bloederige scènes en bij beschrijvingen van gevangenen die volslagen krankjorum zijn. Enkele onverwachte plotwendingen verrassen en tijdens een slotscène in de inrichting voor psychisch gestoorde gevangenen haalt Sandford alles uit de kast.
Tegenwicht tegen geweld en gekte zijn beelden uit het gewone leven. Davenport telefoneert met zijn vrouw die tijdelijk in Engeland werkt en hij probeert de top 100 van favoriete rocksongs op te stellen. Dit levert het bekende wikken en wegen op. Op de allerlaatste bladzijde weet de lezer het resultaat. De winnaar was voor mij een verrassing en uiteraard ben ik het niet eens!

Een erg spannend boek met veel vaart, actie en gruwelijkheden.
En daar ligt ook mijn enige kritiekpunt. Het is allemaal wel heel erg en erg veel. De sfeer van de psychisch gestoorde delinquenten deed mij iets teveel denken aan het personage Hannibal Lecter van Thomas Harris.
Maar Sandford is en blijft een bekwaam en ervaren schrijver die ook met Moordprofiel garant staat voor spannende uren lezen. Met personages die doen huiveren. Bestaat zoveel gekte? Vast wel.
Dodenwake (2007) - John Sandford ***

The American way.

Dodenwake van John Sandford heeft deze keer niet Lucas Davenport als hoofdpersoon. Ook Elle, de non, kom je niet tegen. Wie dan wel?

Jake Winter is de hoofdpersoon. Hij heeft een lucratieve loopbaan achter de rug en heeft thans een belangrijke functie als adviseur van de Amerikaanse regering. Wat moet hij doen? Hij moet het bureaucratische apparaat wakker schudden. De verschillende lagen ambtenaren moet hij opschrikken. Een aanjager. Een interessante functie die misschien in het Nederlandse politieke en ambtelijke apparaat niet zou misstaan.
Wat is er gebeurd? Lincoln Bowe was een voormalig senator. Hij is verdwenen en Jake wordt geacht hem op te sporen en een aantal mensen aan te zetten nerveus te worden en te gaan praten.
Jake is vanaf het begin gecharmeerd van de vrouw van de verdwenen politicus. Ze heet Madison en is een lekker ding. Ze is ervan overtuigd dat haar man niet uit zichzelf is verdwenen en vermoedt dat er misdaad in het spel is.

Dodenwake is niet de beste Sandford die ik ken. Toch is het wel een vlot lopende thriller over de Amerikaanse politieke arena. Dit levert soms intrigerende passages op over macht, belangen en politieke spelletjes.
Daarnaast ontwikkelt het verhaal zich snel en verrassend in een richting die je aan het begin niet kunt vermoeden.
Het vrouwelijk schoon wordt beoordeeld aan de hand van ‘lekkere kontjes’. Soms lijkt het alsof Sandford hiermee een knipoog afgeeft. Maar mocht het humoristisch bedoeld zijn, een extra laag in een boek, dan komt dat niet helemaal goed uit de verf.
Dodenwake is een degelijke Amerikaanse politieke thriller die een inkijkje geeft in de wereld van het Witte Huis, de Democraten en Republikeinen en het reilen en zeilen binnen ambtelijke apparaten.
Het duister van de maan (2008) - John Sandford ****
Voorzien van een knipoog

John Sandford heeft een indrukwekkende staat van dienst.  In 1989 verscheen zijn eerste vertaalde boek in het Nederlandstalige taalgebied en sinds die tijd is het elk jaar raak. Zijn meest bekende personage is Lucas Davenport. Hij schreef 17 boeken met dit personage in de hoofdrol.

Nu is Het duister van de maan verschenen. Hoofdpersoon is Virgil Flowers. Hij is door Lucas Davenport  gerekruteerd voor het Bureau Misdaadbestrijding van Minnesota. Soms komt Davenport even aan de telefoon, maar daar blijft het bij. Virgil Flowers draagt het verhaal, niet Lucas Davenport.

In het stadje Bluestem brandt een huis af. De bewoner en eigenaar Judd zit opgesloten en kan niet ontsnappen. Hij komt om en het stadje is in rep en roer. Virgil Flowers doet mee met het onderzoek en hij ontdekt al vrij snel dat veel mensen uit het gehucht een hekel hadden aan deze Judd. Hij was nogal machtig en deed  in het verleden onfrisse zaken die invloed hadden op de plaatselijke gemeenschap. Het blijft niet bij deze ene moord. Een oude beerput gaat open, het verleden verbergt raadselen.    

Virgil Fowers is een mooie Amerikaanse hoofdpersoon. Natuurlijk is hij stoer en heldhaftig, maar Sandford geeft hem daarnaast iets extra’s mee waaronder humor. Dat maakt dat Virgil Flowers bekoort . 
De kracht van Het duister van de maan ligt in : het  tempo, de actie, de personages en de dialogen.
Een onderhoudend boek waarin weer eens duidelijk wordt dat Sandford goed schrijft. Mooie dialogen, veel humor, spanning en voorzien van een bepaalde lichtvoetigheid  waarmee de auteur een knipoog lijkt te willen geven naar het genre ‘actiethriller’.
Het gehucht wordt bevolkt door een aantal mensen die afwijken van een gemiddelde burger. Sandford portretteert ze met mededogen.

Virgil Flowers houdt wel van vrouwen en natuurlijk komt hij een leuk exemplaar tegen. Maar het wordt geen zoetig of romantisch verhaaltje. De dames, ze mogen er zijn en ze hebben zo hun eigen agenda.
Een hoogtepunt uit het verhaal vormt een aaneenschakeling van actiescènes die pagina’s lang duren en filmisch zijn uitgewerkt.  
Uiteindelijk wordt de dader ontmaskerd na een flinke zoektocht, research en het bijzetten van alle zeilen.  
Een onderhoudend en levendig boek van een schrijver die zijn sporen allang heeft verdiend. Voorzien van een knipoog. Met de complimenten aan de vertaler. Het verhaal loopt uitermate soepel en de humor komt goed over.