naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
Dood in Triëst (2003) Veit Heinichen ***
Niet echt spannend
 

Veit Heinichen is een Duitse schrijver die in Triëst woont. ‘Dood in Triëst’ is het eerste boek met Proteo Laurenti als inspecteur. Het verhaal speelt zich af in deze Italiaanse havenstad. We maken kennis met de inspecteur met die wonderlijke voornaam, met zijn vrouw, zijn kinderen, zijn schoonmoeder en collega’s . Er wordt een boot gevonden en de kapitein is spoorloos. Later vindt men het stoffelijk overschot en er lijkt sprake van moord.

Liefhebbers van het Italiaanse leven zal dit boek zeker bevallen. Met veel verve schildert Veit Heinichen een decor dat herkenbaar Italiaans is. Ook de interactie tussen mensen, het landschap en de hectiek van een drukke Italiaanse stad worden met veel gevoel voor detail beschreven. Proteo is een sympathieke inspecteur die ook zijn zwakheden en zorgen heeft. Zo tobt hij over het voornemen van zijn dochter om mee te doen aan een Miss-verkiezing. En niet te vergeten: er is humor! Er gebeurt van alles in de hectische havenstad Triëst: mensensmokkel, prostitutie en corruptie. Er valt dus genoeg te beleven, maar ik vond het boek niet echt spannend. De kwaliteit ligt meer in de schilderingen van een typisch Italiaanse atmosfeer.

Er zijn in Duitsland nog twee boeken verschenen met Proteo in de hoofdrol. Zouden deze ook nog in het Nederlands verschijnen? Ik ben wel benieuwd hoe het onze drukke inspecteur en zijn dierbaren zal vergaan.

Vetes (2004) Veit Heinichen ****

 
Verontrustend en sfeervol


Vetes, zo heet het nieuwste boek van Veit Heinichen. De auteur is van Duitse komaf en is verhuisd naar Triëst waar zijn boeken zich afspelen.
Dit is het tweede boek uit de reeks met inspecteur Proteo Laurenti.
Het boek begint met een wanhopige Laurenti die ontdekt dat zijn vrouw vertrokken is omdat ze zich wil bezinnen op haar huwelijk. Dat komt als een donderslag bij heldere hemel. Maar er is niet al te veel tijd voor persoonlijke beslommeringen want Laurenti moet onderzoek doen naar een dodelijke aanslag op een gezin. Het broeit in Triëst. Rechts-extremistische groeperingen uiten zich luidkeels en oude vetes tussen Italianen en bewoners van Istrië dienen zich aan. Ook in deze havenstad speelt historisch gezien de vraag waar landsgrenzen beginnen of eindigen.

Veit Heinichen voert met zijn inspecteur Proteo Laurenti een kleurrijk personage ten tonele. Een bevlogen inspecteur die voortdurend actief en onderweg is. Ondertussen moppert hij regelmatig en is niet ongevoelig voor vrouwelijk schoon nu zijn vrouw tijdelijk afwezig is. Beelden van Triëst dringen zich op. De visserij en aanverwante zaken spelen een prominente rol. Water en weersomstandigheden zijn alom aanwezig. Hetzelfde geldt voor de culinaire gewoontes. Daarnaast is er een achtergrond van politieke en maatschappelijke problemen. Heinichen schetst een reëel beeld van een stad waar conflicten van lang geleden sluimeren en elk moment aan de oppervlakte kunnen komen. In die zin is Vetes een actueel boek over de onrust in Europa. De geschiedenis is niet afgesloten, maar heeft zijn invloed op onze huidige tijd.

Vetes is enerzijds een verontrustend boek, anderzijds is het humoristisch en lichtvoetig. Proteo Laurenti is een gedreven man die vasthoudt, maar ook twijfelt en hij krijgt niets cadeau. Zijn persoonlijk leven komt voorbij, soms via zijn naaste medewerkers die de inspecteur met zorg, maar ook met ironie volgen in pogingen indruk te maken op vrouwen. En dan is er nog zijn zoon die onder invloed van de omstandigheden in benarde situaties verzeild raakt. Vetes is een boeiend, verontrustend en intrigerend verhaal met een menselijke inspecteur in een stad vol onrust. Maar ook de continuïteit van het daglijkse bestaan wordt geschetst. De personages zijn goed uitgewerkt en de couleur-locale wordt beeldend beschreven. Veit Heinichen schrijft gepassioneerd over een stad die hem lief is. Vier sterren.
Op de wachtlijst van de dood (2006) - Veit Heinichen ***
Italiaanse sferen

‘Op de wachtlijst van de dood’ is de titel van het derde boek in de reeks met Proteo Laurenti, de inspecteur uit Triëst.
Wie de vorige beide delen gelezen heeft, zal een aantal vaste personages herkennen.
In het vorige deel was Proteo nogal van streek omdat zijn vrouw twijfels had bij hun huwelijk. Nu is ze terug en de inspecteur is beter gehumeurd. Dat geldt overigens niet voor sommige naaste medewerkers.
Het misdaadverhaal draait deze keer om een schoonheidskliniek net buiten Triëst. Het is zo’n kliniek waar je aan jezelf kunt laten sleutelen mits je voldoende geld hebt. Een chirurg wordt slachtoffer van een aanslag, de politie doet onderzoek maar stuit op weerstand bij andere vennoten. De privacy van de cliëntèle staat op het spel. Welke duistere praktijken spelen zich af achter de hoge muren van de kliniek? Kunnen zij het daglicht verdragen?
De Italiaanse sfeer, waar schrijver Veit Heinichen zo van houdt, vormt ook in ‘Op de wachtlijst van de dood’ een aangenaam onderdeel van het verhaal. Italiaans eten, hectisch verkeer, communicatie, verhouding tot buurlanden en mediterrane zeden en gewoontes.
In het misdaadverhaal vormen de havenstad en de omliggende landen een substantieel onderdeel van het verhaal. Triëst wordt tot personage. Tegenstellingen tussen de puissant rijken en de armen, tussen zij die kopen en zij die gekocht worden geven het verhaal een maatschappijkritische lading.
Het verhaal zit goed in elkaar. Toch heb ik meer genoten van de sfeer van Triëst dan van de spanning van het misdaadverhaal. Echt spannend wordt het te weinig. Onderhoudend is het daarentegen wel.
Voor de liefhebbers van Italië, zal de beschrijving van de couleur locale en de volksaard herkenning bieden. Stof voor warme vakantiestranden.

Wachtlijst van de dood