naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
Michael Köhlmeier – Idylle met verdrinkende hond. **** (2011) (roman)
Klein maar zeer fijn

Het boek telt 109 bladzijden en de hoofdpersoon is een schrijver. Tot diens verbazing wil zijn redacteur, Dr. Beer, bij hem thuis komen logeren. De relatie tussen hen was altijd een formele en dus weet de auteur niet goed om te gaan met deze plotselinge nabijheid. Dr. Beer arriveert en hij is meteen in de ban van de vrouw van de auteur. Zij heeft bij hen thuis een fantastisch binnentuin aangelegd. Dr. Beer blijkt grote verhalen te hebben. De schrijver hoopt dat zijn redacteur naar zijn verhaal wil luisteren over de dood van zijn dochter. Maar het lukt hem niet hierover te praten en dus vertelt hij het in gedachten. Dr. Beer is eigenlijk alleen maar vol van een ontmoeting met een zwerfhond.

Michael Köhlmeier, de auteur, heeft zijn dochter van 21 verloren na een bergongeluk. Het verhaal Idylle met verdrinkende hond bevat autobiografische elementen. In het midden blijft wat waarheid en wat fictie is. Michael Köhlmeier vertelt een verhaal over het omgaan met een groot verlies. Over hoe de ouders proberen de draad op te pakken. Elk op een eigen wijze en soms samen. De hoofdpersoon legt bijvoorbeeld uit dat hij de kracht niet meer heeft om te slapen. ‘Waarom zou je kracht nodig hebben om te slapen, terwijl slaap toch juist het einde van de kracht betekent? Ik kan mezelf dwingen tot schrijven, ik kan mezelf dwingen tot wandelen, tot lezen…..ik kan vijf, zes, zeven uur lopen zonder te rusten – maar de kracht om te slapen heb ik niet.’

Idylle met verdrinkende hond bevat ontroerende passages die vragen om herlezing. De titel van het boek is intrigerend en lijkt tegenstrijdig. Het woordenboek leert dat het begrip Idylle kan duiden op een epische dichtvorm of op het onbedorven leven van eenvoudige mensen, vooral in relatie tot de natuur. De natuur vormt inderdaad een prachtige en indrukwekkende achtergrond bij het verhaal. De man en zijn vrouw vinden er troost. In al haar grootsheid blijft zij een constante.

Idylle met verdrinkende hond is een verhaal van weinig woorden met veel zeggingskracht. Het is prachtig geschreven in een sobere stijl. Michael Köhlmeier heeft woorden gevonden voor zijn verdriet en maakt op integere wijze de lezer deelgenoot. Klein maar zeer fijn en zeker geen tranentrekker.