naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
De deal (2005) John Grisham ***

 

Niet de top, wel gedegen


In De Deal slaat John Grisham een nieuw pad in. Spionage. Tot dusver schreef hij overwegend rechtbankthrillers.

Joel Backman is topadvocaat en ziet een gigantische deal in het verschiet waarmee staatsgeheimen gemoeid zijn. Hij loopt in een val, er vallen doden en Joel krijgt een forse gevangenisstraf. Na zes jaar komt hij vrij, hij krijgt amnestie van de aftredende president. Met een nieuwe identiteit verdwijnt hij – onder begeleiding - naar Italië. Hij draagt een geheim met zich mee waarop allerlei geheime diensten azen.

In het begin van het boek schetst Grisham een president die de verkiezingen rampzalig verloren heeft. Dat doet hij met veel humor. Alleen de kiesmannen uit Alaska hebben hem gesteund, de enige plek waar hij zijn opwachting niét heeft gemaakt. Zijn zoveelste vrouw heeft tijdens de campagne dermate domme uitspraken gedaan dat hij wel móet verliezen. Deze humor betekent een aangename binnenkomst in De Deal.

Vanaf het moment dat Joel Backman amnestie heeft gekregen en onder escorte in Italië verblijft, schotelt Grisham de lezer veel Italiaanse kost voor. Het lijkt wel een vakantiecursus Italiaans! Hij beschrijft Bologna met zijn kerken, de cafeetjes, de restaurants en het wemelt van eenvoudige Italiaanse zinnetjes. Dit alles in het kader van het feit dat Joel zich de taal en het Italiaanse leven eigen moet maken. Hoewel er ongetwijfeld grondige research aan ten grondslag ligt, vond ik het soms een beetje teveel van het goede. Het haalt op sommige momenten de vaart uit het boek. Vanaf het moment dat Joel belegerd wordt door allerlei geheime diensten stoomt Grisham weer in volle vaart vooruit en laat hij zien waar hij goed in is. Tempo maken in snel wisselende scènes met allerlei geboefte angstig dicht op de hielen.

Hoofdpersoon Joel was voor zijn gevangenisstraf een zakenman van het slechtste soort Hij is veranderd na zes jaar eenzame opsluiting. Het is een sympathieke hoofdpersoon, maar toch komt hij niet overtuigend tot leven. Grisham diept nooit echt karakters uit. Dat is niet zijn handelsmerk en niet zijn kracht. Zijn kracht ligt in een toegankelijke formule - helder - en met veel vaart. En vaak wordt het dan spannend. Dat doet hij ook in De deal. Misschien moet Grisham eens de tijd nemen om het over een hele andere boeg te gooien. Ben benieuwd wat hij dan voor ons in petto heeft. Dit boek biedt kwaliteit volgens een bekende formule. Niet de top, wel gedegen.