Natan Mertens lijkt het goed voor elkaar te hebben. Hij is een succesvol zakenman, heeft een mooie vrouw - Hannah - en een dochter die Amélie heet. Hij woont in een prachtig gerenoveerd pand. Wat wil je nog meer?  
Natan komt op een nacht in aanraking met een junk die hem aanklampt en een mes trekt.  Natan verweert zich,  de junk valt. Dit incident zal het luxueuze en uitgestippelde  leven van Natan een dramatische wending geven.  

Patrick de Bruyn heeft - zoals in al zijn voorgaande boeken - vele verrassingen in petto. Hoofdpersoon Natan Mertens wordt van verschillende kanten belicht. Soms lijkt hij te deugen, op andere momenten is hij een gewetenloze opschepper met een gebrekkig ontwikkeld gevoel voor normen en waarden. Hetzelfde geldt voor andere personages, zoals zijn vrouw Hannah. Zijn dochter is eigenlijk de enige persoon die ontroert door haar jeugdige kwetsbaarheid.  

Passie gaat over liegen en bedriegen.  Over omtrekkende bewegingen maken en jezelf vastdraaien in leugens.  Over manipulaties.  Maar ook over het verlangen naar uitstel van rampspoed. Misschien waait het over, misschien valt het mee. Maar de lezer voelt dat dit vergeefse hoop is. Donkere onweerswolken dreigen aan de horizon en bliksem zal inslaan.       
Een ander belangrijk thema is ‘het maken’ van nieuws op internet. Gewetenloze en brutale journalisten grijpen elke gelegenheid aan om de sensatiezucht van lezers  - die hunkeren naar schandalen-  aan te wakkeren. Hierbij schuwen ze geen enkel middel. Elke scoop is goed. Incidenten nemen enorme proporties aan, nieuws wordt uitvergroot door suggestieve  teksten of insinuerende foto’s. Eveneens : manipulatie.
Patrick de Bruyn memoreert in zijn boek Tom Ripley, een wereldberoemd personage van Patricia Highsmith. Hij was een manipulator eersteklas. De ‘Tom’ van Patrick de Bruyn vertoont verwantschap.   

Passie bestaat voor een behoorlijk deel uit dialogen. Patrick de Bruyn schrijft goede en levensechte dialogen, maar toch lijken ze soms te lang uitgesponnen. Dit wordt mede veroorzaakt doordat de lezer enkele keren kan vermoeden wat de uitkomst van de dialogen zal zijn.
Het vertelperspectief  van Passie is divers. De ene keer wordt het verhaal verteld vanuit Natan, de andere keer is een manipulator aan het woord of Hannah, de vrouw van Natan.  Dit zorgt voor afwisseling.

Het handelsmerk van Patrick de Bruyn  -  scherpe beschrijvingen van angsten uit het dagelijkse leven -  blijft ook in Passie fier overeind.  

Stel je eens voor…… Je bent op vakantie en je zit op een zonovergoten strand. Plotseling zie je je dochtertje niet meer. Dan gaat je mobieltje. Een man refereert aan je dochter….en aan je thuisbasis. En daar blijft het niet bij.
Deze passages en het spannende vervolg zorgen ervoor dat de lezer meteen in Indringer wordt getrokken. Dergelijke gebeurtenissen zijn zo langzamerhand een handelsmerk van Patrick de Bruyn. Criminaliteit kan heel dichtbij komen, het zou kunnen gebeuren, het zou jou kunnen overkomen.
Daarnaast is Indringer een boek dat de lezer naar Hongkong en Genève brengt, naar de voet van de Kilimanjaro en naar het eiland Sint-Maarten in de Caraïben.

Hoofdpersoon is Claire. Ze is ambitieus en heeft een goede baan als directeur personeelszaken. Ze is getrouwd met Dirk en ook hij wordt opgeslorpt door zijn werk. Het echtpaar heeft een dochtertje en het verhaal begint met dit gezin terwijl ze genieten van een welverdiende vakantie in Spanje. Dan komt het bewuste telefoontje dat hun leven volledig op de kop zal zetten. Iemand dringt brutaal binnen in hun privésfeer. Angst slaat in volle hevigheid toe evenals de onmacht om een wending te geven aan de situatie.

Indringer is toe aan zijn tweede versie. Patrick de Bruyn heeft het boek grondig herschreven.  In een interview met misdaadromans.nl geeft hij aan waarom. Misschien was het al een spannend boek, misschien is het spannender geworden. Zij die de eerste versie uit 2000 hebben gelezen kunnen hierover oordelen.

Het verhaal wordt verteld door een verteller. Het is een headhunter die via zijn werk betrokken is bij het leven van Claire. Deze verteller reconstrueert de gebeurtenissen.  Vanuit zijn optiek lezen we over Claire’s leven. Daarnaast wordt het verhaal vanuit andere personages belicht.

Indringer is een boek over het zakenleven, corrupte zakenlui, geldelijke belangen en netwerken met grote en kleine criminele vissen. Daarnaast komt het leven van Claire voorbij en haar toenemende angst en machteloosheid.
Het boek boeit vanaf de eerste bladzijde en Patrick de Bruyn houdt dit vol tot aan het eind. Het is een verhaal met veel vaart en de toegankelijkheid is groot. De schakeling tussen verschillende verhaalperspectieven verloopt moeiteloos.

Indringer is een indringende en inhoudelijk sterke misdaadroman die soms akelig dichtbij komt.   
Een schrijver die een bestaande misdaadroman herschrijft? Dat komt zelden voor, maar zou het niet vaker moeten gebeuren? Vanuit voortschrijdend inzicht wellicht? Of veranderde tijden?

Met de complimenten voor het vernieuwde en spannende eindproduct!