In Vang me als ik val staat Holly centraal. Ze leeft voor zichzelf,
niet voor een ander en veroorzaakt continue chaos. Vrijheid - blijheid,
lijkt haar devies. En: neem vooral geen verantwoordelijkheid voor
je daden. In het begin van het verhaal kon ik weinig sympathie opbrengen
voor Holly maar naarmate het verhaal vordert neemt dit toe doordat
meer inzicht ontstaat in haar gedrag. Vanuit Holly wordt het eerste
deel van het verhaal verteld. De beschrijvingen vanuit haar persoon
zijn: zenuwachtig, hectisch en in een up-tempo. Dit past overigens
goed bij dit type personage. Als lezer word je meegesleurd in deze
stroom. Dat het ergens fout moet gaan voel je ook aan de schrijfstijl.
In het laatste deel van het boek neemt een andere persoon de rol
van verteller over. Dan volgt een meer beschouwend deel en is er
een plotontwikkeling. Het tempo blijft er goed in en de behoefte
koortsachtig te lezen bleef ook hier voor mij overeind. Maar, dan
is het boek uit en ga je beschouwen.
Enerzijds. Een hectisch en
een wervelend boek dat dwingt tot verder lezen. Het komt vaak dichtbij
door het inbrengen van alledaagse ervaringen. Anderzijds. Een gezocht
plot en een verhaal waarin toeval een grote rol speelt. Zo was de
rol van ‘de stalker’ voor mij niet overtuigend. Het
personage krijgt geen gezicht en motieven worden niet zichtbaar
of verklaarbaar. De vrienden van Holly hebben iets van kritiekloze
meelopers waardoor ze een beetje fletse zijkarakters worden. Door
meer tegengas zouden ze beter uit de verf komen. Al met al vind
ik dit een toegankelijk boek met een fiks tempo en een pakkende
schrijfstijl. Een garantie voor enkele uren vermaak van goede kwaliteit.
Daarna viel voor mij het doek.
Verloren
(2006) Nicci French ** |
Veel in weinig tijd.
Het is december en Nina Landry
staat op het punt om op vakantie te gaan naar Florida met haar kinderen.
Het is een bijzondere dag want ze wordt 40 jaar. Als verrassing
heeft haar dochter een surpriseparty georganiseerd en veel eilanders
komen langs. Nina woont namelijk op Sandling Island. Het tijdstip
voor het inchecken op het vliegveld nadert. Maar waar is haar dochter
Charlie? Ze komt alsmaar niet opdagen.
De kleine gemeenschap van het
eiland fungeert als decor voor een verhaal over een ernstig verontruste
moeder die zelf het heft in handen neemt om haar dochter op te sporen.
Hoezo alles overlaten aan de politie? Ze neemt initiatief en lapt
alle regels van redelijkheid aan haar laars, het enige dat telt
is het vinden van haar dochter.
Nicci French beschrijft een enerverende zoektocht die een korte
tijd beslaat en moeder Nina van dichtbij volgt. Dat is knap gedaan
en de passages zijn goed geschreven en spannend. Geen rare zinnen,
geen onnodige details, niet teveel woorden en geen overdreven emoties
waardoor een thriller soms zo uit balans kan raken.
Enkele kritiekpunten. De afloop
is niet verrassend en de politiemensen komen uit de verf als een
stel dumbo’s. Dit doet geconstrueerd aan. Het lijkt alsof
zij plaats moeten maken om Nina ruimte te geven.
Gebeurtenissen volgen elkaar op in een vlot tempo maar bij de ontknoping
speelt toeval een te grote rol. Het eind is niet verrassend.
Dit is niet het beste boek van dit echtpaar. Dat ze goed schrijven
staat voor mij buiten kijf.
De spanningopbouw en het verrassingselement waren in sommige vorige
boeken beter in balans. Erg dichtbij en weinig tijd lijkt bij dit
boek te passen. Misschien een vingeroefening?
|