Hjalmar Söderberg schreef de misdaadroman Dokter Glas in 1905. Het werd een klassieker binnen de misdaadliteratuur en vertelt het verhaal van de jonge Tyko Glas. Hij is een intellectuele arts in Stockholm en hij voelt zich bijzonder aangetrokken tot een van zijn patiënten. Haar naam is Helga en ze is de vrouw van dominee Gregorius. Helga is verliefd op een jonge zakenman. Uit liefde voor Helga besluit dokter Glas uiteindelijk de dominee, die ook zijn patiënt is, om het leven te brengen. Het knappe van dit boek is dat de schrijver de lezer meesleept in het verhaal waardoor de misdaad bijna als een rechtvaardige daad wordt beleefd.

Anno nu borduurt de Zweedse schrijfster Kerstin Ekman verder op deze klassieker. Ze schept een personage, de arme arts Pontus Vossinge die venerische ziekten bij prosituees onderzoekt en behandelt. Deze arts voelt zich gevleid als de gevierde auteur Hjalmar Söderberg hem vraagt naar een medicijn waarmee –in theorie - een perfecte moord gepleegd kan worden. Ziehier het verband tussen Moord in praktijk en Dokter Glas. Een schrijver uit een klassieker gaat te rade bij een fictief personage geschapen door Kerstin Ekman.  

Kerstin Ekman is een gevierd auteur. In Moord in praktijk wordt al snel duidelijk dat ze haar vak verstaat. Ze schetst de arts Pontus Vossinge. Hij is een middelmatige arts en voelt zich gevleid door de belangstelling van de bekende auteur. Pontus Vossinge heeft een stille liefde voor het jonge meisje Frida. Hij leert haar kennen als hij meehelpt in de praktijk van een andere arts genaamd Johannes Schade en hij veracht deze man vanwege zijn levenswandel en zijn bezoeken aan prostituees.

Kerstin Ekman schildert Stockholm aan het begin van de twintigste eeuw. Dit doet ze boeiend. De lezer waant zich in een andere wereld. De medische wereld is een interessante. Echt genezen lijkt nog weinig aan de orde, het gaat veel meer om pijnbestrijding en het uitdelen van medicijnen. Opvattingen over psychische aspecten van ziek zijn,  zijn in opkomst en worden bediscussieerd. De Spaanse griep vergt vele slachtoffers en gezwellen en andere kwalijke aandoeningen komen voorbij.

Binnen dit kader vertelt Ekman het verhaal van Vossinge. Hij is een geremde man die zijn geheimen – die het daglicht niet kunnen verdragen – aan papier toevertrouwt. Hij is niet in staat tot lichamelijke liefde. De jeugd van deze Vossinge wordt belicht evenals zijn relatie tot zijn moeder en echtgenote.

De schrijfster heeft ook de nodige humor in het boek verweven. Vossinge is als de dood dat hij wordt ontmaskerd en ontwikkelt helse maagpijnen. Hij smeedt complotten die hem tegelijkertijd beroven van zijn nachtrust.
Op de omslag van het boek staat ‘roman’ maar voor liefhebbers van een historische misdaadroman is dit boek een aanrader  Kerstin Ekman heeft een interessant boek afgeleverd waarin ze prachtig voortborduurt op een klassieker en ze verbeeldt levendig en gedocumenteerd de tijdsgeest aan het begin van de vorige eeuw.