Een boek om niet gauw
te vergeten |
Ik heb het eerste boek van Brigitte
Aubert enkele jaren geleden gelezen. Het thema van het boek is me
altijd bijgebleven: een bijna volledig verlamde vrouw die informatie
heeft maar er niets mee kan vanwege haar handicap. Het thema van
Mortuarium is weer zo bijzonder. Ik heb nog niet eerder gelezen
over een man die dieren opzet en op verzoek een klein meisje balsemt
. Dit meisje wordt daarna in een glazen kist in een kapel op een
landgoed opgebaard. Vanaf het eerste moment vermoedt Chib, de lijkenbalsemer
dat het meisje niet van de trap gevallen, maar vermoord is. Hij
gaat op onderzoek uit, samen met Gaëlle en daarna ontvouwt
zich een spectaculair verhaal.
Mortuarium is een boek om niet gauw
te vergeten. Het wordt bevolkt door vreemde personages en bizarre
gebeurtenissen vinden plaats. Het is een goed geschreven boek dat
gemakkelijk leest. Naast het 'bizarre' van Mortuarium is er ook
plaats voor humor. Zo wordt de vriend van Chib, Greg, zo consequent
neergezet als vrouwengek dat het geestig wordt. Ook de zinnen die
Chib denkt maar niet zegt, zijn soms komisch. De gebeurtenissen
volgen elkaar in een duizelingwekkend tempo op. Ik heb me geen moment
verveeld met dit boek. Het is intrigerend qua thema, qua personages
en qua gebeurtenissen. Het boek roept verschillende emoties op,
bij mij voerde 'onthutsing' toch wel de boventoon.
Bij Mortuarium heb ik even getwijfeld
tussen drie of vier sterren. Al snel daarna besloten tot vier. Mijn
twijfel zat in het feit dat ik het soms iets te overtrokken vond.
Maar op de voorgrond blijft staan dat het vooral een beklemmend,
goed geschreven boek is met unieke personages en gebeurtenissen.
Daarom: 4 sterren. Vooral lezen, verwonderen en huiveren!
|