Hakan Nesser, het grofmazige net, de vrouw met de moedervlek, de terugkeer, de commissaris en het zwijgen, de zaak van Munster

De commissaris en het zwijgen (2004) Hakan Nesser **

Breed uitgesponnen

De politie krijgt een melding dat er een meisje is vermoord tijdens een zomerkamp van de religieuze sekte ‘Het Reine Leven’. Er is echter geen meisje gevonden. De dienstdoende politieman besluit de melding serieus te nemen en commissaris van Veeteren wordt – als ervaren speurder – aangetrokken om de zaak te onderzoeken. Hij reist af en brengt een bezoek aan het zomerkamp. Hier ontmoet hij de goeroe en zijn vrouwelijke volgelingen. Maar iedereen zwijgt, niemand laat iets los.

De commissaris en het zwijgen, heet dit boek van Hakan Nesser. Een toepasselijke titel omdat het onderzoek niet vordert vanwege het gebrek aan medewerking van betrokkenen. De rijen sluiten zich en de sekte houdt indringers buiten hun territorium.

In De commissaris en het zwijgen ontmoeten we weer commissaris van Veeteren met zijn bekende tandenstokers. Hij houdt van lekker eten, een glaasje drinken en zijn sigaret. Het verhaal speelt zich weer af in een fictief land. Van Veeteren wordt zo langzamerhand een oude bekende voor mij. Hakan Nesser is een kundig schrijver en hij weet ook de nodige humor en zelfrelativering van de hoofdpersoon door het verhaal te verweven. De beschrijving van het plaatsje aan het meer is soms beeldend. Hetzelfde geldt voor beschrijvingen van de sekte en de beslotenheid van een dergelijke gemeenschap.

Het verhaal wordt breed uitgesponnen. Soms iets te breed, naar mijn smaak. Hierdoor verdwijnen op meerdere momenten de vaart en de spanning uit het boek. De ontmaskering van de dader kwam voor mij niet als een verrassing. Al met al vond ik het een redelijk verhaal. Ik heb betere ‘Van Veeterens’ gelezen.

De zaak van Münster (2006) Hakan Nesser***

Mooie compacte schrijfstijl.

De zaak van Münster is het zesde boek in de Van Veeteren-reeks van Håkan Nesser.
Hij heeft er 10 geschreven, dus we hebben er in Nederland nog 4 te goed.
In dit zesde deel is Van Veeteren zijdelings aanwezig, hij is nu antiekhandelaar, maar politiemensen vragen nog regelmatig zijn advies.

Het team van inspecteur Münster krijgt een zware klus als blijkt dat de oude Waldemar Leverkuhn is vermoord. Met talrijke messteken is hij gedood. Hij woonde samen met zijn vrouw op leeftijd, maar zij heeft ook geen idee wie de dader zou kunnen zijn. Enige tijd later verdwijnen er enkele personen die in verband staan met deze Waldemar Leverkuhn en ook hierbij staan de politiemensen voor een raadsel.

Håkan Nesser levert met deze zesde Van Veeteren weer een gedegen en goed geconstrueerd verhaal af. Zijn personages mogen er wezen en zijn schrijfstijl is kort, bondig en trefzeker. Zoals in alle boeken uit de serie blijft in het midden in welk land de verhalen zich afspelen. Het zou Denemarken maar ook Nederland kunnen zijn.

Nesser moet het niet hebben van grootsheid of spektakel. Integendeel. Hij schildert een milieu van gewone politiemensen en burgers die tegen alledaagse problemen aanlopen. Dit vergroot de herkenbaarheid.
Stukje bij beetje worden - door gedegen politiewerk - de zaken opgelost. En daarbij zit het niet altijd mee, ’t is net het gewone leven.
Van Veeteren is zijdelings aanwezig. Håkan Nesser heeft hiervoor gekozen om andere politiemensen zoals inspecteur Münster en Ewa Moreno de ruimte te geven. Hun karakter, leven en strubbelingen worden geloofwaardig uitgewerkt.
De plot verbaasde mij niet echt, wel de verrassende wending aan het eind.

Nesser toont zijn vakbekwaamheid door een mooie compacte schrijfstijl met trefzekere schetsen. Hij heeft weinig woorden nodig om situaties en personages aanschouwelijk te maken. En de soms melancholieke toonzetting verdraagt zich verbazingwekkend goed met de droge humor!
Laat de zevende maar komen!

Carambole (2007) Hakan Nesser ****

Uitgebalanceerd en fijnzinnig

Håkan Nesser heeft diverse titels op zijn naam staan in de reeks rondom commissaris van Veeteren. Inmiddels heeft hij 10 boeken geschreven. De gepubliceerde boeken zijn verfilmd en worden eerdaags door de KRO op T.V. vertoond.

Van Veeteren kennen we als een bedachtzame en rustige speurder die blijk geeft van analytisch en reflectief vermogen. Inmiddels is zijn rol als commissaris uitgespeeld en heeft hij zich teruggetrokken tussen de antiquarische boeken en spullen.
In Carambole wordt hij persoonlijk door een tragedie getroffen. Zijn zoon Erich – met wie hij geen bijster goede verstandhouding had – wordt vermoord. Deze gebeurtenis dwingt hem tijdelijk terug te keren naar zijn oude rol als politieman.

Carambole is een fijnzinnig en scherp geschreven boek waarin woorden afgewogen lijken te zijn. Er staat weinig overbodigs in. Dit maakt het tot een direct boek met veel ‘body’.
Het verhaal wisselt regelmatig van perspectief. Een deel wordt verteld vanuit de moordenaar. Hierdoor krijgt de lezer zicht op zijn motieven. Het ene misdrijf lijkt het volgende op te roepen.
Een ander deel van het verhaal wordt beschreven vanuit speurders die hard werken om verbanden te achterhalen en moorden op te lossen.
Een melancholieke sfeer overheerst. De auteur weet passende woorden te vinden om de worsteling met verdriet en rouw vorm te geven. Nergens wordt het overdreven of dik aangezet. Niet hijgerig of sensatiebelust, eerder intiem en discreet. Daarnaast komen andere emoties voorbij.
Kortom: Een fijnbesnaard en uitgebalanceerd boek.

De beste Van Veeteren tot dusver. Petje af voor deze klare en rake compositie van de hand van Håkan Nesser. Jammer dat de tekst op de achterkant van het boek iets teveel weggeeft.