Ik bekijk de plek waar een actiescène zich af gaat spelen
Herman Vemde heeft 5 thrillers op zijn naam staan. Na zijn pensionering begon hij misdaadromans te schrijven. Met zijn eerste boek Basuko won hij meteen De Schaduwprijs voor het beste debuut. Zijn boeken krijgen – op één uitzondering na – de beoordeling ‘goed’ in de VN thrillergids. Tijd voor een interview naar aanleiding van zijn meest recente boek Tequila Sunrise.
Ik heb begrepen uit de informatie op je site dat je pas na je pensionering (tijdens je werkzame leven werkte je in een marketingteam bij Philips) – met schrijven bent begonnen. Je had enkele thema’s genoteerd waarover je wilde schrijven. Kun je hierover iets meer vertellen?
Het onderwerp van mijn eerste boek, Basuko, is ontstaan nadat ik een artikel had gelezen over de manieren waarop cocaïne vanuit Zuid Amerika naar Europa wordt gesmokkeld. Ik vroeg me af waarom in plaats van het eindproduct niet een tussenproduct (Basuko) werd vervoerd zodat het risico op ontdekking kleiner zou zijn. Bovendien is de waarde dan minder voor het geval de lading onderschept zou worden. Mijn idee was om textielproducten, die geïmporteerd worden uit b.v. Colombia, in Basuko te drenken zodat de vezels zich volzuigen. Uiteindelijk is dit idee getest op een lab van Interpol, maar het bleek dat op deze manier slechts kleine hoeveelheden kunnen worden overgebracht. In plaats daarvan suggereerden zij om het met vruchtensappen te doen en daar heb ik op verder geborduurd.
In Sarin en Oranjebom heb ik gekozen voor thema’s die iets met spionage van doen hebben. Ik ben altijd geboeid geweest door de boeken van John le Carré en Frederick Forsyth en aangezien we in Nederland ook een dienst hadden (hebben) die zich daarmee bezig hield (de Inlichtingen Dienst Buitenland) vond ik het wel aardig om daar iets mee te doen.
Het idee voor Harry’s Dubbelspel is ontstaan na het lezen van een boek over de oorlogsgeschiedenis van Philips. Ik vond hierin een kort fragment over het verzet bij het bedrijf en omdat ik er zelf zo lang heb gewerkt vond ik het wel interessant om daar een spannend verhaal omheen te maken.
Je boeken situeer je in Brabant. Er is veel criminaliteit rondom bijvoorbeeld Eindhoven, zo geef je aan. In hoeverre baseer jij je boeken op deze realiteit?
Tequila Sunrise is mijn eerste thriller die geheel in Brabant speelt. Ik ben hiermee begonnen naar aanleiding van de vele reacties die ik kreeg uit Eindhoven en omgeving op Harry’s Dubbelspel. Men vond het herkenbare juist zo leuk aan dat boek. Ik heb toen eens geïnventariseerd wat er allemaal aan criminele activiteiten speelt in Brabant. Nou dat is heel wat. Via een aantal contacten bij de recherche heb ik informatie gekregen over belangrijke criminele zaken en de eerste waarmee ik iets gedaan heb is de productie en handel in xtc. Zo is Tequila Sunrise ontstaan. De reacties op dat boek zijn zodanig dat ik besloten heb nog even door te gaan met wat ik “Brabant Thrillers” heb genoemd. Het boek waar ik nu aan werk heeft vrouwenhandel als onderwerp.
In recensies die over je boeken verschijnen is een terugkerend thema dat je actiescènes zo goed geschreven zijn. Besteed je hieraan extra aandacht of is dat gewoon talent?
Ik besteed er geen speciale aandacht aan. Ik bekijk wel de plek waar een actiescène zich af gaat spelen (is ook makkelijker als het in de buurt is) en daarbij stel ik me dan voor hoe de scène er daar uit zou kunnen zien. Ik maak foto’s en aantekeningen die ik dan verder uitwerk. Ik zorg er wel voor dat er zoveel mogelijk snelheid in zit.
Op je website staat de volgende uitspraak van Ernest Hemingway : ‘De belangrijkste gave voor een schrijver is een ingebouwde, shockproof geluldetector. Dat is de radar van een schrijver."
Waarom spreekt deze uitspraak je aan? Betekent dat jij ook permanent de geluldetector aan hebt staan?
Nou, misschien niet permanent, maar ik denk wel vaak: “wat die vent vertelt is gelul, daar zit veel meer achter.” Als je er dan wat over nadenkt kom je al gauw tot de conclusie dat er een (spannend) verhaal in zou kunnen zitten. Zoiets noteer ik dan in een paar zinnen zodat het misschien later nog eens van pas komt.
Je meest recente boek heet Tequila Sunrise en gaat over XTC handel in de onderwereld. Heb je hiervoor veel research gepleegd?
Ik wist net zoveel van xtc als elke normale krantlezer. Toen ik dat onderwerp wilde gaan gebruiken heb ik contact opgenomen met de regionale recherche. Na enig heen en weer gebel kreeg ik contact met de chef van de tactische recherche in Eindhoven. Hij heeft mij wegwijs gemaakt in die handel en kwam, nadat het boek af was, met de suggestie om iets met vrouwenhandel te gaan doen.
In Tequila Sunrise wordt een hoofdrol gespeeld door Moniek Heesels. Ze is een prostituee in een exclusieve club in Den Bosch. Een deel van het verhaal schrijf je vanuit haar. Een prostituee als hoofdpersoon komt niet vaak voor. Waarom heb je hiervoor gekozen?
In de eerste plaats wilde ik een vrouw als hoofdpersoon om te kijken of ik daarmee om zou kunnen gaan. Zij moest op de een of andere manier, ongewild in aanraking komen met een criminele organisatie. Ik dacht aan de officier van justitie die al eens een computer met gevoelige informatie bij het vuil had gezet. En als zo’n onvoorzichtige officier nu eens een vaste klant is van een prostituee? En is hij dan inderdaad onvoorzichtig of maakt hij juist gebruik van haar? Zo is Moniek ontstaan.
Je beschrijft Moniek als een ‘gewone’, sympathieke en mooie vrouw die vanuit haar beroep ook regelmatig toneelstukjes opvoert om de mannelijke ego’s te strelen. Moniek heeft veel mensenkennis?
Ik denk dat elke prostituee veel mensenkennis heeft. Maar Moniek heeft gaandeweg het verhaal meer eigenschappen gekregen. Eigenlijk is ze met mij aan de haal gegaan, ze is veel groter geworden dan ik oorspronkelijk van plan was. Tijdens het schrijven kreeg ik een steeds betere voorstelling van haar, zelfs zodanig dat het soms leek alsof ze mij in een bepaalde richting stuurde. En nu is ze ook nog de hoofdpersoon in het volgende boek, zover heeft ze het toch maar geschopt!
Een andere opvallende hoofdpersoon is De Krab. Zou je iets meer over hem willen vertellen?
Eigenlijk is de Krab een crimineel die ontkomen is toen de cocaïnebende uit Basuko werd opgerold, alleen heette hij toen nog geen Krab. Ik wilde een slimme jongen die de positie van Van Gils, de xtc handelaar in Tequila, ondermijnt. De Krab heeft wat cocaïne meegenomen uit de voorraad die het Basuko syndicaat had opgebouwd en wil voor zichzelf beginnen. Daarvoor wil hij het netwerk van Van Gils overnemen. Misschien komt hij ook nog eens terug, maar niet in het volgende boek. Als het zover komt, loopt Moniek hem vast weer tegen het lijf. Met alle gevolgen van dien.
Opmerkelijk is de gedetailleerde wijze waarop je technisch beschrijft hoe een bom in elkaar wordt gezet. Daar zal wel veel onderzoek achter zitten?
Nou, dat heeft wel enig denkwerk gekost. De bom moest zodanig zijn dat hij zou ontploffen als de schuurdeur geopend zou worden. Een boobytrap dus. De constructie die ik in eerste instantie bedacht had zou volgens mijn meelezer (een techneut) niet werken. Hij kwam met een verbeterde versie en die is het uiteindelijk ook geworden.
Komen er nog meer boeken met Moniek in de hoofdrol?
Ja, de eerstvolgende dus al. Een verhaal schrijven vanuit een vrouwelijke hoofdpersoon is me goed bevallen en, wat nog veel belangrijker is, ook veel van mijn lezers.
Kom je zelf nog toe aan het lezen van misdaadromans? Zo ja. Wat zijn je favoriete schrijvers? Welk boek zou je graag geschreven willen hebben?
Ik lees zowel misdaadromans als “echte” literatuur. Mijn Nederlandse favorieten zijn Charles den Tex en Tomas Ross, bij de buitenlanders zijn dat Elmore Leonard, John le Carré en Michael Connelly.
Wil je tenslotte nog iets kwijt?
Mijn schrijverij is een uit de hand gelopen hobby geworden. Omdat ik in mijn werkzame leven een drukke baan had, ben ik er niet eerder aan toe gekomen. Achteraf denk ik dat ik misschien ook toen al had moeten proberen er toch wat tijd voor vrij te maken. Het is zo ontzettend leuk om een wereld te scheppen die niet bestaat maar wel zou hebben kunnen bestaan. En dan heb ik het nog niet eens over personages zoals Moniek, waar je je zo in inleeft dat ze helemaal echt lijken te worden. |
|
